3 กรกฎาคม 2551 18:22 น.
โอเลี้ยง
กลบทอักษรล้วนแบบที่๑
เพียงพานพบพลันเพ้อพ้อพกผ่าว
ซ่อนซุกเศร้าสาวโศกสรรค์สร้างสร้อย
ร้อยรสร้าวรานร้อนหลงรูปรอย
คร่ำครวญคอยเคียงข้างใคร่ขมค้ำ
หนักในนัยนึกนานน้ำนองหน้า
แต้มเต็มตาตรมตำต้องตกต่ำ
ภักดิ์เพียงพ่ายพร้อมแพ้เผลอพึมพำ
ทนถ่อทำทักทุกข์ถากถางทาง
ใช่ชอบชักเชิญชวนชิดเชยช้ำ
แค่คืนค่ำคิดถึงคนเคยข้าง
ไร้รู้รสรักรื่นหลงเลือนลาง
เหมือนหมางเมินหมดมั่นไม่หมายมี
กลบทอักษรล้วนแบบที่๒
เพราะพบคนคิดใคร่ตกหลุมรัก
ท่ามตระหนักคนเดิมเคียงข้างถี่
กลัวคน ใช่เลือนห่างลาลับลี้
พาชีวีว่ายวนเจ็บจ่อมจม
ครั้นจะลาคนเก่าเกินกรายห่าง
เพราะคนข้างคนเดิมเคยพาสม
รักทั้งสองซ่อนซุกรุกอารมณ์
ให้กอดทุกข์ทับถมทุกค่ำวัน
จำครวญคำตำเจ็บจับจิตเศร้า
ร้อนรุกเร้าแผดเผาระรัวสั่น
ซ้ายก็รักขวาเพ้อพร่ำพัวพัน
ทุกคืนวันแวะเวียนเฝ้าไล้รอน
อนิจจารักหลงไล้พาหวง
เจ็บทุกช่วงชิดช้ำท่ามรักหลอน
ซ้ายรักรอลามขวาเฝ้าเว้าวอน
ฝันทุกตอนตรมตามเกินหลับตา...
2 กรกฎาคม 2551 14:59 น.
โอเลี้ยง
นกกางปีกแบบที่๑
เมื่อจิตท้อพ้อแพ้แพร่แพ้ทั่ว
ร้อนรุกรัวรุกลามตามทับนิ่ง
ฝันหวามวาบพลันวาบมีพรั่นพิง
ทุกข์อวลอิงอวลอาบซ่านเคียงคลอ
จิตซ่อนหวังสรรค์ใฝ่สรรค์ลานฝัน
เริ่มรอรั้งกั้นดันกั้นฝันก่อ
ท่ามตะวันสาดแสงสาดหยอกล้อ
จิตร่ำพ้อร่ำย่ำย้ำกรำกลัว
ท้อลามรุกปลุกเร้าปลุกขมขื่น
จิตเก็บผ่าวเก็บฝืนไหลหล่นรั่ว
หวังยืนหยัดยั้งหยุดยั้งหมองมัว
คิดตั้งตัวตั้งใจดันหลุดท้อ
นกกางปีกแบบที่๒
เพียรบอกตนแพ้พ่ายพ่ายแพ้บ้าง
ได้สร้างเสริมเสริมสร้างรอยฝันต่อ
ทุกข์มารุกรุกมาอย่าพร่ำพ้อ
ต้องกล้าก่อแรงสู้สู้แรงรอน
เพื่อสร้างลานไต่ใฝ่ใฝ่ไต่ฝัน
พาคืนวันวันคืนผ่านเหม่อหลอน
เป็นคนใหม่กล้าแกร่งแกร่งกล้าย้อน
กล้ากร่อนกดกดกร่อนปัดแผลแพ้
ไม่มีใครพานพบพบพานสุข
โดยไม่ทุกข์ทุกข์ไม่เหยียบย่ำแย่
แต่เมื่อพ่ายกล้าเดินเดินกล้าแล
ทุกข์ท้อแพ้แพ้ท้อก็หมดแรง
แค่ล้มล้มแค่ครั้งอย่ามัวช้ำ
คิดประจำย้ำย้อนย้อนย้ำแฝง
ทุกข์ลดถอยถอยลดหมั่นเปลี่ยนแปลง
กล้าตัดแต่งดันท้อท้อดันไกล
30 มิถุนายน 2551 01:48 น.
โอเลี้ยง
บอกลาความหงอยเหงา........
ที่ร้าวเร่าท่ามหนาวสั่น........
ลาทีความผูกพัน........
ที่เคยปันกันและกัน.
รอยฝันเคว้งคว้างกว้าง........
จุดเดินทางลดหดสั้น.......
เดียวดายซ่อนโศกศัลย์........
จำนั่งข้างบ่อน้ำตา........
ลมแผ่วท่ามฝนตก........
ทุกข์ในอกกวนเจ็บล้า........
ทั่วฟ้าสุดสายตา........
ช่างเงียบหงอยระทมทรวง........
ใจไหม้ซ่านส่งกลิ่น........
ลอยรวยรินดักกักถ่วง........
ทั่วฟ้าซ่อนลมลวง........
อวลช่วงชิงดึงสุขไป........
กอดเข่าฟังเพลงเศร้า........
หลอนแผดเผาร่ำร้องไห้........
อุราซุกซ่อนไข้........
ไยเจ็บง่ายย้ำอยากรู้........
วันเดือนเคลื่อนผ่านแล้ว........
จิตยังแว่วครวญหดหู่........
ทั่วห้องยามเหลียวดู........
เหมือนเคียงคู่เงาอ่อนแอ........
เปล่าเปลี่ยวเลี้ยวซึมซุก........
ราวรอรุกคลุกจมแช่........
จากกันอย่างยอมแพ้........
ร่างเต็มแผลยะเยียบเย็น........
ขอห่มเงาฝันว่าง........
มีเจ็บบ้างท่ามขมเข็น........
เศร้าชุกรุกกระเด็น........
ดีกว่าเคียงคนหลายใจ....
เคยมีคนของฝัน.....
คนสำคัญที่ยิ่งใหญ่...
เคยพาใจวาบไหว...
จนกรายใกล้ใคร่ผูกพัน....
แต่แล้วก็แปรเปลี่ยน...
แวะวนเวียนเพียรแบ่งปัน...
ใจเดียวมีสองฝัน....
พาเพ้อพรั่นคั่นเหม่อลอย...
หนึ่งฝันต่อหนึ่งสาว...
เรื่องเศร้ายาวผ่าวละห้อย....
ต่อว่ากี่มากน้อย...
เขายืนยันยังมีภักดิ์...
แต่ใครฤายอมทน...
ยอมแบ่งปันคนที่รัก...
เศร้านานลามตระหนัก...
หักผลักรักดีกว่ารอ...
เมื่อคิดตัดใจเลิก...
จิตกลับเบิกรื้อช้ำต่อ...
ทุกวันหลับท่ามพ้อ...
ทั้งยังขอละเมอคอย...
แต่เจ็บมากแค่ไหน...
จะถ่อไปไม่ขอปล่อย...
ดีกว่าจมโศกสร้อย...
มีสามคนในรักเรา...
27 มิถุนายน 2551 17:38 น.
โอเลี้ยง
ฝันใกล้กรายคล้ายดักเหมือนหลงรัก
รักหลงเหมือนดักคล้ายกรายใกล้ฝัน
วันและคืนลืมยากเพราะฝันพัน
พันฝันเพราะยากลืมคืนและวัน
หวั่นไหวคอยหาสิ่งอาลัยยิ่ง
ยิ่งอาลัยสิ่งหาคอยไหวหวั่น
ล้าปนหวังปั่นป่วนคอยดึงดัน
ดันดึงคอยป่วนปั่นหวังปนล้า
ท่าทีรอคอยฝืนเหมือนขมขื่น
ขื่นขมเหมือนฝืนคอยรอทีท่า
เคียงหวังคลอพ้อหาพิงเหว่ว้า
ว้าเหว่พิงหาพ้อคลอหวังเคียง
เสียงแว่วเหมือนใกล้ไกลใครร้อนร้าว
ร้าวร้อนใครไกลใกล้เหมือนแว่วเสียง
ช้ำเจ็บจิตลอยลอดเบี่ยงร่ายเรียง
เรียงร่ายเบี่ยงลอดลอยจิตเจ็บช้ำ
ค่ำจรดวันพันใฝ่สรรค์หวังฝัน
ฝันหวังสรรค์ใฝ่พันวันจรดค่ำ
พบเพียงเคียงเรียงแผลตำเติมซ้ำ
ซ้ำเติมตำแผลเรียงเคียงเพียงพบ
กลบซุกซ่อนร้าวรอนลดปัดปลด
ปลดปัดลดรอนร้าวซ่อนซุกกลบ
แพ้พ่ายเพราะเพ้อช้ำเฝ้าเร้ารบ
รบเร้าเฝ้าช้ำเพ้อเพราะพ่ายแพ้
ปล. เป็นการเขียนครั้งแรกและบทแรกกับกลบทชนิดนี้ ไม่ถูกใจผู้ใดขออภัยด้วยค่ะ
26 มิถุนายน 2551 17:59 น.
โอเลี้ยง
หม่นหมองรุกคลุกท้อรุกหมองหม่น
หงอยเงียบเลียบเทียบปนจิตเงียบหงอย
ลอยอารมณ์เพ้อพ้อตามจิตลอย
ในใจร้อนโศกสร้อยร้อนในใจ
ขมขื่นตอกตำลึกซุกขื่นขม
ไหม้จิตจมตรมปวดเกินลบไหม้
ใจเจ็บคำย้ำเหน็บคำเจ็บใจ
ไปห่างไกลเหมือนทุกข์ไม่ห่างไป
ย่ำซ้ำซ้อนซ่อนร้าวเฝ้าเหยียบย่ำ
ใกล้ชอกช้ำติดตามช้ำชอกใกล้
ใจซุกเจ็บเก็บกร่อนซ้อนซุกใจ
ลี้เท่าไรร้าวยาวยังเกินลี้
ฝันเสกสรรค์สร้างลานสรรค์เสกฝัน
ที่ทุกวันไร้ขื่นรื่นทุกที่
มีแต่สุขพร้อมบำเรอตามใจมี
ไกลสุดสิ้นหนี้ทุกข์สิ้นสุดไกล
อยู่คลอฝันเคลิ้มคล้อยเคียงคลออยู่
ไม่รับรู้ร้อนผ่าวเผาหรือไม่
ใจท่วมรดหวามฝันรดท่วมใจ
คดโศกใกล้ไล่ไกลริบโศกคด
ไล้ใจสิ้นรอยคำตำเจ็บไล้
หมดขมขื่นไล่หายขื่นขมหมด
ทดแทนเจ็บด้วยฝันสรรแทนทด
คอยสะกดด้วยสรรค์ฝันใช่หวังคอย
หน้าส่วนตัว
2134
