31 พฤษภาคม 2545 13:39 น.
โคลอน
ฉันคงให้ได้เพียงแค่นี้
แม้รู้ตัวดียังคงหวั่นไหว
แต่จะไม่กลับไปฝากหัวใจ
ไว้กับใครเหมือนที่ผ่านมา
ไม่อยากให้เธอโทษตัวเอง
เพราะฉันไม่เก่งอะไรนักหนา
ที่ไม่ยอมย้อนวันเวลา
และปล่อยเธอเข้ามาในหัวใจ
ฉันยังคงเป็นคนเดิม
เพียงแต่เริ่มนับหนึ่งใหม่
จากที่เคยรักเธอหมดหัวใจ
ตอนนี้มีค่าเท่าไหร่คงรู้ดี
31 พฤษภาคม 2545 13:03 น.
โคลอน
เด็กขี้แยที่งอแงเพราะหวั่นไหว
เหมือนไม่มีเหตุผลอะไรในวันนั้น
แท้จริงแล้วเข้าใจอยู่เหมือนกัน
ว่าเธอเหนื่อยกับฉันมากเท่าไร
แค่อยากรู้สิ่งที่เธอไม่เคยบอก
เลยอยากให้เธอแสดงออกเชื่อไหม
แต่ตอนนี้รู้แล้วเธอคิดยังไง
และคงหยุดงอแงไปได้ชั่วคราว :p
30 พฤษภาคม 2545 07:42 น.
โคลอน
อย่าให้ความหวังที่เลื่อนลอย
หลอกคนเฝ้าคอยไปวันๆ
หากไม่มั่นใจอย่าดื้อรั้น
ที่จะดึงดันพันธนาการ
โลกใบนี้มีอะไรอีกมากมาย
ให้ค้นหาความหมายเมื่อก้าวผ่าน
อย่าผูกมัดใครถ้าเธอยังต้องการ
ที่จะเดินข้ามสะพานข้างหน้าต่อไป
29 พฤษภาคม 2545 16:12 น.
โคลอน
เวลาที่คิดอะไรไม่ออก
ไม่อาจบอกอะไรกับใครได้
อยากให้เธอรับรู้ฉันเข้าใจ
และเคยถามว่าทำไมอยู่เหมือนกัน
มีหลายครั้งที่เคยโกรธและสับสน
จนใจหม่นกับความจริงที่พลิกผัน
บอกไม่ถูกว่าเพราะอะไรกัน
ถึงปล่อยใจไปพัวพันความร้อนรน
ความจริงแล้วใช่อยากหาคำตอบ
เพราะกลัวบอบช้ำไปด้วยเหตุผล
ได้แต่ปล่อยความสงสัยให้เวียนวน
เพราะไม่อยากรู้เหตุผลที่แท้จริง
28 พฤษภาคม 2545 14:06 น.
โคลอน
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นเธอ
คนที่ไม่เจอะเจอมาแสนนาน
ลองเอาตัวเลขบวกลบคูณหาร
ก็ไม่ใช่คำตอบที่ต้องการอยู่ดี
ไม่รู้เหตุผลที่เธอกลับมา
จึงยอมให้เวลาไม่ถอยหนี
อยากรู้ว่าที่ผ่านมาหลายนาที
เธอจะพูดอะไรที่ดีให้เข้าใจ
ฉันไม่หวังได้ยินคำขอโทษ
เพราะไม่เคยคิดโกรธเธอรู้ไหม
แต่ถ้ากลับมาเพื่อจะค้นใจ
ก็คงไม่เจออะไรที่เหมือนเดิม