14 ธันวาคม 2553 21:29 น.
โอ้ละหนอ
เธอยิ้มแย้ม แจ่มใส กลางไพรกว้าง.........
เธอนำทาง ฉันสู้ สู่ทางฝัน...........
เธอเป็นดั่ง ดุจดวง ประทีปอัน..........
ส่องสว่าง กลางใจฉัน....พลันลุกโชน.........
อย่างเรียบง่าย ยายยิ้ม ยิ้มเย้ยโลก.........
ขับโศลก "วิถีเซน" ขึ้นเผ่นโผน........
ช่างเรียบง่าย เข้าใจซึ้ง "ถึงและโดน"........
ฉันกระโจน พริบตาซึ้ง ถึงแก่นธรรม..........
7 ธันวาคม 2553 09:08 น.
โอ้ละหนอ
ทิพย์คนธรรพ์บรรเลงเพลงปี่พาทย์......
พริ้วระนาดขยับกรับสดับเสียง
ทิพยสรรพสิ่งยินสำเนียง
ร้อยจำเรียงเห่กล่อมเพรียงพร้อมกัน..............
กล่อมพี่ยาหลับสนิทนิทราพี่...........
หลับฝันดีพี่จ๋าอย่าโศกศัลย์
จงเป็นสุขในโลกอันเป็นนิรันดร์
สู่สวรรค์ชั้นฟ้าอย่าอาดูร.............
ทิพย์บรรเลงเพลงหวานแว่วผะแผ่วพริ้ว
พี่ละลิ่วสู่สวรรค์ชั้นไอศูรย์
ละทุกสิ่งทิ้งไว้ในกองกูณฑ์
สู่แสงสูรย์ไอศวรรย์วิมานแมน..............
30 พฤศจิกายน 2553 09:43 น.
โอ้ละหนอ
เมื่อรุ้งร้าวราวฝันพลันล่มล้ม
จึ่งจ่อมจมตรมฤดีที่ราวฝัน
เมื่อรุ้งร้าวใจก็ร้าวไปโดยพลัน
รานราวฝันรานรุ้งร้าวรานร้าวใจ.............
20 พฤศจิกายน 2553 23:29 น.
โอ้ละหนอ
คืนวันเพ็ญเดือนสิบสองของปีนี้
ล่องน้ำปิงแสนสุขีที่เชียงใหม่
โอ้เวียงพิงค์ศรีนครพรพิไล
รื่นเริงใจในเวียงพิงค์แม่ปิงงาม
ระยิบยับกับไฟพราวราวสวรรค์
โคมลอยนั้นเกลื่อนนภาจนฟ้าถาม
ว่ามาเยี่ยมเยือนจันทร์วันฟ้างาม
หรือมาตามถามหาใครในนภา
ดูริมสายชลนองริมคลองฝั่ง
หนุ่มสาวนั่งหยอกเอินสะเทิ้นท่า
วางกระทงลงลอยคลอธารา
กระซิบว่ากระไรหนอขอถามจันทร์
ดูผู้คนล้นหลามตามตลิ่ง
สนุกจริงยิ้มแจ่มใสไม่เหหัน
ลืมทุกข์ร้อนผ่อนคลายสลายพลัน
หากคืนวันเป็นเช่นนี้คงดีจริง
ถ้าทุกคืนเป็นเหมือนคืนเพ็ญสิบสอง
คงเหมือนต้องมนต์วิเศษพิเศษยิ่ง
ยิ่งคืนเพ็ญเดือนสิบสองของแม่ปิง
ดั่งมนต์สิงใจฉันนี้เปรมปรีดา
พิศมองดูผู้คนที่ผันผ่าน
มีแต่สุขสำราญกันถ้วนหน้า
ยิ้มยั่วเย้าหยอกเอินกันเกินพรรณา
มาเถิดมาลอยกระทงตรงริมปิง...........
17 พฤศจิกายน 2553 07:51 น.
โอ้ละหนอ
ไม่มีอดีต.....ไม่มีอนาคต........
ฉันเป็นขบถต่อปัจจัตตัง........
บัดนาว........ที่เฝ้าระวัง.......
คือยัง.......นับลมหายใจ.........
--------------------------------------------
หายใจเข้า หายใจออก บอกให้รู้
ระวังดู ตามติด คิดไฉน
หายใจเข้า หายใจออก บอกอะไร
ใคร่ครวญไว้ ไตร่ตรองดู ให้รู้จริง.............
จะจริงเท็จ อย่างไร ฉันไม่รู้
ติดตามอยู่ ดูลม ขื่นขมยิ่ง
ยังนับได้ ก็รู้ได้ ในความจริง
ถ้าหยุดนิ่ง นับไม่ได้ คือ "ตาย" เอย..............