23 พฤศจิกายน 2544 02:24 น.
โคลอน
ดึกแล้วสินะเวลา
แหงนมองนาฬิกา.....อืม..ใช่
แต่ที่ยังไม่นอนนั่งร้อนใจ
เป็นเพราะอะไรไยนอนไม่ลง
ดึกแล้วสินะคนดี
ทั้งที่ตาเริ่มริบหรี่มึนงง
แต่ที่ไม่ยอมนอนใช่ว่าลุ่มหลง
เป็นเพราะอยากส่งข้อความบอกเธอ
ก็เธอเล่นเคาะแก้วเคาะกะละมัง
หากใครได้ฟังเป็นต้องเอ๋อ
เพลงที่ร้องก็แสบแก้วหูนะเออ
เมื่อไหร่จะแยกวงนะเธอเฮ้อ...ปวดหมองจัง
01.55 น. ข่มตานอนๆๆๆ(>_
22 พฤศจิกายน 2544 20:09 น.
โคลอน
ความรู้สึกดีขึ้นมากมาย
ตั้งแต่วันเธอห่างหายเมินเฉย
ปล่อยปละหัวใจฉันให้ผ่านเลย
ทำให้รู้สึกคุ้นเคยเมื่อไม่มีใคร
แล้ววันนี้จะให้ฉันรู้สึกอะไรอีก
เมื่อใจฉันหลบหลีกรักเธอได้
แค่อยากถามสักคำว่ากลับมาทำไม
เพราะฉันไม่ชินกับคำว่าเสียใจที่ผ่านเลย