18 พฤษภาคม 2552 07:49 น.
โคลอน
เพราะความรักก่อตัวทีละนิด
เมื่อใกล้ชิดสัมผัสถึงไออุ่น
จากหัวใจที่อ่อนหวานละมุน
ความรู้สึกของคุณช่างงดงาม
เหมือนหยดน้ำเพียงน้อยแต่ทว่า
กลับมีค่าเกินกว่าจะมองข้าม
นานแล้วหนอที่เคยพยายาม
ไม่ติดตามแต่จริงทำได้ฤา
เมื่อวันหนึ่งที่เราต้องไกลห่าง
เลือกเดินทางแต่ใจกลับเต็มตื้อ
ถึงวันวานที่คุณเคยยื่นมือ
และเรียกชื่อทุกครั้งยังอุ่นใจ
ณ วันนี้หยดน้ำได้เอ่อล้น
แลท่วมท้นมิรู้ทำไฉน
จะควบคุมรู้สึกดีเพียงไร
ก็แพ้ใจของคุณที่แสนดี
...........................................
หยดน้ำ // เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย์
เพียงวันละเล็ก ละน้อย ให้มันเป็นไปอย่างนี้ทุกวัน
ให้เหมือน หยดน้ำที่มันหยดลงที่เดิม...เสมอ
รักน้อย ๆ แต่มาคงที่เถอะเธอ ก็พอชื่นใจ
ให้เป็นแค่น้ำ หยดน้อย หยดลงเบาๆ ที่พื้นหัวใจ
ให้รัก ซึมซับลงไปประจำทุกวัน..เสมอ
รู้ว่ารัก แต่อย่าใจร้อนเลย...นะเธอ
ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ
ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม
ทำทีละนิด ละน้อย และคอยดูแลให้รักงดงาม
หยดน้ำ ไม่นานจะเป็นดั่งธารน้ำเย็น...สดใส
และให้รู้ว่าเป็นความรักจากใจ เพียงไม่ช้าไม่นาน
ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ
ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม
ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ
ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม
และจะรักหมดหัวใจ
...........................................
ภาพประกอบสวยๆจากเว็บ
http://picpost.mthai.com/view_picpost.php?cate_id=37&post_id=405529
12 พฤษภาคม 2552 10:11 น.
โคลอน
อยากเขยิบเข้าใกล้แต่ไม่กล้า
จึงถอยมาตั้งหลักระยะสั้น
หลบสายตาของคนชอบรู้ทัน
รอสักวันถ้าเผลอค่อยกลับไป
เรื่องอย่างนี้ต้องดูอย่างละเอียด
ก่อนจะเฉียดโฉบเฉี่ยวเที่ยวชิดใกล้
เผื่อว่าเธอนั้นอาจจะมีใคร
จับจองใจเดี๋ยวเจ็บไม่รู้ตัว
เย็นไว้ก่อนหากเธอล็อคสเป็ค
ช่วงตรวจเช็คอย่าปล่อยความลับรั่ว
ขืนพลาดพลั้งเราเองสิหมองมัว
เห็นอย่างนี้ก็กลัวเป็นเหมือนกัน
ค่อยเรียนรู้ความรักทีละนิด
แล้วจึงเปิดความคิดทีละขั้น
แม้นรู้สึกตรงกันในสักวัน
จังหวะหัวใจนั้นคงลงตัว
2 พฤษภาคม 2552 10:38 น.
โคลอน
อาจจะมีบ่อยครั้งที่นึกถึง
ใครคนหนึ่งที่ไม่เคยหวนกลับ
นั่งมองดาวบางคืนแล้วคอยนับ
จันทร์คล้อยเคลื่อนเลือนลับไปกับตา
ถามตัวเองเมื่อไหร่จะหายเหงา
เมื่อวันเก่าที่เฝ้าใฝ่ฝันหา
เป็นแค่เงาทอผ่านกาลเวลา
ที่มิอาจย้อนมาอีกต่อไป
ฤาเพราะฉันจงรักความหนาวเหน็บ
แม้จะเจ็บจนเหมือนคนขื่นไข้
ก็มิอาจลบเรื่องราวอันใด
แม้แต่ความเสียใจที่เคยมี
ณ ห้วงความทรงจำที่เหลืออยู่
จะเก็บกู้ทุกอย่างไว้ที่นี่
ลมหายใจที่ใกล้แผ่วเต็มที
คงจะมีวันเต้นได้อีกครั้ง
.................................................................
เพลง เวลาที่ดีที่สุดที่ฉันเคยมี - แอม เสาวลักษณ์
ที่สุดของความเสียใจ คือตอนที่เสียเธอไป
มันคงเป็นความทุกข์ใจที่สุดที่ชั้นมี
แต่เมื่อเวลาพ้นผ่าน ความสุขที่ฉันพอมี
มันคือเวลาที่ฉันได้คิดถึงเธอ
ไม่กลัวและไม่หวั่น เรื่องร้าย ๆ ใด ๆ
ไม่กลัวแม้โรคภัย กลัวแค่ความจำลบหาย
หากมีปฏิหารย์ ขอพรได้ครั้งสุดท้าย
ฉันขอแค่เพียงก่อนตาย ฉันจำเธอได้ก็พอ
ได้กลับมานั่งทบทวน เรื่องราวเหล่านั้นอีกที
เวลาดี ๆ ช่วงที่มีเธอข้างกาย
ได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตา มันสุขลึก ๆ ในใจ
และรู้ทั้งรู้ ว่าไม่มีทางจะได้เธอคืนมา
ไม่กลัวและไม่หวั่น เรื่องร้าย ๆ ใด ๆ
ไม่กลัวแม้โรคภัย กลัวแค่ความจำลบหาย
หากมีปฏิหารย์ ขอพรได้ครั้งสุดท้าย
ฉันขอแค่เพียงก่อนตาย ฉันจำเธอได้ก็พอ
หากมีปฏิหารย์ ขอพรได้ครั้งสุดท้าย
ฉันขอแค่เพียงก่อนตาย ฉันจำเธอได้ก็พอ
ที่สุดของความเสียใจ คือตอนที่เสียเธอไป
มันคงเป็นความทุกข์ใจที่สุดที่ชั้นมี
แต่เมื่อเวลาพ้นผ่าน ความสุขที่ฉันพอมี
มันคือเวลาที่ฉันได้คิดถึงเธอ
คือเวลาที่ดีที่สุดที่ฉันเคยมี