19 เมษายน 2545 13:55 น.
โคลอน
ถึงอากาศจะร้อนสักแค่ไหน
ขอเพียงใจเราอย่าร้อนไปกว่า
เย็นไว้โยม! ท่องจำไว้เถิดหนา
ให้พระธรรมนำพาชีวิตเรา
เห็นใครเขาแก่งแย่งและชิงดี
ลองทบทวนอีกทีเรื่องของเขา
ชีวิตใครเป็นอย่างไรก็เลือกเอา
เมื่อกิเลสมาปลุกเร้าให้เมามัว
หากถามใครก็คงยากจะตอบ
อาจเห็นผิดเป็นชอบเหมือนดีชั่ว
ขอแค่อย่าปล่อยใจให้หมองมัว
คิดไตร่ตรองด้วยตัวของตัวเอง
17 เมษายน 2545 01:55 น.
โคลอน
ถึงแม้จะปิดหูปิดตาแค่ไหน
หัวใจกลับร่ำร้องไปอย่างนั้น
ได้แต่คิดถึงห่วงใยทุกวัน
ไม่รู้เพราะอะไรกันต้องใส่ใจ
พยายามที่จะไม่แคร์ไม่มอง
แต่ใจกลับจดจ้องไม่ไปไหน
ไม่อยากหาคำตอบว่าเพราะอะไร
ที่ทำให้เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
หัวใจฉันที่เคยทัดทานสิ่งต่างๆ
ไม่ต้องการให้ที่ว่างมีใครเพิ่ม
เจ็บพอแล้วกับการเฝ้าแต่งเติม
เหมือนวันนั้นที่คิดเริ่มต้นรักใคร
แต่วันนี้เมื่อได้ใกล้ชิดเธอ
ความเป็นจริงที่ค้นเจอกับไม่ใช่
เธอคือคนๆหนึ่งที่เข้าใจ
และคอยดูแลห่วงใยตลอดมา
หากเธอยังคงเป็นเธอแบบนี้
ทุกวินาทีฉันอยากให้รู้ว่า
ความรู้สึกที่เธอคอยรักษา
จะตอบแทนเธอทุกเวลาจากนี้ไป
12 เมษายน 2545 02:09 น.
โคลอน
กลับบ้านมาหลายวัน
เอวมีสามชั้นขึ้นนิดๆ
กินอะไรก็ดูจะไม่ผิด
นี่แหละอิทธิฤทธิ์ของบ้านเรา
เมื่อก่อนจะกินอะไรต้องดูก่อน
หากมีโคเลสเตอรอลก็เศร้า
นั่งหน้าหมองมองอาหารตรงหน้าเรา
อย่าไปกินอย่างใครเขาเดี๋ยวไม่ดี
แต่ครั้งนี้กินก่อนผ่อนทีหลัง
งดระวังกินไม่ยั้งล่ะแบบนี้
ฝีมือแม่แน่แท้รสเลิศดี
ต่อให้เป็นตุ่มก็ยอมพลีแน่ะ!คนเรา
6 เมษายน 2545 03:07 น.
โคลอน
ลากลับบ้านเก่า ลากลับบ้านเกิด
ลาความศิวิไลซ์ ลาความศิวิเลิศเมืองฟ้า
จากสูงสุดสู่สามัญที่เคยมา
โหยหาธรรมชาติเพื่อเยียวยาหัวใจ
อยู่เมืองกรุงไม่มีมุ้งให้กาง
มีแต่ห้องอ้างว้างหวั่นไหว
ท้องฟ้าทางนี้ว่างเปล่าจับใจ
ไม่มีดาวมาประดับไว้คู่เคียงจันทร์
นาทีนี้คิดถึงบ้านเราเหลือเกิน
ใช่แค่ความบังเอิญที่ผ่านผัน
อีกไม่นานจะกลับไปไม่ลืมกัน
ความผูกพันมั่นคงอยู่ในหัวใจ
6 เมษายน 2545 02:38 น.
โคลอน
ไม่อยากบอกลาเธอก่อนไป
เพราะกลัวหัวใจที่อ่อนล้า
จะเผยความจริงข้างในออกมา
ว่ายังรักและห่วงหาแค่เพียงเธอ
ไม่อยากได้ยินเธอพูดอะไร
ขอหลีกทางไปไม่พร่ำเพ้อ
ต่อแต่นี้จะตัดใจให้ลืมเธอ
และยอมรับทุกสิ่งที่เจอในหัวใจ
แม้เวลานี้ต้องอยู่กับความเจ็บปวด
หรือทนกับความร้าวรวดมากแค่ไหน
ก็คงดีกว่าเป็นเงาที่ไม่มีใครใส่ใจ
และสุดท้ายถูกมองข้ามไปอย่างไม่ไยดี