Use this picture. ริมระเบียงที่เงียบค่ำคืนนี้ มีลมหนาวพัดรี่เยาะย่ำฝัน ถามว่าเจ้ารอคลอคนสำคัญ ที่ทิ้งฝันไยเจ้ายังรั้งคอย ฉันตอบต่อลมหนาวราวมีสุข ที่ตรงนี้ซ่อนซุกช่วยเก็บหงอย มีความฝันของฉันวนล่องลอย จึงไม่คิดปลดปล่อยจิตจากไกล ลมหนาวย้อนถามคำให้ขื่นขม ดังมีดคมกรีดเนื้อจนเจ็บไหว เขาจากไปเนิ่นนานรอทำไม? ฉันอ้ำอึ้งกลั้นใจฝืนยิ้มเยือน แล้วอำพรางตอบคำราวปลอบเศร้า ฉันไม่เหงามามองใช่หาเพื่อน ฉันแค่แวะเยี่ยมเยือนดูดาวเดือน ทั้งที่จิตสะเทือนคำลมย้ำ ลมรู้ทันส่ายหน้าพลันลอยจาก ไม่นานมากปุยเมฆมาถากย่ำ ข้ามาทักก่อนไปเที่ยวฟ้าคล้ำ จะเดินย่ำน้ำค้างสวยนุ่มนวล แต่เจ้าคงวุ่นวายคล้ายมิว่าง ด้วยคงเฝ้าอ้างว้างคอยใครหวน ข้าแค่มาทักทายล้อคนครวญ ที่ปั่นป่วนย้ำเจ็บตามลำพัง มิคิดชวนคนป่วยไปเที่ยวด้วย แล้วลอยไกลเหมือนม้วยไปอีกฝั่ง ฉันนั่งเหม่อเดี๋ยวเดียวในภวังค์ พลันสว่างเหมือนวังในทันตา จันทร์เรืองงามนั่นเองลอยมาหา มาปลอบว่าอย่าห่วงจนปวดปร่า ที่ตรงนี้ข้ารอทุกเวลา มีปัญหามากมายผ่านด้วยดี ขอแค่เรามั่นคงไม่หลงใหล ที่ผ่านตาผ่านไปบนวิถี อาจไม่ดีตามใจใช่ต้องลี้ เพราะชีวีวันหน้าต้องเปลี่ยนแปลง อาจเจ็บบ้างเวิ้งว้างในวันผ่าน แต่เมื่อกาลผันไปใจกลับแกร่ง อย่ากลัวเจ็บเหน็บหนาวร้าวหมดแรง จะเข้มแข็งสดใสในสักวัน
More Cute Comments จะว่าจะกล่าวก็ร้าวก็วุ่นเพราะคุ้นเพราะใคร่ ด้วยจิตจะไวรับใครแอบซ่อนแอบรอนแทบคลั่ง มิเลือนสลายมลายมิเหินมิหายจากภวังค์ เพราะรักทบชังยากยั้งฉุดนิ่งทิ้งใจหลุดลอย ก็รู้ก็รอคิดคลอกับเพ้อละเมอทุกข์บ่อย สลดเงียบหงอยนับร้อยจิตทรุดหลุดเหม่อโศกสร้อย ความคิดสะกิดให้จิตโอดครวญชวนคร่ำเจ็บปรอย ละห้อยเพรียกหวนรับรวนจากช้ำจากเศร้ามากมาย อยากลืมอยากหนีเศร้านี้มิเจอะมิเจอเสมอ เพราะเผลอมักพร่ำเหยียบช้ำให้หวั่นให้พรั่นเกาะก่าย ตัดใจบอกลืมบอกปล่อยจากกันจากไปมิกราย กลับยิ่งโชคร้ายแทบตายเพราะเหงาเพราะเหม่อแวะเวียน...
More Graphics Comment click here. ใจร้าวร้อนวันก่อน..ตอนเธอห่างเธอหาย เหมือนวุ่นวายมองเหม่อ...คอยแต่ซึมแต่เศร้า หรือเรานั้นมีใจ...หมายคลอเคียงคลอเคล้า จึงอ้างว้างเร่าร้อน...วุ่นทั้งหวั่นทั้งวัน รู้ทั้งรู้เราต่าง...ห่างเกินไหวเกินหวัง แต่ใจยังเฝ้าเพ้อ...เต็มด้วยใฝ่ด้วยฝัน แม้เธอมีใครคลอ...คอยมาพ้อมาพัน ในใจนั้นยังยอม...รอด้วยระรุ่มระรัว ขอแค่ใจมีฝัน...ไม่หวังกรายหวังใกล้ แค่ในทรวงอวลอุ่น...กรุ่นได้ท่วมได้ทั่ว ห่างกันไปแค่ไหน...ไม่เคยมีเกรงมีกลัว ไม่หมองมัวห่วงเหงา...คอยมาวอมาแว เมื่อลานฝันของฉัน...นั้นยังสรรค์ยังสวย คือกำลังที่ช่วย...ใจให้แน่วให้แน่ เช้าถึงเย็นมั่นคง...ใจไม่พ่ายไม่แพ้ ฉันจึงยังแลเห็น...ฟ้าน่าเมียงน่ามอง
More Cute Comments คิดถึง...คือโรคร้ายเกิดได้ง่าย คิดถึง...มีมากมายดังเกลียวคลื่น คิดถึง...มักมาใกล้ทั้งวันคืน คิดถึง...พาสะอื้นยากหลับนอน คิดถึง...เมื่อระบาดพาทุกข์หนัก คิดถึง...เมื่อมาทักจักรุ่มหลอน คิดถึง...ไม่รับรู้กับหนาวร้อน คิดถึง...ไม่ต้องสอนมาหาเอง คิดถึง...แม้นักเลงยังอ่อนข้อ คิดถึง...มักหลอกล้อเที่ยวข่มเหง คิดถึง...ทำคนพล่ามเหมือนร้องเพลง คิดถึง...พาคนเกรงคิดนอบน้อม คิดถึง...มักพาใจให้เอนอ่อน คิดถึง...มักออดอ้อนให้ถนอม คิดถึง...ไม่มีลวงไม่มีปลอม คิดถึง...ไม่ย้อมสีก็ติดทน คิดถึง...เป็นเข้าแล้วจักหมองเหม่อ คิดถึง...พาพร่ำเพ้อได้ทุกหน คิดถึง...มักสอนเรารู้จักค้น คิดถึง...ขว้างไม่พ้นไล่ไม่ไกล..
More Cute Comments จิตเอยจิตลอยไปสู่ลานฝัน ผูกตะวันซ่อนไว้ตรงริ้วหมอก หยิบปุยเมฆแต่งไล้คล้ายระลอก แล้วย้อนตอกดาวสวยห้อยตามไม้ เมื่อฟ้างามละไมสวยสว่าง จึงปล่อยจิตย่างเดินตามฝันไหว ปล่อยความคิดท่องเที่ยวทั่วแดนไกล ปล่อยไปคว้าค้นหาตามแต่เพ้อ เริ่มเดินไล่ตามฝันที่ดังแว่ว เสียงพลิ้วแผ่วไปมาเหมือนแกล้งเผลอ จิตระรวยเคลิ้มไกลพลันละเมอ ยินเสียงเธอกระซิบวนลูบไล้ ต้นไม้เอนเบนลู่ทั่วทุกหน เหมือนช่วยฉันเสาะค้นหรือไฉน สายลมโบกเป็นแนวผ่านแมกไม้ เหมือนสื่อทางไปค้นสิ่งที่รอ ยะเยือกหนาวกับลมที่ไล้เกาะ ช่างปะเหมาะไหวว้างมาคอยต่อ เหลียวหลังดูไร้คนจะปลอบท้อ มีแต่เงาไร้รื่นยืนโดดเดียว กาลเวลาไม่หยุดยังแผดเผา คิดไปไกลเก่าก่อนที่เคยเที่ยว เธอจูงฉันเดินไปตามเลาะเลี้ยว ดูดอกไม้ทั้งเที่ยวดูนกกา นั่นลำธารไปนั่งไปเที่ยวแวะ นั่นดินแฉะไปย่ำเลอะเต็มขา นั่นสวนไม้ที่กรุ่นชื่นอุรา นั่นดงหญ้าไปนั่งดูตะวัน ลมกรรโชกไล้ผ่านรมทั่วหน้า เหมือนเตือนจิตไปไกลถึงเพ้อพรั่น จิตเหว่ว้าไปค้นเดินหากัน แต่ยามนี้เธอนั้นห่างไปไกล เหลียวตาไปมองฟ้าดาวยังอยู่ จิตกลับไกลเกินรู้รอยเจ็บถี่ หรือเราเพ้อเพราะไข้รุมราวี จึงไหวรี่เหมือนฝันกอดระทม