29 พฤษภาคม 2545 16:12 น.
โคลอน
เวลาที่คิดอะไรไม่ออก
ไม่อาจบอกอะไรกับใครได้
อยากให้เธอรับรู้ฉันเข้าใจ
และเคยถามว่าทำไมอยู่เหมือนกัน
มีหลายครั้งที่เคยโกรธและสับสน
จนใจหม่นกับความจริงที่พลิกผัน
บอกไม่ถูกว่าเพราะอะไรกัน
ถึงปล่อยใจไปพัวพันความร้อนรน
ความจริงแล้วใช่อยากหาคำตอบ
เพราะกลัวบอบช้ำไปด้วยเหตุผล
ได้แต่ปล่อยความสงสัยให้เวียนวน
เพราะไม่อยากรู้เหตุผลที่แท้จริง
28 พฤษภาคม 2545 14:06 น.
โคลอน
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นเธอ
คนที่ไม่เจอะเจอมาแสนนาน
ลองเอาตัวเลขบวกลบคูณหาร
ก็ไม่ใช่คำตอบที่ต้องการอยู่ดี
ไม่รู้เหตุผลที่เธอกลับมา
จึงยอมให้เวลาไม่ถอยหนี
อยากรู้ว่าที่ผ่านมาหลายนาที
เธอจะพูดอะไรที่ดีให้เข้าใจ
ฉันไม่หวังได้ยินคำขอโทษ
เพราะไม่เคยคิดโกรธเธอรู้ไหม
แต่ถ้ากลับมาเพื่อจะค้นใจ
ก็คงไม่เจออะไรที่เหมือนเดิม
28 พฤษภาคม 2545 13:58 น.
โคลอน
ฉันไม่เข้าใจอะไรที่เธอเป็น
เหมือนคอยหลีกเร้นทำกำแพงกั้น
อยากบอกรักก็มาอยากลาก็เหหัน
แล้วความรักคืออะไรกันในใจเธอ
เมื่อไม่มั่นใจก็เฝ้าแต่ไถ่ถาม
ฉันก็ตอบตามจริงอยู่เสมอ
ว่าหมดทั้งหัวใจคือรักเธอ
แต่สุดท้ายสิ่งที่เจอคือห่างไกล
จับไม่ได้ไล่เธอไม่ค่อยทัน
พอแล้วกันอย่ามาแกล้งทำเฉไฉ
ความอดทนที่เคยมีอยู่ร่ำไป
รับไม่ไหวกับหัวใจที่เย็นชา
อย่ามาทำกลิ้งกลอกเหมือนหลอกเด็ก
ทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเล็กหนีปัญหา
จบกันไปต่างคนต่างร่ำลา
ไม่ต้องมาเสียเวลาอธิบาย
24 พฤษภาคม 2545 15:09 น.
โคลอน
แม่จ๋า...หนูอยากไปโรงเรียน
หัดอ่านหัดเขียนเหมือนอย่างใครเขา
หนูไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเรา
ต้องอยู่บ้านเหงากันเพียงสองคน
แค่สองสามวันที่หนูได้ไป
แล้วอีกเมื่อไหร่จะไปอีกหน
หนูอยากเป็นเด็กเรียนอีกสักคน
มีเพื่อนมากล้นหนูคงดีใจ
คำพูดลูกน้อยที่เฝ้าไถ่ถาม
แม่พยายามจะไม่ร้องไห้
เก็บกดอารมณ์ของความเสียใจ
ต้องโกหกไปว่าไม่มีเรียน
สงสารลูกน้อยจนแทบขาดใจ
ยืนแทบไม่ไหวเห็นลูกขีดเขียน
แต่ไม่มีโอกาสได้ไปโรงเรียน
เพราะจะไปเบียดเบียนคนอีกหลายคน
21 พฤษภาคม 2545 22:59 น.
โคลอน
ฉันรอนแรมไปข้างหน้าหาจุดหมาย
เพื่อปีนป่ายตะกายฝันอันสดใส
เหม่อมองเห็นแสงทองผ่องอำไพ
อยู่แสนไกลลิบลับนับคณา
ฉันเริ่มเหงาเริ่มท้อและว้าเหว่
ใจเริ่มเขวจะกลับหลังหรือไปหน้า
เตือนตัวเองอย่าร้องไห้ออกมา
เพราะยังมีเวลาอีกยาวนาน
ฉันมาถึงครึ่งทางของความหวัง
ใจที่หวั่นฉับพลันก็ไขขาน
เป็นเวลาที่หลุดพ้นความทรมาน
จึงรู้สึกเบิกบานสำราญใจ
ฉันเก็บเกี่ยวความรู้สึกทุกอณู
เหมือนหยั่งรู้ทุกรูขุมขนได้
หากต้องการไปถึงซึ่งเส้นชัย
ต้องชนะใจขณะก้าวไประหว่างทาง
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
966
