21 พฤษภาคม 2545 16:44 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
แสนจะโศกวิโยคเย้าเศ้รากำสรด
น้ำตาหยดหลั่งรินทุกถิ่นฐาน
พร่าพร่างพรายปรายละอองดั่งทองธาร
หทัยช้ำกล้ำมานานพานหลับใหล
จักพักผ่อนอาวรณ์สิ้น ณ ถิ่นนี้
เพลาที่ชีพีส่องครรลองไสว
ลดลงแล้วเลือนลางเหมือนร้างไกล
ต้องก้าวเดินเพียงใดจักถึงฝัน
ชลเนตรหลั่งรดจรดลงแก้ม
ดั่งทาแต้มแกมสีที่เสกสรรค์
ฝนก็ปรายใจก็เดียวเปลี่ยวคืนวัน
ไม่มีใครจักเห็นฉันเสียน้ำตา
หนาวให้เหน็บเจ็บเนือ้เถือกระดูก
ชะตาผูกโยงยัดระบัดหา
แต่ผิดหวังนั่งเศร้าร้าวอุรา
ฝนหลั่งพาหลั่งน้ำเนตรเช่นทุกคราว
8 พฤษภาคม 2545 19:06 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ทิวากรร่อนพ้น เมฆา
ปวงหมู่สกุณัส ร่ำร้อง
เสียงศัพท์แห่งนภา ขับกล่อม
ปางป่าขับร้องก้อง ถิ่นเนา
น้ำตกไหลย่อมย้อย หลั่งริน
ณ เถื่อนแดนถิ่นเรา ที่นั้น
สราญทั่วธานิน บ่สร่าง
ดุจดั่งอินทรสร้างดั้น กึ่งจริง
ระยับระย่างเย้า มณี
สรรพสิ่งเกือ้กอดอิง ก่อไว้
ต่างตนต่างไมตรี หยิบยื่น
เพื่อกอบเพื่อเกื้อให้ รุ่งเรือง
เย็นเยียบเมื่อตื่นต้อง ธารา
ยามจะย่างระคายเคือง จึ่งสิ้น
สวยสดชื่นแช่มพา ฉ่ำชุ่ม
เปรียบดั่งฝันร้อยรุ้ง ที่ใด
7 พฤษภาคม 2545 19:45 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
วสันตดิลก
พิศวังก็วังวรวิจิตร สุประดิษฐ์ประดาดล
เด่นนับนาพินิจยล มนยิ่งนิยมชม ประสาทและมนทิรประชวม ดุจท่วมพิฑูรย์ถม
บราลีพิลาศรุจิระดม ระดะภาคนภาลัย
ช่อฟ้าก็ฟ่องดุจเยาะฟ้า ศิรนาคสุกใส
ต้องแสงสุรียสุประไพ พิศพราวทิฆัมพร ไตรศูลสลับระยะจรูญ นพศูลประภัสสร
หางหงส์ก็หันวิจิตรงอน ดุจง้าง ณ เมฆา
6 พฤษภาคม 2545 19:59 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
สัททุลวิกีฬิตฉันท์
มิ่งมิตรเมื่อวรเทพะกรขจรบท
เยื้องบาทพระทรงยศ อมร
เรืองฤิทธิ์รุ่งสุริยาตรพิสุทธิ์คุรุนิกร
ชาติเวระปางก่อน สหาย
จำรัสเลิศวุธธะวาระการศศิภิปราย
เลิศล้ำนภาลัย วิมล
คราเทเวศศุกะโรนริศจรยุคล
ต้องภุมมะเยี่ยมยล อนรรฆ
มาตรโสราอนวัชประพาสอสุรยักษ์
มากเหลือประมาณศักดิ์ คุณา
คู่ไพรีผิว์พระเคราะห์ลุคัมภิรวิชา
แต่กาลบุราณมา ประภาษ
อังคารต้องสุริยาวิเทศบรมราช
ต่างองค์ก็เข่นฆาต ริปู
วุธโธทรงคชสารวินาศน์ธรรมนูญ์
รังควานพระราหู พิจารณ์
ศุกร์เทวานุวิกรมอุดมอธิการ
เสารีอุราราญ บีฑา
ปางเทเวนทร์พฤหัสบุราณปฐกถา
จันโทนิราศรา วิกล
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovers
0 คน เลิฟโอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
หน้าส่วนตัว
883
