26 มกราคม 2551 17:56 น.
โอเลี้ยง
มองดาวพราววาววาบใจพลันฝัน
ฝืนจ้องจันทร์วันเพ็ญเหว่ว้าหา
หวนคะนึงคนข้างอุราชา
ช้ำเยี่ยมหน้าเย้ยย่ำร่ำคลอรอ
ลมยะเยียบพัดผ่านสะท้อนหลอน
ลวงจิตคลอนเคว้งคว้างจนพ้อต่อ
ต้องตรอมตรมน้ำตาเริ่มคลอล้อ
ร้าวระท้ออ่อนแอแซกเรียงเคียง
คิดคนเดียวท่ามเหงามาซุกรุก
รสทุกข์ปลุกป่วนปร่าเกินเบี่ยงเลี่ยง
หลับไม่ลงคงครวญคร่ำเคียงเมียง
หม่นพอเพียงท่วมจมจินต์ล้มตรม
ตอบไม่ได้คิดถึงที่ใจใฝ่
ฝากให้ไปปนป่วนจนตรมขม
คุ้นแค่ว่าได้ใฝ่อารมณ์ชม
ชื่นหรือขมจิตจินต์มิรู้ดู
25 มกราคม 2551 15:25 น.
โอเลี้ยง
ฝอยฝนโปรยปลิวละลิ่วหล่น
ฟากฟ้ามืดหม่นดุจดังด่าว
ลมรอนเหน็บหนาวกู่เกรียวกราว
ใจเจ็บแยกยาวเหมือนมอดม้วย
ดึกดื่นทุกข์ท่วมโศกศัลย์เศร้า
หงอยเหงากรายใกล้ปกปิดป่วย
สุ้มเสียงฝนแฝงร้าวระรวย
ช่างช่วยทบทุกข์เวิ้งวุ่นว้าง
ฝนฝากเสียงเศร้าปวดป่วนปร่า
หวนหาไออุ่นคิดคลอข้าง
ฝนฟ้าชุ่มฉ่ำทั่วทุกทาง
ไยย่ำจิตจางร้าวระราน
ฟากฟ้าแปรเปลี่ยนนิ่งนึกหนัก
ทุกข์ทักเยี่ยมเยือนฮึกเหิมหาญ
จิตเจ็บชอกช้ำลุกลนลาน
ปวดปานขาดขัยจ่อมจมจินต์
24 มกราคม 2551 15:54 น.
โอเลี้ยง
วุ่นมิวาย-หมายวาง-จิตหมางหวั่น
ใจผูกพัน-ผันเพ้อ-คอยเผลอพล่าม
ซุกซ่อนตรม-ซมติด-หมดสิทธิ์ตาม
จิตทุกข์ลาม-ถามร้าว-ที่ท้าวรอ
รักจากไกล-ใจกลับ-เหงาจับกร่อย
ใจคิดลอย-คอยเลย-คนเคยล้อ
ด้วยทุกข์ถาง-ถ่างทัก-คอยถักทอ
จิตคลอปน-ค้นป่วน-เคล้าครวญปรอย
เริ่มคอยวุ่น-ครุ่นว้าง-เหงาค้างไหว
เริ่มใจพร่ำ-จำพ้อ-จิตจ่อพล่อย
เหงารุกคร่ำ-ร่ำคำ-ใจร่ำคอย
จิตเลื่อนลอย-รอยรอน-มาหลอนลวง
22 มกราคม 2551 22:00 น.
โอเลี้ยง
ร้อยเรียงร่ายอารมณ์ปมรู้สึก
นิ่งนั่งนึกตรึกคิดจิตรุ่มไหว
เหมือนวุ่นวายแวะเลียบเทียบเคียงใจ
อยากกรายใกล้กายเธอเหม่อเปลี่ยวดาย
มิรู้รักรุกเคียงเบี่ยงมาหา
รู้เพียงเพ้อพร่ำว่าอย่าห่างหาย
กลัวต้องตรมตรอมช้ำย่ำวุ่นวาย
หวั่นเธอหายห่างเหินเมินจากไป
คิดมีเธอทุกทางย่างข้างฉัน
อยากมีวันวาดหวังฝังสุกใส
อยากเคียงคลอคิดชิดตลอดไป
ไกลใกล้ก็จิตนั้นมั่นมิคลอน
จิตห่วงใยยืดยาวกล่าวมิสุด
มิยอมหยุดยั้งนิ่งทิ้งใจหลอน
คอยห่วงเธอทุกข์ทนวนร้าวรอน
จนดึกคล้อยค่อนรุ่งยุ่งมินอน
21 มกราคม 2551 21:52 น.
โอเลี้ยง
เหม่อฟ้าหมองมองพร่ำเพ้อเผลอยืนโศก
มองไม้โยกโบกบิดใบไหวลอยเลื่อน
เสียงน้ำเซาะเลาะเคาะทรายคล้ายใครเตือน
อย่าลืมเพื่อนเบือนบ่ายหน้าลาหนีไกล
บนทางเหงาเคล้าเงาคล้ำกล้ำกลืนเจ็บ
ยากจะเก็บเหน็บร้าวร้อนหลอนโศกซ่อน
หวังมีมิตรคิดคอยคลอรอปลอบรอน
หวังทุกข์คลอนค่อนคล้อยคลายคล้ายหมดแรง
ถนนฝันหวั่นทางนักมักลื่นไหล
ฝันในใจได้แค่คิดผิดแสดง
มุ่งตรงทางคว้างกลับขวางย่างย้อนแย้ง
จิตถูกแกล้งแสร้งให้ร่ายกรายเกินเพ้อ
ฟากฝันใฝ่ใกล้อาบทั่วกลัวเกินถัก
แม้ใจรักภักดิ์บทกลอนสอนเสนอ
แต่อ่อนด้อยร้อยร่ายเรียงเคียงละเมอ
กราบเพื่อนเกลอเธออย่าบ่นปนระอา
หน้าส่วนตัว
915
