24 กุมภาพันธ์ 2554 16:59 น.
โคลอน
วันที่เธอร้องไห้มีน้ำตา ทุกข์จนเกินเยียวยาให้ผ่านพ้น
อยากจะบอกตรงนี้อีกหนึ่งคน เขาทุกข์ทนไปพร้อมพร้อมกับเธอ
ฉันคงไม่มีสิทธิ์เข้าไปปลอบ แต่แอบมอบกำลังใจให้เสมอ
นานเหลือเกิน ก่อนเราจะพบเจอ ฉันมองเห็นภาพเธอจากไกลไกล
เธอคงไม่รู้หรอกจากตรงนั้น ว่ามีใครคนหนึ่งเขาสั่นไหว
แค่เธอเดินผ่านมาแล้วผ่านไป เจ้าหัวใจก็เต้นเสียโครมคราม
วันที่เธอหัวเราะเสียงสดใส หลังกำแพงที่ใครต่างมองข้าม
ใครคนหนึ่งยิ้มร่ากับความงาม ที่แอบเฝ้าติดตามตลอดมา
เก็บไว้นะคนดีรอยยิ้มนั้น อย่าให้ใครมาปั่นป่วนใบหน้า
แม้ในวันที่ต้องเสียน้ำตา อย่าลืมนะคนกล้ายิ้มสู้ไป
วันที่เธอเงียบเหงาและโดดเดี่ยว แลรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเกินรับไหว
คิดถึงฉัน ฉันชื่อ"กำลังใจ" นามสกุล "ห่วงใยเพียงแค่เธอ"
อย่ารู้เลยว่าฉันนั้นคือใคร เธอจะอยู่ในใจฉันเสมอ
รู้แค่เพียงโลกของฉัน "ฉันมีเธอ"..... แม้ในโลกของเธอจะมีใคร
22 กุมภาพันธ์ 2554 21:25 น.
โคลอน
หลายคนคงเคยได้อ่านเรื่อง นิทานดวงดาวหรือ นิทานจากท้องฟ้ากันมาแล้ว เป็นนิทานที่อ่านแล้วรู้สึกประทับใจมากๆมีหลากหลายเรื่องราวให้ได้ซึมซับและสัมผัสตัวอักษร
แต่ลองมาอ่านนิทานท้องฟ้าจากคนธรรมดาคนหนึ่ง อีกแง่มุมหนึ่งดูนะคะว่าจะเป็นไง
แนะนำตัวละคร
ตะวัน
จันทรา
เมฆ
ดวงดาว
......................................
คนส่วนใหญ่มักจะจับคู่ ตะวัน กับ จันทรา เข้าด้วยกัน
เหมือนเป็นตัวแทนของ ชาย หญิง หรือ พระเอก กับ นางเอก
แต่กลับมองข้ามความจริงข้อหนึ่งไปว่า คู่แท้ คือคนที่อยู่เคียงข้างเราตลอดเวลาต่างหาก
ความจริงแล้ว ตะวัน มีคู่ที่อยู่เคียงข้างตลอดมา นั่นคือ เมฆขาวบนท้องฟ้านั่นเอง
แต่คนเรามักจะจับคู่ให้ตะวันกับจันทราเสมอเพราะเป็นคู่ที่ใครๆดูแล้วต่างลงความเห็นว่าเหมาะสม ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วไม่มีเคมีที่เข้ากันได้เลยแต่อย่างใด ไม่ว่าจะเป็น เวลา ที่แยกชัดเจนระหว่าง
กลางวัน กับ กลางคืน
ร้อน กับ เย็น
มืด กับ สว่าง
ทั้ง ตะวัน และ จันทรา ต่างไม่มีช่วงเวลาที่ดีทำร่วมกัน หรือไม่ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันเลย เพราะจริงๆแล้วในใจของทั้งคู่นั้นรู้ดีว่าทั้งคู่เป็นแค่เพียงเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้นเอง แต่เนื่องจากคนส่วนใหญ่ต้องการให้ตะวัน และ จันทรา เป็นสัญลักษณ์ของความรักที่มั่นคงแม้จะมีอุปสรรค จึงทำให้ทั้งคู่ต้องตกกระไดพลอยโจนไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และทำให้คู่แท้ต้องหลุดลอยไป
เมฆขาวที่ล่องลอยไปตามสายลมอย่างไร้ทิศทาง ยิ่งนานวันความรู้สึกบางอย่างยิ่งแจ่มชัด ตะวันฤาจะควรคู่กับเมฆที่ต่ำต้อยอย่างเรา...เมฆขาวจึงน้อยใจร้องไห้ออกมาเป็นสายฝนหล่นลงสู่แม่น้ำ...แต่ด้วยความอาลัยรักต่อตะวันทำให้กลั่นตัวเป็นไอกลายเป็นกลุ่มเมฆอีกครั้ง เพราะต้องการที่จะอยู่เคียงข้างตะวันถึงแม้จะรู้ดีว่าตะวันไม่เคยหันมอง
แต่สิ่งหนึ่งที่เมฆขาวไม่รู้คือ ตะวันได้จับตาดูทุกความเคลื่อนไหวของเมฆขาวเสมอ และรอคอยว่าวันหนึ่งเมฆขาวคงจะกลับคืนสู่อ้อมกอดของตะวันอีกครั้ง
เช่นเดียวกับดวงดาว ที่มักจะพยายามส่องแสงกระพริบเพื่อต้องการให้จันทรามองเห็นว่ามีตัวเองอยู่ใกล้ๆเสมอนะ เป็นความพยายามของดวงดาวที่ถึงแม้จะรู้ตัวว่าไม่อาจเทียบได้กับแสงตะวัน ก็ยังอยากให้จันทรารู้ว่าเขามีตัวตน
แต่สิ่งหนึ่งที่ดวงดาวไม่รู้คือจันทราแอบอมยิ้มให้กับความรู้สึกเล็กๆที่เรียกว่า"รัก"ของดวงดาวอยู่ทุกค่ำคืน
จะมีสักกี่คู่นะที่เป็นคู่แท้....ที่ไร้ซึ่งข้อแม้ผูกมัด...หากแต่จัดวางความรักให้แน่นหนักในใจ
========================================================