26 พฤศจิกายน 2545 13:40 น.
โมไนย
ขอพลีกายถวายตนเป็นคนกลอน
ระบำฟ้อนตัวหนังสือคือความหมาย
จะนั่งคิดนอนฝันจนวันตาย
จะระบายโลกนี้ด้วยศรีกานท์
อันความเศร้าเร้าใจให้คนโศก
จะเปลี่ยนโลกใบช้ำด้วยคำหวาน
หวานนิดๆไม่ต้องเพิ่มเติมน้ำตาล
พอประมาณหวานไม่เลี่ยนจนเอียนไป
อันความสุขสนุกแสนในแดนหล้า
ฤา ตลกโปกฮาพร่าโลกไหว
จงดื่มด่ำกำซาบอาบหัวใจ
ให้ฤทัยเบิกบานเพราะอ่านกลอน
(ให้คนไทยเบิกบานเพราะอ่านกลอน)
23 พฤศจิกายน 2545 20:08 น.
โมไนย
หงษ์หยก หาใช่หงษ์ที่หยกไม่
ไก่ฟ้า ใช่อยู่ฟ้ามหาสวรรค์
ปลาทอง ใช่ทองที่ผ่องพรรณ
จวงจันทร์ ใช่จันทร์ที่จันทร์จวง
7 พฤศจิกายน 2545 08:07 น.
โมไนย
...เศษเสี้ยวธุลีทรายที่รายรอบ
ล้วนประกอปเป็นหาดสะอาดสวย
ลูกคลื่นขมวดเลี้ยวเป็นเกลียวกรวย
ลมระรวยผ่านพัดสะบัดไป
เจ้าปูลมเล่มลมลี้ลงรู
กลัวคนดูหรือเห็นเป็นไฉน
วิถีสัตว์ วิถีคน วิถีใคร
ดำเนินไปตามวิถีที่ของตน
เห็นเด็กน้อยเก็บหอยที่เรียงราย
บ้างก็ว่ายมุดน้ำทำสับสน
บ้างก็เล่นวิ่งไล่เจ้าวัยซน
บ้างขึ้นบนต้นมะพร้าวเอามากิน
หน้าส่วนตัว
1164
