28 ตุลาคม 2550 13:00 น.
โพลารีส
ขอแต่งกลอนนี้ฝากไว้ให้เธออ่าน
หนึ่งในหกสิบล้านที่เธอได้เจอฉัน
หนึ่งในร้อยที่เราได้รู้จักกัน
หนึ่งในนั้นยังคงมีเราสองคน
แต่เหตุผลนั้นมันมีอยู่ว่า
เธอสูงค่าดั่งดวงดาวบนสวรรค์
ระยิบระยับส่องแสงอัศจรรย์
จนตัวฉันมิอาจเอื้อมชำเลืองมอง
หนุ่มถาปัดจุฬาแห่งรั้วจามจุรี
เธอดูดีมีสง่างามมากหลาย
คงมีคนหมายปองเธอมากมาย
ฉันขอเพียงเธอเป็นพี่ชายก็เกินพอ
"เดชาธร "นี่คือชื่อของเธอ
ฉันจำได้เสมอแม้เราอยู่ไกลห่าง
รักของฉันที่ให้เธอจะไม่มีวันจาง
แม้ระยะทางสุดฟ้าและแสนไกล
20 ตุลาคม 2550 12:55 น.
โพลารีส
ที่ผ่านมาช่วงเวลาที่คบกัน
เธอกับฉันและคืนวันที่ผ่านพ้น
ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน
อยากรู้เหตุผลว่าคือรักหรือผูกพันธ์
ทุกวันนี้ที่ยังมีเยื่อใยอยู่
ฉันอยากรู้ความสัมพันธ์เป็นไฉน
เหตุเพราะรักหรือผูกพันธ์กันหรือไร
แล้วทำไมเราถึงตัดกันไม่ขาด
หากถามฉันว่ายังรักเธออยู่ไหม
ขอตอบว่าไม่รู้สึกอะไรเลยตอนนี้
แต่ยังคิดถึงเธอบ้างบางนาที
เพราะใจดวงนี้ไจม่มีอีกต่อไป
14 ตุลาคม 2550 15:03 น.
โพลารีส
อาจเป็นเพราะความหน้าตาดีของเธอ
ฉันจึงเผลอแอบไปมีใจให้
โดยเมื่อก่อนคิดว่าเธอดีเกินใคร
ในหัวใจจึงรักเธอเพียงผู้เดียว
หรือเป็นเพราะคณะที่เธอเรียน
ดูภาคเรียนตั้งใจใฝ่ศึกษา
ตอนแรกคบพบเจอที่ผ่านมา
ฉันดูว่าเธอแสนดีไร้ที่ติเตียน
พอห่างกันฉันนั้นจึงได้รู้
ว่าไม่ควรดูบุคคลจากภาพลวงตา
ฉันมันเคยโง่เคยหลงจากละครที่เธอแสดงมา
ฉันจะไม่ถือสาหาความก็แล้วกัน
หนุ่มทันตะคนหนึ่งที่เคยรัก
เคยรู้จักรักเขามากแค่ไหน
ตั้งแต่นี้และวันต่อๆไป
ถ้าหากจะรักใครฉันจะดูเธอเป็นบทเรียน
ฉันอยากรู้ว่ารักเธอลงได้ไง
ฉันอยากรู้ว่าฉันคิดอะไรในวันนั้น
ฉันนั่งโง่มาตลอดหรือไงกัน
หรือว่าฉันแค่หลงไปชั่วคราว
11 ตุลาคม 2550 09:45 น.
โพลารีส
โรคร้ายแรงที่ไม่มีทางรักษา
และไม่ว่าทุกยุคทุกสมัย
หรือแม้แต่ยุคโบราณเพียงใด
โรคนี้ยังอินเทรนด์ทุกสมัยไม่ขาดตอน
เหมือนเป็นโรคระบาดที่สืบต่อ
มาทางท่อหัวใจคนทั้งสอง
อาการนั้นคือน้ำตาไหลนอง
ใจเศร้าหมองเจ็บปวดเกินบรรยาย
7 ตุลาคม 2550 08:59 น.
โพลารีส
ใต้ร่มไม้สีเขียวชอุ่มงาม
ใต้ฟ้าครามบนโลกอันสดใส
ใต้พระอาทิตย์ที่ส่องแสงรำไร
มองไกลๆฉันยังเห็นเป็นภาพเธอ
โลกใบนี้แม้มันจะกว้างใหญ่
แต่มิอาจจะแยกใจเราทั้งสอง
ใจดวงนี้ฉันมีเธอเฝ้าจับจอง
จะไม่มองใครอื่นนอกจากเธอ
หน้าส่วนตัว
1986
