10 พฤษภาคม 2549 23:25 น.
โฉบเฉี่ยว
. กระตุ้งกระติ้งพริ้งเพราเอวเว้ากิ่ว
กรีดกรายนิ้วนวยนาดวางมาดเลิศ
ชมดชม้อยลอยชายชม้ายเชิด
ตะลึงตะเลิดเปิดเปิงกระเจิงใจ
สวมเสื้อแดงแรงฤทธิ์พินิจจ้อง
ก็ลอยล่องลิบลิ่วหวิวหวิวไหว
จะข่มจิตคิดปรามกลับลามไป
ระอุในนิ่งอึ้งคะนึงนวล
จะจดจ้องมองไหนก็ให้นึก
ยิ่งคิดลึกลับแล่นสักแสนส่วน
ประหวัดหวั่นพรั่นเพ้อละเมอครวญ
ก็รัญจวนจับจิตจนหวิดวาย
เหมือนมีดบาดปาดขั้วตรงหัวอก
จนใจตกแตกเต้นกระเด็นหาย
ให้แปล๊บปล๊าบปลาบปลื้มจนลืมกาย
เจียนสลายเรือนร่างละเลงดิน
พอแว๊บเดียวเสี้ยวคิดที่จิตนึก
แทบสะอึกอกแตกจนแหลกสิ้น
เธอเลี้ยววกแวะเข้าราวกับบิน
ตรงที่ถิ่นโอ่โถงโรงนวดเอง
10 พฤษภาคม 2549 13:48 น.
โฉบเฉี่ยว
. อรุณฤกษ์เบิกงามอร่ามฟ้า
กุสุมาเหมือนว่ารู้ราศี
เป็นวาระจะแสดงแห่งมาลี
ประโคมสีเสกสรรวรรณวิไล
ส่งกลิ่นหอมพร้อมสีมีทั้งรส
ออกปรากฏงดงามวาบหวามไสว
สะพรั่งช่ออรชรขจรไป
หอมกลิ่นไกลอบอวลชวนภิรมย์
อีกเกสรซ่อนรสหยดน้ำหวาน
อันซึมซ่านตระการจิตผลิตผสม
เสน่ห์สีแซมกลีบจีบอารมณ์
ชวนดอมดมดึงใจในผกา
หมู่ภมรชอนไชอาลัยรส
เพราะเหลืออดรสหวานก็ควานคว้า
เข้าคลุกเคล้าเคียงคลออยู่รอรา
เสน่หาน่าภิรมย์นิยมนาน
เป็นครรลองของธรรมดาในสากล
ให้เวียนวนระวิงระไวขวักไขว่พล่าน
ให้เหยื่อล่อลวงใจอาลัยลาน
เพื่อสืบสานพันธ์ไว้ให้อุดม
ไม่เห็นหวานหรือจะควานเข้าไปคว้า
ไม่เห็นค่าหรือจะเคียงไปเรียงสม
ไม่เห็นสวยหรือจะสอยไว้คอยดม
ไม่นิยมหรือจะยอมไปน้อมเอา
8 พฤษภาคม 2549 17:14 น.
โฉบเฉี่ยว
อรุณรุ่งเรืองอุไรรวีวรรณ
สุรีย์ฉันเฉิดฉายระบายแสง
สาดส่องสีสดสว่างกระจ่างแดง
ทุกหล้าแหล่งเรืองรองผ่องอำไพ
ลมโชยฉิวชื่นชื่นรื่นนาสา
มวลผกามาลีสีสดใส
โปรยกลิ่นหอมระเหยอวลยลยวลใจ
ล่องลอยไปไกลถิ่นกลิ่นขจร
ไม้เขียวชุ่มชอุ่มชื้นยืนสล้าง
หยาดน้ำค้างพร่างพรายใสสะท้อน
ราวกับเพชรพรรณรายพรายอมร
จรัสชอนยอนระยับวับวับพราย
เหล่าผีเสื้อหลากสีสะพรั่งบิน
กระพรือผินผวนผกผงกผงาย
ทั้งเหลืองขาวพราวตาประดาลาย
ราวจะร่ายเริงระบำรำแสดง
บ้างพะนอคลอดวงพวงผกา
หวนเหหาหันวับลงจับแฝง
พระพายพัดพรมพลิ้วจะปลิวแรง
บ้างพลัดแพลงผลิกผินบินกระพรือ
วิหกเหินเวหานภาห้วง
เข้าผาดดวงสุริยันบินผันผือ
เป็นเหล่าเหล่าเฝ้าร้องก้องระบือ
เซ็งแซ่อื้ออึงเสียงบินเรียงราย
6 พฤษภาคม 2549 08:50 น.
โฉบเฉี่ยว
จะเล่าเรื่องรถติดชนิดหนัก
แทบกระอักอกออกมาบอกกล่าว
พ่วงด้วยเรื่องเฟื่องฟุ้งยุ่งกันยาว
อย่าลงข่าวกราวเกรียวเดี๋ยวโดนยับ
ด้วยนั่งคาค้างเติ่งกระเจิงจิต
เพราะรถติดตุงนังระวังขับ
ประเดี๋ยวหยุดประเดี๋ยววิ่งระวิงวับ
กุมขมับมุมมิบกระพริบไฟ
ประเดี๋ยวเบรกประเดี๋ยวบึ่งคอยคลึงเกียร์
เล่นเอาเพลียพึมพำทำไฉน
ต้องรอรั้งนั่งแช่ยักแย่ไป
อดไม่ไหวหงุดหงิดมันติดนาน
จอดสนิทติดหนักเหมือนจักหยุด
ต้องอู้อุดอัดอั้นไม่ทันผ่าน
มันอึกอักยักยันไม่ทันการณ์
จนงุ่นง่านเงิ่นเงอะต้องเจอะเจอ
อยากจะเหาะเหินห้วงเวหาหาว
ไปอ้าวอ้าวราวนกไม่ตกเน่อ
พอแพล็บถึงบึ่งหน้าไม่ช้าเยอ
แค่คิดเก้อแก้กลุ้มมันรุมใจ
ต้องแก้ขัดงัดหาปากกาเขียน
ให้หายเอียนเปลี่ยนจิตตงิดใหญ่
รถเป็นตับขยับคืบกระดึบไป
วันอะไรให้หนักอยากจะบิน
อยากเหาะไปเกาะแก้วพิสดาร
หาอาจารย์ท่านสิทธีฤๅษีศีล
ไปท่องมนต์ปราบม้ามังกรนิล
เสกหญ้ากินกลับเชื่องเป็นเรื่องเลย
ชวนพี่ม้าพาเที่ยวตามเกลียวคลื่น
ทั่วท้องพื้นชโลธายมนาเอ๋ย
ไปตามเกาะเลาะแก่งทุกแหล่งเลย
แสนเสบยบานเบิกเลิกรำคาญ
แวะชายหาดหาหอยหัวเป็นคน
ช่างพิกลกึกกือระบือขาน
ดูกระโห่โลมาทั้งปลาวาฬ
ตามตำนานบานเบอะเยอะแยะเลย
พวกจระเข้เหราปลาฉนาก
ฉลามหลากมากหน้าม้าน้ำเอ๋ย
กระโดดเด้งดำดิ่งทิ้งหัวเกย
เคล้าคู่เสยส่ายหางเหมือนอย่างปลา
พี่ม้าจ๋าพาฉันนั้นไปที
เกาะใหญ่ที่มีเงือกช่วยเลือกหา
ได้ไปดูอยู่ด้วยช่วยเมตตา
โปรดเถอะม้าปรานีเร็วรี่เลย
นิลมังกรก้าวกลับขยับย่าง
กระโจนผางโผนผัดสลัดเฉย
หัวผงกผกผันฉันตกเลย
โอ้อกเอ๋ยอดกันสวรรค์คา
ต้องท่องว่าคาถามนต์อาจารย์
นึกอยู่นานทานทวนคิดหวนหา
จำไม่ได้ดำดูงูงูปลาปลา
มังกรม้าไม่กลับไปลับกาย
พอดีรถเริ่มเลื่อนเคลื่อนขยับ
ต้องระงับฟุ้งซ่านความพล่านหาย
คืนสติตีนไขว่ให้วุ่นวาย
นี่ก็สายหายห่วงเลยล่วงนาน
ไม่ทันไรรถหยุดสะดุดติด
เลยเลิกคิดคลายกังวลไม่บ่นขาน
ขืนหงุดหงิดติดหงักหนักรำคาญ
ให้ลนลานร่ำไปในฤดี
ก็กลับนึกถึงม้านิลมังกร
จะอ้อนวอนผ่อนผันหันมานี่
โปรดเถอะม้ามาด้วยช่วยฉันที
อย่าทิ้งหนีหายวับจงกลับมา
กลับมาเถิดเถอะม้ามารับด้วย
อย่าปล่อยม้วยมรณังชังเลยหนา
จะจมน้ำสำลักปอดวอดชีวา
ไม่เห็นหน้าน้องเงือกให้เลือกเลย
นิลมังกรอ่อนใจจึงไปช่วย
เห็นดีด้วยดังว่ากลับมาเฉย
เผ่นคะนองล่องคลื่นตื่นมาเลย
จึงขึ้นเกยเกาะหลังนั่งขี่ไป
ขอบใจจริงยิ่งนะม้าที่รัก
ไม่งั้นจักต้องตายเสียดายไหม
น้องยังขาดคู่ชีวามาร่วมใจ
ทำบุญไว้วันนี้ดีไปนาน
นิลมังกรโก่งคอพอพยัก
เหมือนตระหนักในวจีฤดีซ่าน
แล้วบึ่งหน้าพาละลิ่วปลิวทะยาน
จนฟองพล่านพลิ้วคลื่นผืนทะเล
ให้ระทึกคึกคักโครมโครมคราม
ตึกตึกตามตูมตื่นเกลียวคลื่นเห
กรรโชกลมแรงจัดพัดรวนเร
ลิ่วลิ่วเร่โลดแล่นล่วงล่วงเลย
เห็นไกลไกลเกาะเกียนคงเจียนถึง
อีกนิดหนึ่งหน่อยเดียวประเดี๋ยวเหว๋ย
ใจมันเต้นตกตื่นอยากชื่นเชย
น้องเงือกเอ๋ยอดไม่ไหวอยากได้เจอ
พี่เคยฝันใฝ่ถึงคะนึงน้อง
ใจเรียกร้องร่ำหาดั่งว่าเพ้อ
คิดถึงเงือกงามพะงาโสภาเธอ
ครวญละเมอหมายพบประสบพักตร์
พี่ม้าจ๋าจ้ำพรวดรวดรวดรีบ
กระโดดถีบโถมถลาขาให้หนัก
สุดแรงเลยเร่งลุยตะกุยกวัก
ใจน้องรักร้อนรนกระวนกระวาย
พอดีรถเลื่อนแล้วต้องแคล้วคลาด
ต้องมาพลาดพบเงือกอดเลือกหมาย
ต้องเร่งรถรอนานผ่านสบาย
ถึงที่สายสุดสุดหยุดเพ้อที
หน้าส่วนตัว
4359
