17 ตุลาคม 2547 02:08 น.

กลอนบทเก่า.....

สักวาหน้าหนาวพราวด้วยหมอก...
อยู่บ้านนอกหนาวแท้ไม่แพ้ไหน....
โอ้...หน้าหนาวช่างยาวนานปานสิ่งใด...
ข้าหนาวกายหนาวใจไม่ลบเลือน...
เฝ้าคิดถึงรำพึงถึงที่รัก....
ก่อนสุขนักบัดนี้ไม่มีเหมือน...
จรจากนางร้างไกลไปหลายเดือน...
นางลืมเลือนแต่ข่ายังฝังใจจำ...
วอนลมหนาวส่งข่าวคราวให้นางรู้...
ข้าอุ้มชูรักไว้จนใจช้ำ....
วอนลมพาวาจาซึ้งเพียงหนึ่งคำ....
ฝากเตือนย้ำว่าคิดถึงจึงมีเธอ...
ตราบใดที่หน้าหนาวคงหนาวอยู่....
อยากให้รู้คงรักเธอเสมอ...
ตราบใดที่ลมหนาวคงพัดมาเจอ....
ข้าก็คงคิดถึงเธอเสมอเอย....