29 พฤศจิกายน 2545 07:06 น.
โคลอน
ขอโทษที่ฉันผิดนัด
บอกปัดไปอยู่บ่อยบ่อย
รู้นะว่าเธอเฝ้าคอย
ฉันเลยต้องหงอยซึมเซา
ขอโทษที่ฉันไม่ดี
เลื่อนนัดทั้งปีจนเศร้า
เหตุผลมากเกินแล้วเรา
คงไม่มีใครเขารอ
26 พฤศจิกายน 2545 17:36 น.
โคลอน
รู้ไหมเวลาที่เธออ้างว้าง
จิตใจเปราะบางเพราะความอ่อนไหว
ยังมีอีกคนที่อยู่ไม่ไกล
เขาแอบห่วงใยอยู่ตลอดมา
แต่ที่เขาไม่เคยจะเอื้อนเอ่ย
หรือเฉลยเพื่อให้เธอได้รู้ว่า
ในมุมหนึ่งเล็ก-เล็กของเวลา
มีบางคนคอยห่วงหาเพียงเธอ
เพราะความจริงเธอนั้นมีใครใคร
คอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่เสมอ
ฝันเล็กเล็กจึงไม่อาจพบเจอ
ภาพของเธอที่อยู่ใกล้ความจริง
21 พฤศจิกายน 2545 23:39 น.
โคลอน
ฉันไม่ใช่คนดีอะไรนัก
เรื่องของความรักอย่ามาฟื้นฝอย
อยู่ไปวัน-วันก็ดูเอนจอย
รักบ่อยเลิกบ่อยไม่ค่อยเข้าที
ถึงแม้จะดูล่วงเลยเวลา
ขอโทษเถอะหนาแม่สื่อแม่สี
หยุดโฆษณาชวนเชื่อซักที
เฮ้อ! เบื่อเต็มทีเดี๋ยวหนีซะเลย :p
7 พฤศจิกายน 2545 16:14 น.
โคลอน
กระต่ายน้อยหลงอยู่ในจันทรา
เฝ้าคอยวันหวนกลับมาพนาสัณฑ์
ที่ดำรงคงอยู่ซึ่งเผ่าพันธุ์
แต่เพราะเจ้าหมายจันทร์จึงแรมรอน
มาบัดนี้เจ้าสมหวังดังใจ
ที่เคยเห็นแสงรำไรละมุนอ่อน
ได้ชิดใกล้อยู่เคียงศศิธร
แสงสะท้อนเห็นเจ้าอยู่กลางจันทร์
เหม่อมองฟ้าทุกค่ำคืนเพราะห่วงใย
กระต่ายเจ้าอยู่แสนไกลเกินฝัน
เหตุไฉนเหมือนเจ้าเฝ้ารำพัน
คล้ายอยากหันเหกลับสู่พนา
กระต่ายน้อยส่งใจมาบอกกล่าว
ให้รับรู้เรื่องราวบนเวหา
แสงนวลผ่องต้องจิตของจันทรา
กลับเหน็บหนาวเกินกว่าจะอุ่นใจ
แต่คงสายเกินไปที่จะเปลี่ยน
เมื่อวันคืนหมุนเวียนให้หวั่นไหว
จำต้องอยู่บนฟ้าว้าเหว่ใจ
คิดถึงเพื่อนเคยใกล้ใต้ดวงเดือน
5 พฤศจิกายน 2545 22:10 น.
โคลอน
ความคิดถึงไม่มีขีดจำกัด
จะชั่งตวงวัดน้ำหนักเท่าไหร่
ผลที่ได้อาจไม่ตรงกับใจ
คงคลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริง
วิธีประเมินผลที่รวบรวม
แค่อย่าทำกำกวมมัวเฉยนิ่ง
คิดถึงใครบอกเขาด้วยใจจริง
ไม่มีใครติงเรื่องปริมาณ