28 พฤษภาคม 2545 13:58 น.
โคลอน
ฉันไม่เข้าใจอะไรที่เธอเป็น
เหมือนคอยหลีกเร้นทำกำแพงกั้น
อยากบอกรักก็มาอยากลาก็เหหัน
แล้วความรักคืออะไรกันในใจเธอ
เมื่อไม่มั่นใจก็เฝ้าแต่ไถ่ถาม
ฉันก็ตอบตามจริงอยู่เสมอ
ว่าหมดทั้งหัวใจคือรักเธอ
แต่สุดท้ายสิ่งที่เจอคือห่างไกล
จับไม่ได้ไล่เธอไม่ค่อยทัน
พอแล้วกันอย่ามาแกล้งทำเฉไฉ
ความอดทนที่เคยมีอยู่ร่ำไป
รับไม่ไหวกับหัวใจที่เย็นชา
อย่ามาทำกลิ้งกลอกเหมือนหลอกเด็ก
ทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเล็กหนีปัญหา
จบกันไปต่างคนต่างร่ำลา
ไม่ต้องมาเสียเวลาอธิบาย
24 พฤษภาคม 2545 15:09 น.
โคลอน
แม่จ๋า...หนูอยากไปโรงเรียน
หัดอ่านหัดเขียนเหมือนอย่างใครเขา
หนูไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเรา
ต้องอยู่บ้านเหงากันเพียงสองคน
แค่สองสามวันที่หนูได้ไป
แล้วอีกเมื่อไหร่จะไปอีกหน
หนูอยากเป็นเด็กเรียนอีกสักคน
มีเพื่อนมากล้นหนูคงดีใจ
คำพูดลูกน้อยที่เฝ้าไถ่ถาม
แม่พยายามจะไม่ร้องไห้
เก็บกดอารมณ์ของความเสียใจ
ต้องโกหกไปว่าไม่มีเรียน
สงสารลูกน้อยจนแทบขาดใจ
ยืนแทบไม่ไหวเห็นลูกขีดเขียน
แต่ไม่มีโอกาสได้ไปโรงเรียน
เพราะจะไปเบียดเบียนคนอีกหลายคน
21 พฤษภาคม 2545 22:59 น.
โคลอน
ฉันรอนแรมไปข้างหน้าหาจุดหมาย
เพื่อปีนป่ายตะกายฝันอันสดใส
เหม่อมองเห็นแสงทองผ่องอำไพ
อยู่แสนไกลลิบลับนับคณา
ฉันเริ่มเหงาเริ่มท้อและว้าเหว่
ใจเริ่มเขวจะกลับหลังหรือไปหน้า
เตือนตัวเองอย่าร้องไห้ออกมา
เพราะยังมีเวลาอีกยาวนาน
ฉันมาถึงครึ่งทางของความหวัง
ใจที่หวั่นฉับพลันก็ไขขาน
เป็นเวลาที่หลุดพ้นความทรมาน
จึงรู้สึกเบิกบานสำราญใจ
ฉันเก็บเกี่ยวความรู้สึกทุกอณู
เหมือนหยั่งรู้ทุกรูขุมขนได้
หากต้องการไปถึงซึ่งเส้นชัย
ต้องชนะใจขณะก้าวไประหว่างทาง
20 พฤษภาคม 2545 22:37 น.
โคลอน
ขอแค่คิดถึงเธออยู่ไกลๆ
ยามที่หัวใจกำลังไหวหวั่น
มีเธอคอยปลอบประโลมทุกวัน
เพียงเศษเสี้ยวฝันก็อบอุ่นใจ
ขอเก็บเธอไว้แค่บางเวลา
ที่ใจเหว่ว้าไม่ว่าอยู่ไหน
เธอเป็นส่วนหนึ่งของกำลังใจ
ที่อยู่ข้างในไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ฉันคงมีสิทธิ์ทำได้แค่นี้
เพราะรู้ตัวดีได้แต่แอบแฝง
ความรู้สึกเปลือกนอกแค่การแสดง
แต่หัวใจแห้งแล้งเมื่อต้องจากกัน
นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่มีใคร
แม้จะเคยหวั่นไหวก็แค่ช่วงสั้นๆ
เมื่อเวลาผ่านไปไม่รู้กี่วารวัน
ฉันก็ยังมีภาพฝันเป็นเธอคนเดียว
20 พฤษภาคม 2545 15:52 น.
โคลอน
ฉันเป็นเพียงดวงจันทร์ที่อ่อนแรง
อย่าเคลือบแคลงในจิตคิดสงสัย
อยากสารภาพความจริงจากข้างใน
ว่าแท้จริงฉันหมองไหม้และตรอมตรม
หากมองอย่างผิวเผินน่าอิจฉา
ดวงดารานับเป็นร้อยดูขื่นขม
เพราะใครๆต่างมอบใจไว้ชื่นชม
แสงจันทร์ข่มดาวน้อยให้หงอยไป
สิ่งที่เห็นอาจเป็นแค่เปลือกนอก
ดวงจันทร์เคยช้ำชอกรู้หรือไม่
ความนิยมที่ได้รับจากใครๆ
เป็นแค่สิ่งที่อยู่ไกลเกินผูกพัน
วันใดที่เริ่มรู้จักกับความรัก
เหมือนถูกผลักออกไปให้เหหัน
ร่องรอยความเจ็บมองไกลๆไม่เห็นมัน
แต่ความจริงเหล่านั้นเกาะกินใจ
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
1011
