21 ธันวาคม 2544 16:19 น.
โคลอน
ฉันคงไม่มีค่าอะไรมากมาย
ตั้งแต่เธอห่างหายไม่ส่งข่าว
เหมือนตั้งใจลืมทุกเรื่องราว
ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดร้าวอยู่ในใจ
เพราะฉันรู้สึกตรงข้ามกับเธอ
ทุกครั้งที่เผลอหัวใจยังสั่นไหว
แม้บางครั้งดูเหมือนหลงลืมไป
แต่ทุกสิ่งที่อยู่ในใจยังเหมือนเดิม
20 ธันวาคม 2544 23:16 น.
โคลอน
เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วนัก
วันใดที่เริ่มเรียนรู้กับรักที่ค้นหา
ทุกสิ่งทุกอย่างกลับดูเหมือนภาพลวงตา
ที่เลือนหายไปกับวันเวลาจนเริ่มกลัว
เมื่อฉันได้เรียนรู้ใจตัวเองอีกครั้ง
กลับหวาดหวั่นกลัวความหวังมืดสลัว
ถ้าหากความสุขผ่านไปเร็วโดยไม่รู้ตัว
คงไม่อาจทนกับความหมองมัวที่อยู่ในใจ
ฉันอาจเหมือนเจ้าสาวที่กลัวฝน
เพราะลังเลกับความรู้สึกจนอ่อนไหว
แต่เพราะรักเธอมากเกินกว่าจะห้ามใจ
หากวันใดทุกสิ่งจะผ่านพ้นไปพร้อมเวลา
18 ธันวาคม 2544 21:50 น.
โคลอน
อย่าปล่อยให้เรื่องราวคาราคาซัง
และอย่าให้ความหวังถ้าไม่เคยมี
ไม่เป็นไรเลยถ้าต้องเสียใจวันนี้
เพราะหัวใจฉันรู้ดีว่าควรทำเช่นไร
ถ้าหากเธอมีความจริงใจไม่หลอก
แม้อาจช้ำชอกกับคำที่บอกกล่าวไว้
คงดีกว่าคำหวานหูแต่เชือดเฉือนใจ
เพราะหลอกให้ทุ่มเทไปทั้งทีไม่มีอะไรจริงจัง
18 ธันวาคม 2544 21:36 น.
โคลอน
ตั้งใจจะเขียนเสือให้วัวกลัว
แต่ดันเขียนไม่เป็นตัวซะนี่
ยิ่งเขียนก็ยิ่งเหมือนแมวทุกที
แทนที่วัวจะวิ่งหนีกลับจู่โจม
แม้แมวกับเสือจะดูคล้ายกัน
แต่ก็ยังหวั่นความกลัวถาโถม
วางหมึกพู่กันแล้วเตรียมหยิบโคม
ต่อให้วาดเสือทั้งโดมก็ไม่ได้ช่วยอะไร
18 ธันวาคม 2544 13:12 น.
โคลอน
บ้านน้อยของเราหลังนี้ยังอบอุ่น
และสัมผัสได้ถึงกลินกรุ่นที่แสนหวาน
ยังมีมิตรภาพความผูกพันอันยาวนาน
ที่คอยผสมผสานความงดงามของกวี
บ้านน้อยหลังนี้ยังคงอยู่ที่เก่า
เพื่อรอคอยพวกเราที่เดิมแห่งนี้
หากใครจากไปบ้านคงเหงาลงทุกที
เพราะที่ว่างตรงนี้รอเพียงเธอกลับมา
บ้านน้อยหลังนี้ยังเป็นบ้านหลังเดิม
แม้อาจต่อเติมเพียงเพื่อให้เรารับรู้ว่า
บ้านเล็กๆหลังนี้พร้อมจะอยู่เคียงข้างทุกเวลา
หากวันใดที่เธอรู้สึกเหว่าว้าเหมือนไม่มีใคร
ฉันจะยังคงอยู่ที่เดิมแห่งนี้
ถึงแม้ว่าบางทีอาจมีบ้างที่หวั่นไหว
ทิ้งบ้านรอนแรมไปในโลกอื่นแสนไกล
แต่เพราะความผูกพันในใจถึงได้กลับมา
และถ้าหากเธอก็เป็นคนหนึ่ง
ที่มีความรู้สึกลึกซึ้งและห่วงหา
กลับมาเถอะนะจะรอคอยการกลับมา
ไม่ว่าจะไปไกลสุดปลายฟ้าเพียงใด