17 ตุลาคม 2546 04:43 น.
โน้ตนิว
ทอดสายตา ยาวไกล ไปปลายฟ้า
ปุยเมฆา กอดกลุ่ม เป็นพุ่มสวย
อีกแสงทอง ส่องระเรื่อ เอื้ออำนวย
ยิ่งงงงวย ภาพเมฆา ที่ฟ้าไกล
มองเป็นสิงห์ เดี๋ยววิ่ง เปลี่ยนเป็นเด็ก
ภาพเล็กเล็ก เดี๋ยวกลับเห็น เป็นภาพใหญ่
เมฆเปลี่ยนผัน เหมือนวัน เธอเปลี่ยนใจ
ทิ้งฉันให้ เปลี่ยวเอกา ยามฟ้าอรุณ
16 ตุลาคม 2546 13:03 น.
โน้ตนิว
เพียงนามเธอ ฉันเพ้อฝัน ทุกวันคิด
ซึ้งแนบจิต พิศวาส มิขาดหาย
ดาวดวงเนตร งามสุด ดุจเนื้อทราย
ยามเยื้องกราย พร้อมมรรยาท ของนาฎอนงค์
เกิดความรัก ผูกพัน รัญจวนจิต
วุ่นวายคิด เพ้อไป ให้ไหลหลง
ได้เคียงคู่ นวลนาง อย่างมั่นคง
เริ่มพะวง ตื่นภวังค์ นั่งตาลอย
หน้าส่วนตัว
585
