9 กรกฎาคม 2545 07:55 น.
โคลอน
ฉันเป็นอะไรในสายตาเธอ
แค่คนพร่ำเพ้อใช่หรือเปล่า
ไม่มีความหวังยังตามเป็นเงา
เหมือนคนขลาดเขลาไม่เข้าใจ
ฉันเป็นแค่เพียงคนธรรมดา
รักคนเย็นชาไม่หวั่นไหว
ภูผาที่ว่าสูงตระหง่านไกล
ยังแกร่งไม่เท่ากับใจของเธอ
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ไม่มีใครคิดถึงยามพลั้งเผลอ
เป็นแค่คนผ่านมาเพื่อเจอะเจอ
เป็นแค่คนรู้จักเธอธรรมดา
8 กรกฎาคม 2545 08:29 น.
โคลอน
ฉันคงไม่ขอเป็นมือที่สาม
หากเธอจะตามหามือขยัน
แค่ขีดๆเขียนๆก็หมดวัน
อย่าเลือกให้ฉันเป็นที่คั่นใจ
ถ้าหากเธอมีรักต้องใจเดียว
ผูกพันเป็นเกลียวแน่นหนาไว้
อย่าหวั่นไหวกับอารมณ์ที่วูบไป
เพียงเพราะเรามาใกล้โดยบังเอิญ
8 กรกฎาคม 2545 08:01 น.
โคลอน
เห็นเธอเงียบเหงาเศร้าไป
เพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น
ฉันไม่รู้เหตุผลใดที่สำคัญ
ทำให้เธอเงียบงันกว่าที่เคย
มีอะไรในใจอยู่หรือเปล่า
ทุกเรื่องราวฉันรอฟังคำเฉลย
อย่าแทนที่ด้วยความเฉยชาเลย
อยากให้เธอลองเผยความในใจ
ถึงไม่อาจบรรเทาความเจ็บปวด
ความร้าวรวดที่ทำเธอหม่นไหม้
อย่าหวาดหวั่นถ้าหากเธอไม่เห็นใคร
เพราะฉันอยู่ไม่เคยไกลจากเธอเลย
4 กรกฎาคม 2545 23:24 น.
โคลอน
ฉันไม่เคยรักเธอเลยสักนิด
อย่าเข้าใจผิดๆจะได้ไหม
เลิกมาทวงถามความในใจ
ทั้งที่เธอก็มีใครอีกหลายคน
ฉันไม่ต้องการเห็นหน้าเธอ
อย่ามาพบเจอให้สับสน
อยู่ห่างๆกันไว้คนวกวน
อย่าเข้ามาปะปนในหัวใจ
ถ้าหากเธอยังขืนดื้อดึง
จะจับใจเธอขึงราวเอาไว้
ตากแดดตากฝนทนได้ทนไป
จะได้รู้ว่าใครน่ะใครคนจริง
3 กรกฎาคม 2545 22:30 น.
โคลอน
อาจเป็นแค่ความบังเอิญ
ที่เราต่างเดินร่วมทางฝัน
จุดมุ่งหมายเส้นทางเดียวกัน
แต่หากมีสักวันต้องร้างลา
ฉันจะขอจดจำสิ่งที่ดี
มิตรภาพที่มียั่งยืนกว่า
และจะคอยอยู่ดูแลรักษา
ทุกวันเวลาแม้เสียเธอไป
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
710
