บ่อยครั้งที่ฉันเขียนถึงเรื่องราวของตัวเอง แต่มักจะเป็นมุมที่สนุกสนานซะเป็นส่วนใหญ่...แต่ใช่ว่าฉันจะได้รับการยกเว้นจากความเศร้าซะเมื่อไหร่ คนเรามักมีทางออกที่จะเยียวยาตัวเองเนาะ... นี่คงเป็นความมหัศจรรย์ของมนุษย์ข้อหนึ่งกระมัง... เวลาคุณเศร้าคุณนึกถึงเพลงอะไร สำหรับฉันมีสองเพลงในชีวิตที่จะผุดขึ้นมาในความคิดคือเพลง "ก้อนหินก้อนนั้น"ของ โรส ศิรินทิพย์ และเพลง "อย่าทำให้ฟ้าผิดหวัง" ของ ดา เอ็นโดฟิน ฟังทีไรก็ปลุกใจที่ห่อเหี่ยวให้พองโตขึ้นมาได้ทุกทีสิน่า... ท่ามกลางความวุ่นวาย สับสน อลหม่าน อีรุงตุงนัง ที่ประเดประดังเข้ามาในชีวิตบางช่วง ฉันเชื่อว่าคงไม่ใช่ทุกช่วงของชีวิตที่เราจะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนล้า แต่มองอีกมุมหนึ่ง เรื่องที่บั่นทอนจิตใจก็มักจะทำให้เกิดสิ่งดีๆและทำให้เรามองเห็นคนดีๆที่อยู่รอบตัวได้ชัดขึ้น ฉันเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเยอะ เพื่อนสนิทที่ฉันจะบอกเล่าเรื่องราวในชีวิตมีอยู่กี่คนน๊า นับนิ้วก่อน หนึ่ง... สอง.... สาม.... แค่นี้แหละสามคน...อิอิ...... สองในสามเป็นเพื่อนในบ้านกลอนที่เคยเอ่ยถึงบ่อยมากๆในเรื่องสั้น วันนี้ฉันขอเขียนถึงเพื่อนแท้อีกคนที่คลานตามกันมาตั้งแต่เกิดเพราะเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ฉันเป็นลูกพี่ส่วนหน่อยเป็นลูกน้องตามศักดิ์ แต่ความจริงก็ห่างกันไม่กี่เดือนเฉยๆ...อ้อ...เพื่อนคนนี้ฉันเคยเขียนถึงในเรื่องสั้นชื่อ"มะรุมมะตุ้ม"ด้วยสิเมื่อนานมาแล้วล่ะ เราอยู่อนุบาลห้องเดียวกัน ยังจำได้เวลาคุณครูให้เด็กๆนอนกลางวันเราสองคนจะแอบเหล่ว่าครูออกไปจากห้องหรือยังแล้วก็ผงกหัวขึ้นมาส่งยิ้มให้กันบ่อยๆ เหมือนคำถามจากเสียงเล็กๆที่มิกล้าปริปากพูดออกมาว่า"นอนทั้งวัน" ฮ่า....
จนมาถึงวันนี้สามสิบกว่าปีที่เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาแชร์ความรู้สึกกันตลอดแม้จะอยู่ห่างกันแต่ก็มีสายใยความผูกพันของครอบครัวเชื่อมพวกเราไว้ไม่ให้หายขาดจากกันไปเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ดังนั้นทุกเรื่องที่เราคุยกันก็จะเป็นเรื่องในครอบครัวซะส่วนใหญ่ หน่อยอยู่เชียงรายส่วนฉันอยู่กับน้าที่ปากเกร็ดเราสองคนจึงเป็นเหมือนคนส่งสารข้ามจังหวัดให้ญาติพี่น้องไปโดยปริยาย จนน้าคนหนึ่งขนานนามให้พวกเราว่า นักข่าวท้องถิ่น กับ นักข่าวปริมณฑล สรุปก็ยังไม่ได้อยู่ในห้องส่งอยู่ดีสิฉัน...ฮ่า
หลายวันที่ผ่านมานี้เราร่วมกันทำเรื่องถูกให้มันถูก... คุณๆอย่าเพิ่ง งง ค่ะ สมัยนี้มีคนเจตนาแปลงเรื่องถูกให้เป็นเรื่องผิดจนเกิดอุปทานหมู่คิดว่าเรื่องที่ผิดเป็นเรื่องถูกคือเรื่องจริง หากเราไม่ทำอะไรเลยวันหนึ่งเรื่องที่ถูกก็จะเป็นเรื่องที่ไม่ถูกขึ้นมาในสักวัน ฉันไม่ขอเล่ารายละเอียดนะคะเพราะต้องรักษาความลับของบริษัท...ฮ่า ฟังดูดีชะมัดเลย...แต่ก็นั่นแหละน๊า เราต่างคนต่างกรำศึกจนต่างฝ่ายต่างเหนื่อยล้าและอยากวางมือแล้ว แต่เราก็มีแรงฮึด เพราะเรามีจุดมุ่งหมายเดียวกัน สิ่งหนึ่งที่พวกเรามักจะงัดมาใช้ปลุกใจกันเสมอก็คือ.........(ทิ้งช่วงให้คิด) คุณๆใช้อะไรคะเพื่อปลุกใจเวลาอ่อนล้า เหน็ดเหนื่อย กับสิ่งที่ทำเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จสักที ฉันกับหน่อยใช้อารมณ์ขันมาประชันกันจนกว่าอีกฝ่ายจะยอมรามือและแยกย้ายกันไปพักผ่อน....เพื่อเริ่มต้นวันใหม่ไปด้วยกันอีกครั้ง เราจะไม่วางมือจนกว่าจะทำสำเร็จ หรือถึงไม่สำเร็จอย่างที่พวกเราหวังไว้ อย่างน้อยพวกเราก็ได้ลงมือทำอะไรสักอย่างเพื่อคนที่เป็นที่รักของพวกเรา ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นหัวหรือก้อยพวกเราก็ไม่คอยโชคชะตาเพราะเรารู้ว่า...ฟ้ามีตาเสมอ... นั่นคงเป็นผลมาจากอารมณ์ขันกระมังพลังที่ไม่ต้องซื้อหา หากแต่ติดตัวพวกเรามาตั้งแต่เกิด ฉันยังสงสัยอยู่ทุกวันนี้ว่าตอนพวกเราลืมตามาดูโลกครั้งแรกพวกเราหัวเราะหรือร้องไห้กันหนอ ขอตัดข้อความบางส่วนมาเป็นส่วนประกอบของเรื่องสั้นที่ถ้าไม่มีส่วนนี้คงไม่สมบูรณ์.... เสียงในฟิล์ม........ถ้าต้องการฟัง Sub กด หนึ่ง....ถ้าต้องการล่าม....กรุณาสะกิดหาจากคนรอบข้าง.....ฮ่า
หน่อย - เอ...แล้วคนอื่นๆเค้าคิดแบบเราเปล่าน๊า...ติ๊งต่างเอาเองไม่รู้อ่ะ....ไม่เป็นไรคิงมาโตยฮา ฮาบ่ต้องกลั๋ว ฉัน - ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ (ตั้งตัวไม่ติด ถูกจู่โจมก่อนหนึ่งดอก) หน่อย - เมริงแน่จริงต่อยกะเพื่อนตรูมั๊ย ฉัน - ๕๕๕๕แจ่มๆ สองมุกนี้ซื้อๆ (โดนดอกสอง) หน่อย - สรุปคือตรูลอยนวลชิมิ (กำลังนั่งปาดน้ำตาป้อยๆ...ฮ่าๆ) ฉัน - เออ...ตรูดีใจด้วย.........................(เพิ่งจะได้ยิงมุกสวนกลับ) แล้วเราสองคนก็ต่างฝ่ายต่างบอกราตรีสวัสดิ์วันที่เหน็ดเหนื่อยด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ขอบคุณฟ้าที่ทำให้เราได้เกิดมาเป็นทั้ง เพื่อน ทั้ง พี่ ทั้ง น้อง ทั้งคู่หูคู่ฮา ตลอดสามสิบกว่าปีที่ผ่านมาขอบคุณ
และขอบคุณสองลิงที่บ่อยครั้งนั่งฟังเรื่องราวต่างๆอย่างผู้ฟังที่ดี...แม้ฉันอาจจะไม่ใช่ผู้เล่าที่ดีเท่าไหร่นัก......สำหรับฉันไม่ว่าจะโลกแห่งความจริงหรือโลกออนไลน์ฉันใช้อารมณ์ขันในการใช้ชีวิตอยู่ทั้งสองโลก...ดังนั้นทั้งสองโลกก็คือโลกทั้งใบของฉันนั่นเอง...ฉันจะไม่ทำให้ฟ้าผิดหวังสัญญา
วันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๓ ลชร กับ ลสร นัดโต้รุ่งกันสามทุ่ม ณ บ้านกลอนเรื่องรู้ถึงหูไอ่ลิงอ้อยที่ไปลั๊นลาอยู่หัวหินมังเลยเมสเสจกลับมาหาว่า "เดี๋ยวตรูเค้าน์ดาวกับพวกแกรด้วยนะ"
"ฮ๊า....แกรจะมาเค้าน์ดาวในบ้านกลอนกะพวกตรูเร๊อ"
"ป๊าว....โทรดิ"
"ตรูลืมไปว่าแกรค่อดขยันฟร่ะ" (ลชร.มิวายอวย)
"ฮ่าๆๆๆ" (ลคส.หัวเราะร่วน)
นาฬิกาข้างฝาบอกเวลา สี่ทุ่มกว่า โดยประมาณ ขณะที่ ลชร. กับ ลสร. คุยกันในบ้านกลอน เสียงโทรศัพท์ ลชร.ก็ดังขึ้น ณ บัดดล กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ลชร - "ไอ่ลิงอ้อย แกรโทรมาไมยังไม่ปีใหม่เลย"
ลคส -"ไอ่บร้า...เก๊าะตรูจะมาเค้าน์ดาวด้วยไงฟระ"
ลชร - "ฮ่าๆๆๆ" (สะใจได้แหย่มัง)
แล้ว ลชร. ก็โทรหา ลสร. ประชุมสามสาย ลชร."ไอ่ลิง มาๆสามสาย"
ลสร."อ๊ายยยยย พี่อ้อยยยยยยยยยย มาด้วยเหรอ"
ลชร."ฮ่าๆ ดูเสียงไอ่ลิงมัง"
ลคส. "เออดิ งานนี้จะขาดตรูได้ไงว๊า...อิอิ"
ลชร..แม่หลับยังไอ่ลิง.
...กลัวรบกวนเพราะแม่ ลสร เพิ่งออกจาก ร.พ ได้ไม่กี่วัน... ลสร...."หลับแล้ว อยู่คนละมุมอ่ะ คุยได้ๆแกร"
(มังกลัวโดนตัดจากกองมรดก เอ๊ย กลัวโดนตัดสาย ฮ่าๆ) ลคส."ตอนนี้ตรูนั่งอยู่ข้างนอกชมดาว ชมยี่เป็งค่อดสวยเลยฟร่ะพวกแกร แต่ตรูลืมเอากล้องมา(ประจำ) ตรูใช้มือถือถ่ายก็ไม่ชัด ตรูชอบโคมลอยมากเลยแกร สวยๆ"
ลชร."ตรูไปเดินดูดาวมั่งดีฝ่าแกร...ฮี่ๆ"
ลสร. "ไปเลยๆแกร"
ลชร. "ตรูก็เอาพวกแกรไปดูกะตรูด้วยเฟร้ย..........อ๊า....แถวนี้ก็มีโคมลอย สวยๆ "
ลสร."บ้านตรูมีเสียงพลุด้วย"
(มังกลัวน้อยหน้า...ฮ่าๆ) ลชร."แถวนี้ก็ดังตูมตามเลยแกร"
ลคส."หนาวๆๆๆตรูเอาผ้าห่มออกมาด้วย แต่เก้าอี้มันสั้นฟร่ะ"
(โฮะๆ...อยากขายาวดีนักไอ่ลิงอ้อยอิจฉาตรูล่ะซี่)
สักพักได้ยินเสียงกุกกักๆ ลชร."แกรทำอะไรไอ่ลิงอ้อย"
ลคส."ตรูลากเก้าอี้มาวางเท้าอีกตัว ตรูน่าจะทำตั้งนานแล้วฟร่ะ แกรนึกภาพตรูนะนอนขดอยู่บนเก้าอี้อ่ะ"
แล้วสามลิงก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ ลสร. "ฝนแกรกิงไร เสียงเคี้ยวกรุบกรับ"
ลชร."กินเป็บซี่กับคุ๊กกี้อิจฉาตรูล่ะซี่พวกแกร"
ลคส."แกรอย่าหวังว่าตรูจะตอบว่า เออดิ เหมือนกับแกร วะฮ่า"
ขณะที่คุยสามสาย ก็เปลี่ยนกันหลุดทั่วถ้วน จนไม่รู้ว่าใครโทรหาใคร ฮ่า ลชร."นาฬิกาคอมตรู ๒๓.๕๔ นาฬิกาฝาผนัง ๒๓.๕๕ อีกอันแขวนหน้าบ้าน เสียงดนตรีดังบอกเวลา ๒๔.๐๐ บ้านแกรกี่โมงฟระ เที่ยงคืนยังเนี่ย"
ลคส."ยังไม่ถึง"
ลสร."บ้านตรูก็ยังไม่ถึงเที่ยงคืน"
ลชร."แต่ตรูได้ยินเขาจุดพลุกันตูมตามแระนะแกร เที่ยงคืนแระมั๊ง"
ลสร."ยังมั๊ง"
ลชร. "น่าน...แกรจุดดอกไม้ไฟกันแล้วแถวบ้านตรู"..... "สวัสดีปีใหม่นะพวกแกร"
ลคส."ความจริงตรูไม่ได้ให้ความสำคัญนะ เดี๋ยวมันก็กลับมาเป็นเหมือนปกติเช่นทุกวัน"
ลสร. "อืมมมม"
(คาดว่ามังคงกำลังกลืนคำว่า"สวัสดีปีใหม่"ลงคอได้ทันเวลาพอดี) ลชร.(หนอยยยย....มังยังฟอร์ม)..."...เงียบ"
(หมดมู๊ด...) ลคส."ตรูไม่ค่อยชอบพูดอวยพรไรงี้ไงแกร แค่ได้พูดคุยกันเล่นอย่างงี้ก็ดีใจแระ"
ลชร. (ชิๆ....ฮึๆ....เฮอะๆ....ค้อนมังในใจ .....)
ลสร."โห คุยกันข้ามปีเลยฟร่ะพวกเราสามคน"
ลคส."ตรูดีใจที่ได้คุยกับพวกแกรนะ"
ลชร."อืม....มีทู"
ลสร."เค้าก็เหมือนกัน"
............................. สักพัก.... ลชร. "ไอ่ลิง มังหลุดฟร่ะแกร"
ลชร. "ฮ่าๆลืมไปว่าแกรโทรหาตรู ต่อไปแกรก็สะกิดหน่อยดิว๊า"
ลสร."ฝน ทำไมเสียงฝนมังซ่าอ่ะ ไม่ชัด"
ลชร. "แกรอ่ะหลุด"
ลสร."พี่อ้อยอ่ะหลุด"
ลสร."วาก็บอกมังอยู่นี่อ่ะ"
ลชร."ไรว๊าพวกแกร...ตรูไม่ได้ทำไรเลยนะ"
ลคส."ตรูว่ามังต้องนอนตะแคง พลิกตัวไปมาอีกแน่ฟร่ะไอ่ลิง"
ลชร."ไรว๊า พวกแกร ตรูนอนท่าเดิมเลย เอาทอสับวางบนหมอนข้างอ่ะ"
ลคส."เห็นป่ะๆมังเอาทอสับไว้ข้างๆปากมัง ตรูว่ามังต้องพลิกตัวไปมาแหง"
ลชร."ชิๆ พวกแกรสองตัวชอบรุมตรู ตรูจะรู้ได้ไงว๊าว่าเสียงไม่ชัดก็ตรูไม่ได้เป็นคนฟังนิ"
(นอนกระดิกนิ้วสั้นอยู่บนเตียง) ลคส. "พอไม่มีไรพูด มังก็เริ่มกัดกังเองพวกลิง"
ลคส. "จระเข้ขวางคลอง"
ลชร."เข็นครกขึ้นภูเขา"
ลคส."เดี๋ยวนะตรูถีบผ้าก่อน"
ลชร."ปากกัด ทรีนถีบใช่ป่ะแกร"
ลสร." คริๆๆๆ"
(นอนขำกลิ้ง) ลคส."ตรูจะบอกว่าตอนนี้ตรูอยู่ข้างนอกคนเดียว หนาวๆๆๆ ดูดาวชัดมากสวยๆ"
ลคส."มันค่อนข้างจะไพรเวทนะแกร ไม่น่ากลัวหรอกแต่คนอื่นคงจะหลับหมดแระ เหลือแต่ตรูกับคนที่อยู่ประจำล็อบบี้"
ลสร."ฮ่าๆๆๆ"
ความจริงตอนแรกตรูก็กะจะลงมาเล่นคอมที่ล็อบบี้เหมือนกัน แต่มันเจือกหันหน้าออกมาข้างนอกดิ เดี๋ยวเขาก็รู้หมดว่าตรูเข้าเว็บไหน และที่สำคัญตรูกลัวจะหลุดหัวเราะออกมาไอ่พนักงานมังต้องมองหน้าตรูแหงๆ"
ลชร. "ฮ่าๆๆ"
ลชร."เรื่องของตรู"
ลคส."ได้ๆ...ยิ่งดึกยิ่งหนาวน้ำค้างฟระแกร"
แล้วก็คุยกันต่ออีกสักพัก แยกย้ายกัน ณ เวลา ตีสามกว่าๆ เอวัง ด้วยประการฉะนี้แล..........
.................................................................
พี่ช่ออักษราลีขอมาในกระทู้กระต่ายเต้น เลยขอเก็บรวบรวมมาไว้ในกระทู้นี้นะคะ .*´¨`*.¸¸.*´¨`*.¸¸.*´¨`*.¸¸.*´¨`*.¸¸. .*´¨`*.¸¸.*´¨`*.¸¸.*´¨`*.¸¸.*´¨`*.¸¸. *♫~ ·.·´¯`·.· ·.·´¯`·.· ♫~* ★ :*´¨`*:.☆ ★ :*´¨`*:.☆ *♫~ ׺°˜`°º×׺°˜`°º× ♫~**.:✿*✿..:* *.:✿* *.:✿*✿..:* *.:✿* ==============================================
======================================================== แหล่งที่มา 1.http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=jiujik 2.http://writer.dek-d.com/Writer/story/viewlongc.php?id=279157&chapter=170 3.http://writer.dek-d.com/dek-d/story/viewlongc.php?id=302519&chapter=63 4.http://61.47.61.46/board/view.php?id=1991639 5.http://www.zalim-code.com/codeletter.htm ***หรือในGoogle พิมพ์คำว่า "ญามี่" ก็จะมีทุกอย่างสวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ***
ถ่ายจากในทีวีค่ะอาจจะไม่ค่อยชัด แต่ขออนุญาตรวบรวมเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ในวันนั้นตามเว็บต่างๆประกอบด้วยนะคะ ............................................................................................................................................ ส่วนด้านล่างนี้เก็บรวบรวมจากเว็บต่างๆค่ะ ขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ 1. http://hilight.kapook.com/view/53860
ประตูระบายน้ำ คลองลัดโพธิ์ .........................................
สะพานภูมิพล สำหรับโครงการคลองลัดโพธิ์ เป็นโครงการพระราชดำริในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จุดเริ่มต้นเมื่อปี พ.ศ.2538ที่ช่วงนั้นพื้นที่กรุงเทพฯ และปริมณฑลต้องประสบปัญหาน้ำท่วมอย่างหนัก เนื่องจากน้ำเหนือหลากลงมาสมทบกับน้ำทะเลที่หนุนสูง ขณะที่ในสมัยนั้นยังไม่มีการสร้างเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จึงทรงชวนหน่วยงานที่เกี่ยวข้องร่วมกันวางโครงการขุดลอกคลองลัดโพธิ์ขึ้น เพื่อแก้ไขบรรเทาปัญหาน้ำท่วมในกรุงเทพฯ และปริมณฑลทั้งนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระราชดำริว่า แม่น้ำเจ้าพระยาตอนล่างในเขตจังหวัดสมุทรปราการ มีลักษณะโค้งอ้อมเป็นกระเพาะหมูระยะทางยาวถึง 18 เมตร หากสามารถขยายและปรับปรุงคลองลัดโพธิ์ ซึ่งเดิมมีความกว้าง 10-15 เมตร ลึกเพียง 1-2 เมตร ให้เชื่อมต่อด้านเหนือโค้งแม่น้ำ และปลายโค้งแม่น้ำได้ในระยะทางที่สั้นลง จะช่วยระบายน้ำได้เร็วขึ้น และบรรเทาปัญหาน้ำท่วมได้ .......................................... 2.http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1290600373&grpid=01&catid=no
.......................................... 3.http://www.thaipbs.or.th/clippromote/Special.html ดูคลิปย้อนหลังได้ที่ลิ้งค์นี้นะคะ .......................................... โค้ดเพลงพระราชนิพนธ์ดนตรีบรรเลง"สายฝน" http://h1.ripway.com/psutawong/Falling_Rain.wma .......................................... กลิทเตอร์เรารักในหลวงจากเว็บ http://widget.sanook.com/view-widget/graphic/?widget=747 http://widget.sanook.com/view-widget/text/?widget=5630
.......................................... ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
เหตุเกิด ณ วันที่ ๒๖ พ.ย ๕๓ก่อนหน้านี้เคยคุยโทรศัพท์กับแบมสองครั้ง แล้วก็เล่าให้พวกสามลิงฟังว่า แบมคุยแป๊บเดียว สงสัยจะพูดไม่ค่อยเก่งแต่เขียนเก่งฟังเก่งแบบไอ่ลิงสุราษฎร์แหงมๆ แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นค่ะท่านผู้ชม
ส่วนลิงคลองสานรีบตอบกลับมาในทันใดว่า "เสียดายไม่ได้คุยสามสายกับเจ๊" เพราะความจริงพวกเรากะจะเซอไพรส์แบมในวันเกิดแบบสองเด้งคือ กะเวลาว่าของขวัญถึง พวกลิงก็จะซุ่มโจมตีเจ้าของวันเกิดทางโทรศัพท์แบบไม่ให้รู้ตัวล่วงหน้า
แต่คืนนั้นพอลิงคลองสานตอบกลับมาจู่ๆก็คิดขึ้นมาได้ว่า"แผนเรายังไม่แตกสักหน่อย โทรไปตอนนี้ยังทัน"
เสียงปลายสายงัวเงียตอบกลับมาว่า"ฮาาาาาโหลลลแง่บๆๆ" ลิงเชียงรายก็เกรงใจนะแต่ไม่เกรงกลัว ฮ่าๆ รีบถามกลับไปว่า "แบมนอนแล้วเหรอ คุยได้เปล่า" (ในใจแอบคิด คุยไม่ได้ตรูก็จะคุยล่ะว๊างานนี้)
เข้าทาง...
"รอเดี๋ยวน๊า"
............. "อ้อย แกรเตรียมตัวนะ"
(ลิงอุบลสงสัยเลี้ยงกุมารไว้แหงมๆถึงได้ล่วงรู้เร็วเยี่ยงนี้)
จากนั้นเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ
เมื่อลิงคลองสานกับ ลิงอุบลมาป๊ะกั๋นนกกระจอกก็แตกรัง
ลิงเชียงรายพยายามส่งเสียงลอดบทสนทนาไปเป็นระยะๆ แต่ก็ได้แค่คำว่า
ในใจลิงเชียงรายตอนนั้น
รู้สึกถูกลบเหลี่ยมไงไม่รู้ แง๊ๆ กลายเป็นผู้ฟังโดยไม่ได้ตั้งใจ (กระซิกๆ )
ฮือออออ
เดี๊ยะ ล๊อคคอไม่ให้ไปซะนี่
"ฉอดๆๆๆๆๆๆ"
ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถึงตรูจะพูดๆๆๆ หูตรูก็ฟังนะเฟร้ย ว่ามีคนฟังตรูพูดเปล่า (เออ ขอบใจฟร่ะแกร ) "ก็ตรูยังพูดไม่จบนินาจะให้หยุดได้ไงฟร่ะ รอตรูพูดจบพวกแกรอยากพูดไรก็พูดดิ" (เออ...ขอบใจเฟร้ย ) "เอ้า ตรูพูดจบแระพวกแกรพูดดิ"(เฮ้ย ) ลิงเชียงราย กับลิงสุราษฎร์ไม่คิดไม่ฝันว่าไอ่ลิงคลองสานมังจะหยุด ใครจะไปเตรียมตัวทันว๊าไอ่นี่
มังยังพูดด้วยความภูมิใจต่ออีกว่า
หนอย...มังยังไม่รู้ตัวว่ามังพูดทีไรลิงหลับทุกที
"ง่วงก็ไปนอนเลยพวกแกร ตรูอนุญาตแล้วเฟร้ย"
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 41 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 6 คน
หน้าส่วนตัว
1971
