6 มิถุนายน 2551 15:21 น.
โอเลี้ยง
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
(กลบทช้างชูงวง)
ขออยู่เคียงเพียงเป็นเพื่อนเหมือนเจ็บด้วย
จะอยู่นั่งหวังช่วยปันพรั่นไกลใกล้
ในวันที่มีอ้างว้างขวางหัวใจ
อย่าร่ำไรใกล้เข้ามาหามือนี้
แม้ไม่มีทีท่าหวานผ่านให้เห็น
ไม่ดีเด่นเช่นใครเป็นเย็นทุกที่
แต่มือนี้มีห่วงใยให้ชีวี
ที่หลบลี้หนีเงาเหงาเปล่าเปลี่ยวมา
ยามเวิ้งว้างย่างกรายมาพาจิตเศร้า
จะนั่งใกล้ไม่ให้เฉาเร้าเข้าหา
ในบางวันหวั่นเธอช้ำน้ำเต็มตา
ฉันปวดปร่าพร่าพร่ำเพ้อเหม่อกับดาว
(กลบทช้างประสานงา)
แค่ฉันรู้เธอช้ำฉันเจ็บหนัก
ช้ำเจ็บนานเกินผลักไสแผลผ่าว
ซ่อนแผลเพ้อก่อทุกข์ลากยึดยาว
ร้อนยอกย้อนปวดร้าวยากทนทาน
ยามเธอท้อคลอคิดทุกข์ละห้อย
เธอร้องไห้ตาปรอยฉันสงสาร
ฉันสาปโศกกอดเธอผ่านวันวาน
พร้อมไหวหวั่นเมื่อผ่านกาลครั้งนั้น
ไกลใครนานเกินรู้เธอทุกข์ไหม
เธอทิ้งเหมือนไสฉันห่างลานฝัน
ให้ร่ำฝากบอกฟ้าห่วงทุกวัน
ให้ทุกข์เวิ้งพันฉันยามดูเดือน
ยามเดียวดายเหม่อเหงาข้างฝนสาด
คนใฝ่ซ้อนผุดผาดยิ้มเสมือน
เย้ยสู่มาให้ฉันเจ็บสะเทือน
จิตซ่อนทุกข์รุกเตือน เรา...แค่เพื่อน
2 มิถุนายน 2551 17:34 น.
โอเลี้ยง
ประกาศ โอเลี้ยงเป็น "กลางเสมอ" แค่สื่ออารมณ์ของชาวบ้านส่วนหนึ่งเท่านั้นค่ะ
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
วาดทางเดิน สานใส่ ไต่ความฝัน
ไต่ความใฝ่ เสกสรรค์ ห่างหม่นหมอง
ห่างหม่นมืด ชืดช้ำ ที่จับจอง
ที่จับใจ ไล้ต้อง ให้ปวดครวญ
ให้ปวดคร่ำ จำคิด ตอนผิดหวัง
ตอนผิดแวะ รอรั้ง ยั้งย้ำสวน
ยั้งย้ำซุก รุกจิต ชักเชิญชวน
ชักเชิญชอก ยั่วยวน กวนกลางใจ
กวนกลางจิต ริดรอน กร่อนเซาะฝัน
กร่อนเซาะฝั่ง พังพรั่น กระจายไหว
กระจายหวั่น กั้นสุข ทุกข์รุกไล้
ทุกข์รุกร้อง ฟ้องภัย กรายใกล้ตัว
กรายใกล้ตม จมขม หมดฤทธิ์เชื่อ
หมดฤทธิ์ชื่น ติดเบื่อ คำโม้มั่ว
คำโม้มาก ลากขื่น ตื่นเต้นรัว
ตื่นเต้นราว ใจรั่ว ท่วมสุดอุด
ท่วมสุดอวล ชวนเชื่อ เหมือนครั้งก่อน
เหมือนครั้งกาล ท่านอ้อน ราวเทพฉุด
ราวเทพเชิญ ลงมา โปรดมนุษย์
โปรดมโน รอดหลุด ไกลห่างช้ำ
ไกลห่างฉาก ละคร ที่ท่านร่าย
ที่ท่านรับ คลับคล้าย คำด่าพร่ำ
คำด่าเพราะ ประชา เริ่มทุกข์ตำ
เริ่มทุกข์ตรม ทุกค่ำ ยากหลับนอน
ยากหลับนาน เหมือนท่าน คนนำหน้า
คนนำนั่ง ขวางฟ้า มั่วคำสอน
มั่วคำสั่ง ลืมทำ เหมือนปากบอน
เหมือนปากใบ้ ไร้ร้อน ตอนชนฮือ...
28 พฤษภาคม 2551 02:03 น.
โอเลี้ยง
กลบทกบเต้นสลักเพชร
เพราะหลงรัก ภักดิ์รักลวง พ่วงรักหลอน
ชอกเหยียบย่ำ ช้ำเยือนย้อน ชอนเย็นเยียบ
จิตทาบเพ้อ เจอทุกข์พ้อ จ่อทุกข์เพียบ
รัวร้อนเร่า เร้ารุกเรียบ เลียบลามรวม
คะนึงใฝ่ ใคร่นั่งฝัน คั่นนอนเฝ้า
รอนรอซุ่ม รุมรวมเศร้า เร้ารอสวม
ร่ำเจ็บบ่อย รอยเจ็บบ่ง หลงจนบวม
ทุกข์จับนิ่ง ทิ้งจนน่วม ท่วมจมนาน
รักมาซุก รุกหม่นเศร้า เร้าหมองซ่อน
อยากตัดรัก ยักตอนรอน ย้อนตัดร่าน
ลบซึมซุก รุกโศกซบ ลบซมซาน
ไม่ไพล่เผลอ เหม่อพบพาน มารพาเพ้อ
กลบทกบเต้นต่อยหอย
ต้องแพ้พ่าย ตายเพราะเพ้อ เหม่อหาเขา
หงอยไล้เร้า เหงารุมเร่า พาป้ำเป๋อ
พิษหวังเคียง เพียงแวะคลอ พาอยากเจอ
ใจจึงพร่ำ จำเจอะเผลอ เหม่อเลื่อนลอย
บอกหัวใจ ใบ้ให้จิต ลบเลือนเขา
อย่าทุกข์ร้อน ย้อนทอเร่า เฝ้าเศร้าบ่อย
แต่หวงหวง ตวงโหยไห้ พาจิตปรอย
ไม่ละหด หมดละห้อย รักวันวาน
อยากเคียงเขา เย้าคลอคอย เหมือนวันก่อน
แต่ทิศทาง ต่างทัดทาน ไกลเกินสาน
ใจจึงหม่น จนเจ็บมืด จวนแหลกลาน
ยืนชอกช้ำ ย้ำเชี่ยวชาญ กลางร้อนรอน
กลบทกบเต้นสามตอน
จิตร่วน จวนแหลก แจกลุ่ม
จ่อหุ้ม จุ่มไห้ ใจห่อน
รักหลอน ร่อนล้ำ ร่ำรอน
เกินถอน กร่อนทาง กลางทุกข์
รักผิด ฤทธิ์พ่าย ร่ายเพ้อ
พาเป๋อ เผลอปั่น พรั่นปลุก
ช้ำรอน ชอนรวน ชวนรุก
รักทุกข์ รุกทอ รอท้อ
รักใคร ไร้คิด ริดใคร่
แตะไร้ ไต่เลือน เตือนล่อ
เคียงเงา เคล้าหงอย คอยง้อ
เพียรก่อ พ้อใกล้ ไพล่ไกล...
กลบทกบเต้นกลางสระบัว
หมดรัก มักร้าว เกินกล่าวหมด
ไถ่ทด ถดทุกข์ ยากรุกไถ่
ใจป่วน จวนปวด ดังหวดใจ
ช้ำไช ใช่ชอบ รับตอบช้ำ
ห่างรัก หักรส หวานหดห่าง
ย่ำย่าง อย่างยอก เฝ้าตอกย่ำ
จำเหน็บ เจ็บหนัก เฝ้ากักจำ
คืนค่ำ คำครวญ มาทวนคืน
เศร้าช้ำ ซ้ำซ่อน เก็บร้อนเศร้า
ขื่นเผา เคล้าเพ้อ ละเมอขื่น
กลืนเจ็บ เก็บจิต ร่ำคิดกลืน
รอชื่น รื่นชิด หมดสิทธิ์รอ..
21 พฤษภาคม 2551 23:46 น.
โอเลี้ยง
พลังรักมีอำนาจได้ทุกเมื่อ
เป็นเรื่องจริงช่างเหลือเชื่อเกินกล่าวได้
ดังคำเล่าที่จะกล่าวถึงหัวใจ
ของสองคนคู่รักใคร่น่ารับรู้
สองหนุ่มสาวเพิ่งแต่งงานก่อนมาเที่ยว
บนบ้านพักสวยสดเขียวที่พักอยู่
แผ่นดินไหวสะท้านไกลหินร่วงพรู
บ้านพักแยกเป็นร่องรูในทันตา
คนทั้งคู่ร่วงจากเตียงหล่นลงหลุม
หินปรกคลุมรุมร่วงทับคับเต็มหน้า
หลุมกว้างใหญ่หดเล็กรัดไม่รอช้า
เหลือเพียงหัวสู้ชะตาได้เพียงนิด
สองหนุ่มสาวต้องร่วมรับทุกข์โศกเศร้า
ภัยมาเผายามแผ่นดินไหวสะกิด
หวังมาเที่ยวเติมกำไรให้ชีวิต
กลับตาลปัตรมาเจอฤทธิ์แผ่นดินร้าว
เป็นเวลาแสนเนิ่นนานท่ามความโศก
เกินย้ายโยกจะช่วยตนจากหินกร้าว
ทั้งใกล้ไกลเสียงคนร้องดังเกรียวกราว
สองหนุ่มสาวคิดส่งข่าวให้คนมา
จึงร้องเพลงผลัดกันช่วยกระจายเสียง
หนุ่มเริ่มก่อนไม่บ่ายเบี่ยงเลี่ยงปัญหา
เพียงครู่ใหญ่เริ่มอ่อนอ๋อยเพราะเหนื่อยล้า
สาวคนรักที่รอท่ารีบร้องตาม
เจ็ดสิบสองชั่วโมงหาใช่น้อย
จิตหวังคอยคนมาช่วยเกินเอ่ยถาม
เมื่อไรหนอจะมีคนมารุมลาม
หินยุ่มย่ามแทงเนื้อตัวเบื่อสิ้นดี
เวลายาวที่ร้าวร้อนท่ามหลุมลึก
ต่างตรองตรึกคิดปลอบใจที่รัวถี่
ให้อีกฝ่ายพ้นชอกช้ำที่ลับลี้
ทั่วฤดีหมดหม่นมัวปลดกลัวเกรง
เมื่อใช้แรงความหิวโหยพาหน้ามืด
มือไม้ชาราเย็นชืดย่างข่มเหง
เสียงรัวสั่นระริกไหวราวบรรเลง
เสียงร้องเพลงเริ่มรัวรุมเหมือนคนเพ้อ
เวลาผ่านคลานเชื่องช้าซ่านเหงาหงอย
หญิงคนรักเริ่มตาปรอยเผลอมองเหม่อ
ฝ่ายชายหนุ่มเป็นกังวลเพราะห่วงเธอ
เร่งตะเบ็งแสร้งเสนอดังใครมา
น้องจ๋าน้องพี่ได้ยินคนร้องลั่น
ใช่ความฝันน้องลองฟังใครมาหา
หญิงเงี่ยหูหลงในกลแสนตื่นตา
เสียงลั่นท้าคือท้องใส้ลั่นโครมคราม
เธอรับรู้แค่คนรักแสนหวงห่วง
แม้ในช่วงที่ความตายรอเย้ยหยาม
เขายังห่วงชีวาเธอที่ถูกลาม
ถึงมองข้ามทุกข์ของตนที่เจอะเจอ
จึงแข็งใจทำร่าเริงสู้อีกครั้ง
หวังพลังช่วยด้นดันเศร้าที่เอ่อ
ชายคนรักเริ่มเพลียเหม่อจนเผลอเพ้อ
หญิงจึงเอ่ยเชิงเสนอชวนรำพัน
น้องอยากเล่าเรื่องนิทานสักช่วงก่อน
พี่ค่อยต่อตอนต่อไปตามคิดสรรค์
จะได้ถ่วงความง่วงหลับให้แก่กัน
เสียงเอื้อนนั้นดังสะท้อนในราตรี
ทหารเวรแวะเวียนหาเสียงลอยล่อง
คล้ายมีปล่องกระจายเสียงเร้นลับรี่
บัดเดี๋ยวช้าบัดเดี๋ยวเร็วเร่งทวี
จึงชวนเพื่อนตรงไปที่ต้นเสียงนั้น
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย มีคนอยู่ใช่หรือไม่
เสียงลอยไปสะท้อนทั่วรัวสั่นสั่น
สองหนุ่มสาวน้ำตาร่วงอย่างฉับพลัน
ตะโกนลั่นสุดแรงเกิดเท่าที่มี
บนเปลนอนสองหนุ่มสาวเริ่มหลับได้
ทหารกล้าช่างว่องไวกับหน้าที่
เข้ากระโจมให้หมอตรวจไม่รอรี
ดึงชีวีสองคนนี้จากภัยร้าย
สองหนุ่มสาวระลึกคุณสองทหาร
ที่ช่วยต้านชีวาไว้ก่อนดับหาย
ทั้งเพิ่มเติมความห่วงใยให้ย่างกราย
รู้พลังรักสลายทุกข์นานา..
13 พฤษภาคม 2551 19:07 น.
โอเลี้ยง
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
พ่อแม่ลูกกินข้าวด้วยจิตชื่น
ก่อนหน้าตื่นจากกันสู่โลกใหม่
ลูกไปทางแม่พลัดกระเด็นไกล
พ่อขาดใจหรือไม่ยากรับรู้
เพราะร่างพ่อหล่นหายพร้อมตึกทรุด
เห็นแขนขาร่วงหลุดหลายพันคู่
ซากตึกสูงกองพะเนินท่ามหินพรู
ตามร่องรูเสียงครวญระงมไกล
พ่ออยู่ไหนลูกน้อยสั่นระริก
เคยคิกคักหลอกล่อยามพ่อใกล้
ในยามนี้ลูกทุกข์หินทับไว้
พ่อรู้ไหมลูกพรั่นระริกรัว
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
แม่จ๋าแม่วันนี้ลูกโหยหา
ทั่วอุราเจ็บเหน็บชาไปทั่ว
หวังจะเห็นแม่มาก่อนฟ้ามัว
ในหลุมนี้น่ากลัวขาดอุ่นไอ
เสียงผู้คนร้องเรียกด้วยโศกเศร้า
เคลียคลอเคล้าเอ็ดอึงเด็กร้องไห้
ท่านฯผู้นำเร่งรุดมาปลอบใจ
สั่งการณ์ใหญ่เร่งด่วนต้องช่วยกัน
ยี่สิบกว่าชั่วโมงต่อแต่นี้
ห้ามทุกที่หยุดพักด้วยจิตพรั่น
ขุดเข้าไปทุกทางอย่างเร็วพลัน
เพื่อทันช่วยผู้คนที่เคราะห์ร้าย
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
เสียงผู้นำสั่งงานทหารกล้า
ชาวประชาปลาบปลื้มไม่ขาดสาย
ที่หลวงท่านเป็นทุกข์ไม่ดูดาย
เห็นชีวาที่หาย..เท่าญาติตน
ชีวิตใครมีไหมจะไม่รัก
ยามโชคร้ายแกล้งผลักให้โศกหม่น
มีผู้คนเมตตาช่วยหลุดพ้น
สมควรไหมที่ตนจะภูมิใจ
อยากให้หลวงทุกที่เป็นเช่นนี้
ทำหน้าที่สมศักดิ์ศรีที่ยิ่งใหญ่
เพื่อประชาสุขชื่นอยู่ร่ำไป
หวังแค่นี้ใช่เพ้อหรือไม่นา?...
หน้าส่วนตัว
1097
