24 กุมภาพันธ์ 2545 19:12 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
เมื่อได้ฟังเสน่ห์เสียงสำเนียงเจ้า ดั่งแกล้งเย้าใจนี้ให้สุขสันต์
ดุจน้ำทิพย์แช่มชื้นฟื้นชีวัญ สำเนียงนั้นพิเราะห์เสนาะใจ
แม้นได้ฟังเพียงครู่ชื่นชูจิต ดังชีวิตมืดมนดลสดใส
เห็นทางแจ้งแสงสว่งหนทางไป เบาทั้งใจเบาทั้งกายสบายอารมณ์
ณ คืนนี้คงได้หลับอย่างเป็นสุข นิรทุกข์สุขสันต์ถึงจันทรโฉม
จักคิดนฤมลคนตาคม เพียงนี้สมใจพี่มิมีเทียม....
24 กุมภาพันธ์ 2545 18:57 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
วันนี้จะเอ่ยความถามดวงเนตร ว่าเจ้ามีคนพิเศษ
อยู่แนบในดวงหฤทัย
หรือยังมิคิดมีผู้ใด ตั้งอยู่กลางใจ
ขอรับความรักที่พี่มี
รักมั่นคงเป็นสุขศรี บริสุทธิ์ผุดผ่องดี
หากเกิดขึ้นแล้วโดยจริง
อันตัวเจ้านั้นเป็นฝ่ายหญิง หากหวังแอบอิง
เอื้อนเอ่ยกลัวนุชเจ้าเสียหาย
ให้เวลาเจ้าคิดอ่านให้ผ่อนคลาย ทรงอำนาจอยู่ในกาย
ให้หาญพลิกฟ้าแลดิน
อย่าเอื่อยดุจดังกระแสสินธุ์ ไหลเรื่อยวาริน
เลือกเอาสิ่งที่ดีต่อเจ้า
อย่าให้อารมณ์มายั่วเย้า เอาเหตุผลเข้า
ประหาญประหัตถ์ความลวง
ตัวพี่นี้ยังคอยหวง กลัวเขาจักล้วง
ควักเอาดวงใจไป
ตัวพี่นี่ด้วยอยู่ใกล้ แต่ก็เหมือนไกล
เขากลับอยู่ติดชิดสมร
ได้แต่ฝากลมไปอาวารณ์ แลจรดคำกลอน
ให้เป็นคำปลอบใจตน
เพียงแค่เนือ้น้องต้องกมล เปิดโอกาสให้พี่ได้ยล
ลองรักสมัครใจดู
รับรองต้องใจยอดชู้ รักเจ้ายิ่งนักยอดพธู
จักเห็นความรักอันแท้จริง
ไม่หลอกลวงหยามเกียรติหญิง แน่แท้กว่าทุกสิ่ง
ทุ่มเทหมดกายหมดใจ เอย
21 กุมภาพันธ์ 2545 21:21 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ณ เมืองไทยเมืองพุทธสุดประเสริฐ
งามบรรเจิดศิลปะกรรมล้ำชาติไหน
จารีตงามขนบธรรมเนียมประเพณีไทย
บรรพชนทรงไว้แต่บุราณ
ถึงวันนี้ลูกหลานไทยใยไม่คิด
ใจมืดมิดสิ้นแสงธรรมน่าสงสาร
ล่วงละเมิดทางเพศอนาจาร
สตรีนั้นและเด็กน้อยด้อยกำลัง
เกิดมีการคุกคามสตรีเพศ
ทำประดุจดั่งประเทศยังล้าหลัง
ขอเชิญเถิดชายไทยฉายพลัง
ปกป้องดังญาติมิตรสนิทตน
ต้องปลูกฝังหลักธรรมคำสั่งสอน
หิริก่อน โอตัปปะตามงามเหตุผล
ละอายบาปเกรงกลัวบาปในใจตน
เตือนทุกคนมุ่งปกป้องเด็กสตรี
ขอให้ชายหมายเป็นช้างเท้าหน้า
พัฒนาสังคมไทยใสสดสี
ก้าวดำเนินเกินหน้าใครในปฐพี
ส่วนหญิงนี้ขอเป็นควาญอยู่ด้านบน
ประคับประคองให้ชายเดินถูกทิศ
สำเร็จกิจตามแต่งแห่งเหตุผล
ดำเนินตามรอยไทยบรรพชน
สร้างบ้านเมืองเลื่องสกลสถาพร
21 กุมภาพันธ์ 2545 21:07 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ณ วันนี้เกิดเหตุวิปริต เมฆาปิดฟ้าโล่งที่โปร่งใส
พยับฝนโหมพายุคุแต่ไกล ดังฟ้าฟาดกลางหทัยเจ็บใจจำ
ได้รู้ข่าวเล่ามาว่าเพลินพิศ มีคู่มิตรชิดอยู่สมอารมณ์หมาย
ดังมัจจุราชผลาญชีวิตปลิตชีพวายต์ นี่หรือชายน้ำตานองสองแก้มทา
ทั้งทุ่มใจทุ่มกำลังทุ่มความคิด ทุ่มชีวิตทุ่มพลังเสกสรรค์หา
ให้ทั้งหมดให้ทั้งใจให้กายา เพื่อแก้วตาเจ้าได้รักจักทุ่มเท
ต้องเจ็บปวดรวดร้าวเข้าในอก ดั่งใครยกเขื่อนขัณฑ์กั้นวิถี
เปลวเทียนน้อย ฤา จะหาญต้านสุรีย์ น้ำน้อยมีหรือจะดับสู้กับไฟ
จักฮึกหาญการใดไปได้หนอ ต้องถดท้อถอยหน่ายพ่ายไม่ไหว
ดังเกศาสะบั้นขาดด้วยขาดใจ เช่นนี้กายจะอยู่ไรไม่ใช่คน
นี่หรือกรรมใดพามาพัดส่ง ดั่งจัดลงตรงอยู่คู่กุศล
ได้พบพักตร์แก้วเก้าเจ้านฤมล แล้วกรรมดลพาจากพลัดพรากไป
15 กุมภาพันธ์ 2545 18:57 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ซอแสดงแกล้งสะอื้นขื่นขมเศ้รา
ห้วง ห้วงเย้าเจ้าเคยเคียงเรียงเคยคู่
ขลุ่ยก็ขับกังวาลแว่วแก้วพธู
เจ้าไม่อยู่มโนนิจจิตกังวล
ระนาดขับกลับการณ์สะท้านถิ่น
ให้ระบินยินสดับถ้อยสับสน
ฆ้องก็เข้าเร้าทางเอกเฉกนฤมล
พักตร์เจ้ายลแย้มใกล้ใกล้ บ่ไกลทรวงง
สามสายโศกวิโยคเย้าเศร้าสลด
น้ำตาหยดวอนเทพไท้ในแมนสรวง
บูชิตกล้าข้าขอรักจากกรรมลวง
จงล่วงกาลผ่านดวงของข้าเทอญ
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovers
0 คน เลิฟโอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
หน้าส่วนตัว
819
