3 ธันวาคม 2549 12:58 น.
โพลารีส
หนึ่งสิงหาสี่เก้าครบกำหนด
ที่เคยจดทะเบียนรักหนึ่งปีกว่า
บริโภคหวานฉ่ำตลอดเวลา
จนวันที่หนึ่งสิงหารักหมดอายุ
บริษัทกำหนดเพียงหนึ่งปี
หมดอายุวันนี้แล้วเธอเอ๋ย
เราสองคนคงไม่เป็นอย่างเคย
โปรดละเลยทิ้งฉันไปนะคนดี
29 พฤศจิกายน 2549 16:39 น.
โพลารีส
ฉันก็เป็นแค่เพื่อนเธอเท่านั้น
ไม่ผูกพันธ์ไม่ได้เป็นแม้คนรัก
เราสองคนเป็นแค่เพื่อนที่รู้จัก
ไม่สนิทกันมากนักเรารู้ดี
ไม่มีฉันเป็นเพิ่อนคงไม่ตาย
ไม่สลายออกจากร่างหรอกใช่ไหม
ต่อจากนี้ขอให้เราเป็นแค่คนไกล
ไม่ต้องมีเยื่อใยสายสัมพันธ์
เพราะว่าเบื่อที่โดนแฟนเธอมาด่า
มามองหน้าฉันนี้เวลาเผลอ
ต้นเหตุเพราะตัวฉันและตัวเธอ
อย่ามาเจอกันอีกนอกจากในห้องเรียน
28 พฤศจิกายน 2549 16:47 น.
โพลารีส
ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอคิดอย่างไร
แล้วทำไมต้องแกล้งดีกับฉัน
โอเครู้ว่าเราคือเพื่อนกัน
แต่ตอนนี้เรานั้นเป็นแค่เพื่อนร่วมห้อง
ทำไมต้องช่วยเหลือฉันเวลาเผลอ
ทำไมเธอต้องทำกิจกรรมแทนฉันด้วย
ทั้งที่ฉันไม่ได้ขอให้เธอช่วย
ทำไมด้วยตอบฉันให้รู้ที
ทำไมต้องนั่งจ้องแล้วมองฉัน
จะกินเลือดกินเนื้อกันเลยใช่ไหม
ทำไมต้องยืนข้างฉันไม่ไปไกลๆ
เธอคิดอะไรอยู่ตอนนี้ช่วยบอกที
ทำไมเธอต้องมายุ่งกับฉันอีก
ทั้งที่ฉันพยายามหลีกเธอทุกเมื่อ
ทำไมต้องนำมิตรภาพมาจุนเจือ
ทั้งที่ฉันไม่เหลือให้เธอเลย
ฉันอึดอัดเธอรู้บ้างได้ไหม
เดินไปไหนพอเจอแฟนเธอนั้น
ก็เอาแต่หันมาจ้องหน้าฉัน
โปรดรู้ไว้ว่ามันลำบากใจ
28 พฤศจิกายน 2549 16:27 น.
โพลารีส
แรกอกหักอาการหนักมากแค่ไหน
ไม่มีใครรับรู้ใจดวงนี้
กินไม่ได้นอนไม่หลับดับชีวี
เพราะคนที่เคยรักกันกลับร้างลา
พอเวลาเริ่มผ่านพ้นเวียนไป
ก็ได้รู้ว่าไม่ตายยังคงอยู่
ขอให้รักครั้งนั้นเป็นเสมือนครู
ที่สอนหนูเป็นบทรักที่สุดโหด
รักกับเธอเหมือนรักกับพยามาร
ไม่สงสารหัวใจบ้างเลยหนอ
ในอดีตฉันแสนน้ำตาคลอ
แต่วันนี้ไม่ขอมีน้ำตา
27 พฤศจิกายน 2549 16:48 น.
โพลารีส
ถึงเราสองจะกลับมาเป็นเหมือนเก่า
ถึงมีเราเป็นเพื่อนเหมือนครานั้น
แต่ความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน
ฉันรู้สึกเหมือนมันจางหายไป
ฉันคงสนิทกับเธออีกไม่ได้
เพราะสิ่งที่เธอฝากไว้ไม่เคยเลือน
รอยแผลเก่ามันย้ำและคอยเตือน
คอยเชือดเฉือนหัวใจเราเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
1062
