25 ตุลาคม 2552 21:10 น.
โปติกา
น้ำไหล ไหลไป ไม่กลับ
เลยลับ ลับหาย ไม่หัน
อายุ ล่วงไป ไปพลัน
ไม่ผัน กลับคืน คืนมา
เวลา นาที ชีวิต
อุทิศ ทำดี ดีกว่า
ดีคุ้ม คุ้มค่า เวลา
ชีวา คุ้มค่า ค่าคน
18 ตุลาคม 2552 17:59 น.
โปติกา
เคยรู้ไหมในการรักแต่ละครั้ง
ต้องใช้ใจจารจำสักเพียงไหน
ให้คำรักสลักลึกในหัวใจ
แม้ยามร้างแรมไกลให้คนึง
แม้นรักแปรเปลี่ยนไปใจเงียบเหงา
หัวใจเหลือเพียงเงารักให้นึกถึง
เสน่าหาครั้งวันวานยังตราตรึง
ไยเธอจึงแปลกไปไม่เหมือนเคย
คิดคำนึงพร่ำเพ้อละเมอหา
วอนเธอเมตตาเอ่ยถ้อยคำเฉลย
ไยมิเอ่ยเอื้อนพรอดคำรักดั่งที่เคย
ฤาเป็นใจฉันเองที่แปลกไป
18 ตุลา 52
18 ตุลาคม 2552 17:18 น.
โปติกา
ถึงจะสิ้นวิญญาณกี่ครั้ง
ฉันก็ยัง รักเธอฝังใจ
ถึงจะสิ้น ดวงจันทร์ไฉไล
ไม่เป็นไร เพราะยังมีเธอ
ฟ้าจะมืด จะมัวช่างฟ้า
ขอให้มี สายตาหวานละเมอ
ถึงจะสิ้น แผ่นดินนะเออ
ให้ได้เจอยิ้มเธอชื่นใจ
ไม่ได้ชิด ก็ขอเพียงได้ชม
ไม่ได้สม ไม่เห็นแคร์อะไร
ขอให้ได้รัก ข้างเดียวเอาไว้
ไม่เช่นนั้น ใจฉันคงหลุดลอย
ถึงโลกแตก แหลกรานสิบครั้ง
ฉันก็ยังฝังใจรอคอย
แม้จะสิ้น วิญญาณเลื่อนลอย
ก็จะคอยพบเธอ ชาติอื่นเอย
ถึงจะสิ้นวิญญาณกี่ครั้ง
ฉันก็ยัง รักเธอฝังใจ
ถึงจะสิ้น ดวงจันทร์ไฉไล
ไม่เป็นไร เพราะยังมีเธอ
ฟ้าจะมืด จะมัวช่างฟ้า
ขอให้มี สายตาหวานละเมอ
ถึงจะสิ้น แผ่นดินนะเออ
ให้ได้เจอยิ้มเธอชื่นใจ
ไม่ได้ชิด ก็ขอเพียงได้ชม
ไม่ได้สม ไม่เห็นแคร์อะไร
ขอให้ได้รัก ข้างเดียวเอาไว้
ไม่เช่นนั้น ใจฉันคงหลุดลอย
ถึงโลกแตก แหลกรานสิบครั้ง
ฉันก็ยังฝังใจรอคอย
แม้จะสิ้น วิญญาณเลื่อนลอย
ก็จะคอยพบเธอ ชาติอื่นเอย
18 เมษายน 2552 12:32 น.
โปติกา
โอ้เจ้าดอกบัวทองที่รองบาท
เขาขยี้กลีบขาดเกลื่อนวิถี
อันความรักความงามความยินดี
แพศยาย่ำยีจนแหลกลาญ
ดวงตานางคือไฟประลัยกัลป์
ลมหายใจนางนั้นยังหอมหวาน
ปากช่างพรอดออดอ้อนวอนดวงมาลย์
แต่ใจพาลดังงูพิษปลิดชีพเรา
17 มกราคม 2552 17:09 น.
โปติกา
ถ้าโกรธกับเพื่อน...มองคนไม่มีความรัก
ถ้าเรียนหนักๆ...มองคนอดเรียนหนังสือ
ถ้างานลำบาก...มองคนอดแสดงฝีมือ
ถ้าเหนื่อยนักหรือ...มองคนที่ตายสิ้นลม
ถ้าขี้เกียจนัก...มองคนไม่มีโอกาส
ถ้างานผิดพลาด...มองคนไม่เคยฝึกฝน
ถ้ากายพิการ...มองคนไม่เคยอดทน
ถ้างานรีบล้น...มองคนไม่มีเวลา
ถ้าไม่มีตังค์...มองคนขอทานข้างถนน
ถ้าหนี้สินล้น...มองคนแย่งกินกับหมา
ถ้าข้าวไม่ดี...มองคนที่ไม่มีนา
ถ้าใจอ่อนล้า...มองคนไม่รู้จักรัก
ถ้าชีวิตแย่...จงมองคนแย่ยิ่งกว่า
อย่ามองแต่ฟ้า...ที่สูงเกินตาประจักษ์
ความสุขเบื้องล่าง...มีได้ไม่ยากเย็นนัก
เมื่อรู้แล้วจัก...ภาคภูมิชีวิตแห่งตน
หน้าส่วนตัว
4207
