17 มกราคม 2547 20:53 น.
โลมาสีเงิน
อยากคุยด้วยนะ
แต่ไม่รู้ว่าจะพูดประโยคไหน
ที่พอจะฟังดูเหินห่าง...เหมือนคนที่ร้างไกล
อาจเพราะเคยชิดใกล้...ห่วงใยดูแลกัน
คิดถึงนะ...คิดถึง
หลายคนฟังอาจซึ้ง...แต่เธอคงไม่เป็นแบบนั้น
แค่คำที่พูดให้ฟังบ่อยๆ...ค่อยๆลดความสำคัญ
แต่สำหรับฉัน...มันแทนความรู้สึกผูกพันมากมาย
10 ธันวาคม 2546 20:33 น.
โลมาสีเงิน
ยิ่งรักยิ่งเลือนลาง
ยิ่งเบาบางยิ่งห่างหาย
ยิ่งรักยิ่งเดียวดาย
ยิ่งวุ่นวายยิ่งร้อนรน
ยิ่งรักยิ่งซึมเศร้า
ยิ่งรุมเร้ายิ่งสับสน
ยิ่งรักยิ่งทุกทน
ยิ่งวกวนยิ่งรอคอย
23 พฤศจิกายน 2546 18:34 น.
โลมาสีเงิน
ขอบใจ...สำหรับทุกอย่าง
ที่เคยเดินร่วมทางยามไหวหวั่น
เคยโอบกอดเคียงกายไม่ห่างกัน
ที่เคยสร้างคืนวันอันแสนดี
เคยพร่ำเพ้อบอกรักเมื่อพบหน้า
เคยสบตาเคียงใกล้ไม่คิดหนี
เคยส่งยิ้มมาให้ด้วยไมตรี
เคยอุ่นใจทุกทีแม้ห่างกัน
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยผ่าน
จากวันวานถึงวันนี้นั้นเหมือนฝัน
ขอบใจเธอที่เคยสร้างความผูกพัน
แม้จะรู้ว่ามันแค่...ภาพลวงตา
21 พฤศจิกายน 2546 22:00 น.
โลมาสีเงิน
สายลมเอื่อยพัดแผ่วแว่วไหว
ฝนค่อยๆโปรยปรายหยดย้อย
น้ำตารินไหลหลั่งยังคอย
ด้วยหัวใจดวงน้อยที่เปราะบาง
ฟ้าสางกลางกรุงอันยุ่งเหยิง
ไม่รื่นเริงเหมือนกลางทุ่งเมื่อรุ่งสาง
คนทางนี้แสนหวงห่วงไม่วาง
หวังทางนั้นรู้บ้างแม้ห่างกัน
16 พฤศจิกายน 2546 18:45 น.
โลมาสีเงิน
จะมีใครบ้างไหมเข้าใจ
ผู้หญิงเรียบง่าย...คนนี้
ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย...
...นอกจากความสนใจไยดี
ก็แค่ต้องการสิ่งเคยมี...ที่วันนี้มันหายไป
ยอมรับว่าวันนี้อ่อนแอ
แต่ก็ไม่ใช่ทุกวันที่อ่อนไหว
พรุ่งนี้อาจเข้มแข็งขึ้นมาได้...โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร
แต่วันนี้ขอได้ไหม...อย่าปล่อยให้หวั่นไหวอยู่คนเดียว
หน้าส่วนตัว
689
