13 พฤษภาคม 2545 22:03 น.
โคลอน
แค่มีคนให้คิดถึงยามเหนื่อยใจ
แม้อ่อนล้าเพียงใดก็จางหาย
ความอบอุ่นซึมซ่านอยู่รอบกาย
กำลังใจเพิ่มขึ้นมากมายก่ายกอง
ตั้งแต่วันนั้นที่เรามีกันและกัน
หัวใจของฉันก็มีเธอเป็นเจ้าของ
นับจากวันนี้จะไม่ให้ใครจับจอง
เพราะเธอคือคนที่ครอบครองหัวใจ
12 พฤษภาคม 2545 00:56 น.
โคลอน
ไม่เคยขอให้เธอลืมเลือนใคร
ถึงแม้คนที่อยู่ข้างในไม่ใช่ฉัน
ก็ไม่เคยคิดไปแยกความผูกพัน
ที่เธอมีต่อกันและกันในหัวใจ
แต่ขอถามเธอแค่สักนิดหนึ่ง
ว่าเคยซึ้งกับความรักฉันบ้างไหม
หรือว่ายังเจ็บกับการเสียใครไป
จนมองข้ามความห่วงใยไม่เหลียวแล
วันนี้ฉันเลยอยากลองหาคำตอบ
แม้รู้ว่าเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบแน่ๆ
แต่อยากรู้ว่าที่ผ่านมาเธอเคยแคร์
คนที่หัวใจถูกรังแกบ้างไหมเธอ
10 พฤษภาคม 2545 16:13 น.
โคลอน
เคยไหมคิดอะไรไปเรื่อยๆ
อยู่ดีๆก็รู้สึกเมื่อยและอ่อนล้า
อยากจะปล่อยแต่ละวันที่ผ่านมา
ให้อยู่กับความเฉยชาไปวัน-วัน
ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่เคยคิด
บางช่วงเวลาในชีวิตมันช่างสั้น
แต่ก็บ่อยที่มองผ่านละเลยมัน
จนสิ่งเล็กน้อยในเวลานั้นพลันหายไป
เมื่อวันนี้มีเวลามองย้อนกลับ
ยากจะปรับลบเลือนด้วยสิ่งใหม่
บางอย่างไม่อาจทดแทนค่าที่เสียไป
และยากเกินกว่าจะทำใจให้ลืมเลือน
ความผิดพลาดวันนั้นคือบทเรียนวันนี้
คำว่าโอกาสใช่ว่าจะมีอยู่กลาดเกลื่อน
หากพบแล้วอย่าได้มองผ่านเลยย้ำเตือน
เพราะคงไม่มีใครอยากพลาดเหมือนที่ผ่านมา
8 พฤษภาคม 2545 15:37 น.
โคลอน
คงไม่มีใครอยากเกิดเป็นแพะ
ที่เสียงร้องแบ๊ะๆเหมือนคนใบ้
แต่เมื่อเลือกไม่ได้ก็ทนไป
เพราะชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน
เมื่อดวงชะตาถูกฟ้าลิขิต
ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะผันผ่อน
ก้มหน้าต่อไปถึงจะร้าวรอน
ยังดีกว่ามัวไปอ้อนวอนฟ้าดิน
24 เมษายน 2545 16:04 น.
โคลอน
เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
และแน่นอนเธอคือคนแปลกหน้า
ในช่วงขณะหนึ่งที่บังเอิญผ่านมา
คล้ายกับโลกหยุดเวลาให้ทักทายกัน
เราต่างแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
ทั้งร้อน-เย็นรวมถึงเรื่องขำขัน
เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่ได้รู้จักกัน
กลับเป็นกำลังใจสำคัญในวันต่อไป
แม้ตอนนี้ต่างแยกกันไปคนละทิศ
ความทรงจำยังต่อเติมชีวิตให้สดใส
แปลกจริงหนอมิตรภาพจากคนไกล
ก็ทำให้รู้สึกว่าอุ่นใจได้เหมือนกัน