11 กรกฎาคม 2545 16:52 น.
โคลอน
ไม่ใช่ไม่เจ็บที่เอ่ยลา
แต่อยากให้รู้ว่าทนไม่ไหว
กับความหวาดหวั่นที่อยู่ในใจ
ในวันที่เธอมีใครผ่านเข้ามา
เธออาจไม่ตั้งใจทำร้ายกัน
แต่หัวใจของฉันยอมรับว่า
เพียงพอแล้วกับการเสียน้ำตา
จากวันคืนที่ผ่านมาเพื่อเธอ
สงสารตัวเองที่ทนเจ็บปวด
ต้องร้าวรวดเพราะรักอยู่เสมอ
แล้วฉันได้อะไรคืนกลับมาล่ะเธอ
นอกจากต้องรอเก้อและเดียวดาย
11 กรกฎาคม 2545 07:29 น.
โคลอน
เพิ่งรู้ว่าเธอรักฉัน
ที่ผ่านมานั้นไม่เคยสงสัย
เพราะเคยชินกับการใส่ใจ
ที่เธอห่วงใยเหมือนเป็นเพื่อนกัน
เมื่อวันหนึ่งฉันแอบรักใคร
เธอก็ห่างไปในวันเหล่านั้น
ลึกๆแล้วเหงาอยู่เหมือนกัน
เพราะไม่เคยมีวันที่เธอห่างไกล
ในวันนี้เมื่อฉันเดียวดาย
เธอไม่เคยเลือนหายจากใจไปไหน
แทนที่จะคิดถึงคนที่แอบมีใจ
กลับคิดถึงคนใกล้ที่ห่างไปเช่นเธอ
ฉันเข้าใจแล้วที่เธอคอยดูแล
ยามที่ใจย่ำแย่เพราะความพลั้งเผลอ
ไปรักใครที่ไหนที่ต่างจากเธอ
แล้วสุดท้ายสิ่งที่เจอคือความช้ำใจ
ต่อจากนี้จะตั้งใจให้ตรง
รักเธอมั่นคงจนฉันอ่อนไหว
ซึมซับความรู้สึกที่มองข้ามไป
เริ่มเรียนรู้ใหม่กับใจของเธอ
9 กรกฎาคม 2545 08:14 น.
โคลอน
ฉันมีหัวใจไว้เพื่อรักเธอ
ไม่ใช่รักเกร่อเลิศเลอเพ้อฝัน
อยู่กับความจริงในโลกปัจจุบัน
เพียงเธอเท่านั้นที่เป็นหนึ่งเดียว
ฉันมีหัวใจไว้เพื่อเดินทาง
ในความอ้างว้างจิตใจห่อเหี่ยว
มีความอบอุ่นจากเธอเป็นเคียว
ที่คอยเกาะเกี่ยวไว้อย่างซื่อตรง
ฉันมีหัวใจไว้คอยดูแล
ยามที่ท้อแท้แค่เพียงฝุ่นผง
ขอเพียงมีรักหนักแน่นมั่นคง
ความทุกข์ก็คงมลายหายไป
9 กรกฎาคม 2545 07:55 น.
โคลอน
ฉันเป็นอะไรในสายตาเธอ
แค่คนพร่ำเพ้อใช่หรือเปล่า
ไม่มีความหวังยังตามเป็นเงา
เหมือนคนขลาดเขลาไม่เข้าใจ
ฉันเป็นแค่เพียงคนธรรมดา
รักคนเย็นชาไม่หวั่นไหว
ภูผาที่ว่าสูงตระหง่านไกล
ยังแกร่งไม่เท่ากับใจของเธอ
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ไม่มีใครคิดถึงยามพลั้งเผลอ
เป็นแค่คนผ่านมาเพื่อเจอะเจอ
เป็นแค่คนรู้จักเธอธรรมดา
8 กรกฎาคม 2545 08:29 น.
โคลอน
ฉันคงไม่ขอเป็นมือที่สาม
หากเธอจะตามหามือขยัน
แค่ขีดๆเขียนๆก็หมดวัน
อย่าเลือกให้ฉันเป็นที่คั่นใจ
ถ้าหากเธอมีรักต้องใจเดียว
ผูกพันเป็นเกลียวแน่นหนาไว้
อย่าหวั่นไหวกับอารมณ์ที่วูบไป
เพียงเพราะเรามาใกล้โดยบังเอิญ