6 กุมภาพันธ์ 2547 15:42 น.
โลกแห่งความฝัน
....................ฉันเป็นเพียงเรือน้อยลำหนึ่ง
ที่อยากลอยไปให้ถึงฝั่ง
ที่ขอบฟ้ายังมีความหวัง
มีพลังให้ฉันก้าวต่อไป
แม้ทางข้างหน้าจะยาวไกล
ฉันจะก้าวต่อไปไม่หวั่นไหว
ฉันจะพยายามและตั้งใจ
ฉันเชื่อว่าไม่มีอะไรทำให้เรือน้อยนั้นจมลง
6 กุมภาพันธ์ 2547 15:33 น.
โลกแห่งความฝัน
....................
ฉันอาจเป็นเพียงเงาใบไผ่
ที่เคลื่อนไหวตามสายลม
เงาใบไผ่ในน้ำ
ในบางสิ่งที่เธอเห็น........ในบางสิ่งที่ฉันเป็น
เธอไม่เคยรับรู้จะเข้าใจ
ฉันเป็นแค่เงาใบไผ่เท่านั้น
ไม่ได้เป็นเศษใบไผ่ในน้ำอย่างเธอเธอเข้าใจ
5 กุมภาพันธ์ 2547 13:50 น.
โลกแห่งความฝัน
ความจริงในวันนี้
ฉันรับมันได้ทุกอย่าง
หากเธอเห็นฉันเพียงเลือนราง
อาจทำให้บางอย่างขาดหายไป
ฉันจะเป็นฝ่ายจากไป
ไม่ทำให้เธอลำบากใจ
เพราะฉันไม่เคยได้เลือกอะไร
เลยเลือกที่จะจากโดยไม่หันมามองเธอ
4 กุมภาพันธ์ 2547 16:33 น.
โลกแห่งความฝัน
หนึ่งความหวัง หนึ่งขอบฟ้าที่กว้างไกล
หนึ่งความฝัน หนึ่งความใฝ่ไร้ขอบขัง
หนึ่งความรัก หนึ่งคนนี้มีพลัง
หนึ่งความหวัง หนึ่งชีวิตมีเพียงเธอ
สองความคิด สองมือน้อยคอยร่วมสร้าง
สองความงาม สองเคียงข้างกันเสมอ
สองความรัก สองคนนี้เฝ้าเจอะเจอ
สองความเพ้อ สองชีวิตมีให้กัน
...................................
4 กุมภาพันธ์ 2547 16:10 น.
โลกแห่งความฝัน
รู้บ้างหรือเปล่าว่าคิดถึง
รู้ไหมว่ามีใครคนหนึ่งรออยู่ตรงนี้
รู้หรือเปล่าว่าฉันคิดถึงเธอทุกนาที
รู้บ้างไหมคนดีอยากบอกให้เข้าใจ
รู้ไหมว่า หนึ่งนาทีมีค่ากับฉัน
รู้ไหมว่ามันมีค่าเท่าไหร่
จึงทำให้ฉันไม่อยากหยุดหายใจ
เพราะกลัวเวลาแห่งความคิดถึงหมดไปตั้ง 60 วินาที
................................................................