22 เมษายน 2548 15:37 น.
โอเมก้า
จากคุ้นเคยคนเคยคบเธอหลบหน้า
จากมองตามาเจอพบเธอหลบหนี
จากคิดถึงจากรักมากเธอจากตี
เธอหลีกลี้สัมพันธ์ใจในทรงจำ
เหมือนกระดาษที่เธอทดจนหมดหน้า
หมดราคาปล่อยทิ้งกลิ้งขยำ
ไม่เหลียวหลังสั่งอาลัยไว้สักคำ
การกระทำเธอทอดทิ้งยิ่งฝังใจ
จนวันนี้ที่เธอมาบอกว่ารัก
แทบซบตักเอ่ยคำและร่ำไห้
รับว่าคิดผิดมากที่จากไป
โปรดอภัยให้กันเรื่องวันวาน
ขอให้เราเริ่มฝันกันอีกครั้ง
เธอพูดมาอย่างน่าชังช่างกล้าหาญ
ก่อนทิ้งขว้างร้างไปได้นมนาน
ท้ายซมซานกลับมาหน้าด้านแท้
เพื่อเธอนั้นฉันอภัยได้ที่รัก
เพียงตระหนักเรื่องวานวันนั้นเกินแก้
จากนี้ไปฉันร้องขออย่าตอแย
เพราะบาดแผลเธอเคยทำจำฝังใจ
จะให้ฉันกลับไป ไม่มีทาง
19 เมษายน 2548 09:55 น.
โอเมก้า
พรุ่งนี้ ฉันควรทำตัวยังไง ที่ถูกเธอทิ้งไปแบบนั้น
ฉันควรทำยังไงกับผูกพัน กับสิ่งที่เคยร่วมฝันและสูญหาย
ฉันควรทำยังไงดี กับสิ่งที่ต้องเจอพรุ่งนี้ไม่ง่ายดาย
ฉันควรรับมือยังไงกับความวุ่นวาย บนโลกที่เดียวดายไม่มีเธอ
พรุ่งนี้ฉันคงต้องจำใจทน เดินคนเดียวบนถนนที่เราเดินด้วยกันเสมอ
พรุ่งนี้ที่ฉันจะต้องเจอ คือคำถามเรื่องเธอจากปากของใครๆ
แล้วฉันต้องทำยังไงดี ถ้าความคิดถึงที่มีเข้ามาทำร้ายจนหวั่นไหว
ช่วยบอกฉันที ว่าพรุ่งนี้ฉันควรทำยังไง
ถ้าเห็นเธอเดินจูงมือกับใคร แล้วต้องทนทำใจว่าเธอไม่รักกัน
2 พฤศจิกายน 2547 14:20 น.
โอเมก้า
กี่ครั้ง กี่ครา มองฝน
ต้องเจ็บ ต้องทน บ่นหนาว
กี่ที ที่นอน นับดาว
น้ำตา ร่วงกราว เดียวดาย
กี่คน เคยผ่าน เข้ามา
กี่ครั้ง กี่ครา ห่างหาย
กี่ครั้ง เจ็บแปลบ แทบตาย
งมงาย เงียบเหงา วังเวง
จนเธอ เดินผ่าน เข้ามา
ดึงใจ เหว่ว้า ลอยเคว้ง
ลงมา แนบใกล้ ใจเธอเอง
วังเวง เดียวดาย หายไป
จบแล้ว นิยาย เรื่องเก่า
มีแต่ เรื่องเรา สดใส
เริ่มเรื่อง ราวรัก ปักใจ
เพราะมีเธอ อยู่ใกล้ ไม่ห่างกัน
2 พฤศจิกายน 2547 14:12 น.
โอเมก้า
I love even only your smell in your shirt
l love even only your smell on the hangerchift
I love even only your penmarker on the pen
everything in this world buliding for makem me love you
ฉันรักแม้แต่กลิ่นตัวเธอบนผืนเสื้อ
ฉันรักแม้แต่กลิ่นเหงื่อเธอบนผ้าเช็ดหน้า
ฉันรักแม้แต่ลายนิ้วมือของเธอบนปากกา
ทุกสิ่งในโลกล้วนสร้างมาให้ฉันรักเธอ
หน้าส่วนตัว
692
