22 พฤษภาคม 2548 11:38 น.
โม่งแดง
ฉันรอคอยเธอมานานแสนนาน ทรมานวิญญาญหนักหนา
ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดาฉันปองเธอผู้เดียว
อยากบอกเธอให้รู้ว่าฉันรัก ให้ประจักษ์แจ่มแจ่งไปเสียที
เพราะเธอคือคนแรกของหัวใจ แล้วต่อไปเธอเป็น
คนสุดท้ายของชีวิต
22 พฤษภาคม 2548 11:04 น.
โม่งแดง
อันความรักที่ใครใครแสวงหา เฝ้ามองตาถามหาความจริงใจ
แต่แล้วมันก็ไม่อาจเป็นไปได้ ฉันและเธอไม่เคยรู้อะไรเลย
ว่ารักนั้นคืออะไร...... รักนั้นคือสิ่งวิเศษ
รักนั้นคือสิ่งเลวร้าย รักนั้นคือ..........
หัวใจของเราทั้งสองคน
ที่รวมกัน
20 พฤษภาคม 2548 20:03 น.
โม่งแดง
ตอนเข้าเรียนก็มีเพื่อนตามประสา มีเวลามานั่งคุยหยอกล้อกัน
แต่ในใจของฉันได้แต่ฝัน ว่าสักวันเราจะได้รู้ใจกัน
เธอนั้นน่ารักนิสัยดีใครก็รู้ ฉันมองอยู่จิตใจฉันหวั่นไหว
พอเถอะนะความคิดและจิตใจ ขอร้องให้หยุดรักเธอเสียที
เพราะก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่หัวใจมันรำร้องและโหยหา
ถ้าวันนี้ไม่มีเธอในอุรา คงจะพาให้ใจฉันระทม
เพราะรักเธอเข้าแล้วเธอรู้ไหม ฉันจะบอกกับเธอให้เธอรู้
ฉันรักเธอแล้วใจฉันสั่นระรั่ว รักน่ากลัวยิ่งสิ่งในโลกา
หน้าส่วนตัว
1555
