6 มีนาคม 2553 15:23 น.
โอเลี้ยง
อาจโลกทรุดตามชนเฝ้าทะเลาะ
อาจเพราะเพาะเกลียดชังเกินรั้งได้
โลกจึงไหวส่ายเอนทุกทิศไป
จีนถิ่นใหญ่แล้วลามเฮตินั้น-
ก่อนส่งเข้าชิลีแล้วเพลินเลาะ
ลอบเลียบเจาะไต้หวัน คึกลืมกลั้น
ไต้หวันจึงร่วงข้างเดือนรำพัน
เสพโศกศัลย์ว้างพรมรมชีวี
วาจาชนล้นร้อนเพาะพันธุ์ปวด
ต่างเที่ยวอวดสวดส่งหลากวิถี
จากร่มเย็นสู่สาบคราบราวี
ผลัดถมถี่สู่ท่อหล่อมลาย
จึงพาโลกพลอยหมางจะคงเด่น
เมื่อมองเห็นมวลเหม็นเต้นเป็นสาย
เคลื่อนย้ายตนหล่นเร็วเกินทำนาย
ให้ทุกฝ่ายสลายตกตามกัน
เสี่ยงทายเถิดเลิศแท้คือสิ่งไหน
น้ำหรือไฟใฝ่ใกล้เพียรสาดสรรค์
คำตอบนี้ชี้ชัดดุจตะวัน
อุ่นหรือร้อนหลั่นได้ทุกท่านรู้
มธุรสวาจาใครมิชอบ
ไยรนครอบกรอบเกลียดเบียดข้างหู
ตรมนัยน์ตาเช้าค่ำยามเมียงดู
ช่างอดสูกวีเล่นอาจม
5 มีนาคม 2553 17:21 น.
โอเลี้ยง
เหมือนโลกจวนแตกสิ้น.....ปฐพี
ภาพพบจึงเพียงมี..............ส่งไห้
ธรรมชาติพาพลี...............รอนโศก
แตกตื่นทุกวันใต้..............โลกย้ายเวียนไหว
ไฟทุกข์เลียบแผ่วเร้า.........วังเวง
คืนค่ำหงอยบรรเลง...........ซ่อนสร้อย
เหงาโผยร่ายพานเพลง.......ดายเดี่ยว
สุดเปลี่ยวดังวนคล้อย........ไขว่คว้าปรอยผา
ดาริกาต่ำคล้าย...................มืดหมอง
อวลกลิ่นมิคิดปอง...............เบียดคว้าง
สาบโศกกระจายจอง...........เลยถิ่น
โดยว่างมาโบยบ้าง..............หยอดเศร้าซึมหลอน
คอนขมวิเวกร้าว..................คลอฝัน
กาลผ่านระโหยครัน.............เยือกย้ำ
วิปโยคลุกกางกัน.................ตรงเจ็บ
แววสั่นทยอยค้ำ...................มุ่งเข้าตึงเผา
เหงาเงียบเลียบเหม่อว้าง.........ตรมตา
อกอุ่นไยเบนพา......................ลุกเต้น
เพียรเบือนห่างมรรคา..............งามเด่น
หลับตื่นเขลาเคียงเค้น.............เลาะล้อมหวาดเสริม
เติมฟังวางทุกข์ไร้.....................รอยหาย
ฝากขื่นบินเซาะกาย..................อยู่แกล้ง
ผะเผาบอกสลาย......................จวนชิด
ฤาโลกถึงเหือดแห้ง...................แน่แท้เกินผัน
หน้าส่วนตัว
2100
