2 กันยายน 2545 07:43 น.
โคลอน
ความเหงาเข้ามาเกาะกินหัวใจ
ทำยังไงไม่รู้ถึงจะหาย
คงเป็นเพราะมีคนนิ่งดูดาย
มากลับกลายเลื่อนลับกับตะวัน
บางทีก็โผล่มาให้อุ่นใจ
แล้วก็ผ่านเลยไปเพียงเท่านั้น
ไม่รู้ต้องเหงาถึงเมื่อไหร่กัน
และเมื่อไหร่ฉันจะไม่ต้องรอ
29 สิงหาคม 2545 15:13 น.
โคลอน
แม่คือศูนย์รวมของความเข้าใจ
และรักยิ่งใหญ่เป็นเอกฉันท์
โยงใยเราไว้ด้วยความผูกพัน
คอยห่วงใยกันแม้ร้างแรมลา
แม้ยามห่างไกลใจหวนคะนึง
อ้อมอกอบอุ่นลึกซึ้งห่วงหา
มือที่คอยปลอบและเช็ดน้ำตา
ยามลูกเหนื่อยล้าช่างอบอุ่นใจ
ยี่สิบเก้าสิงหาเวียนมาอีกครั้ง
แม่ของลูกก็ยังผุดผ่องสดใส
สิ่งที่ยั่งยืนกว่าลมหายใจ
ก็คือการให้รักแท้แน่นอน
ไม่ว่าไกลแค่ไหนลูกยังรับรู้
สัมผัสได้อยู่ไม่เคยถ่ายถอน
คือรักของแม่นิจนิรันดร
ที่ไม่แคลนคลอนกับสิ่งอื่นใด
รักของแม่ยิ่งใหญ่กว่าตะวัน
อ่อนโยนยิ่งกว่าจันทร์ราตรีไหน
ละเอียดอ่อนยิ่งกว่าเม็ดทรายใด
แม้ดาวมากมายไม่อาจเทียบเทียม
27 สิงหาคม 2545 16:39 น.
โคลอน
ถ้าการรักง่ายหน่ายเร็วเป็นธรรมชาติ
ที่ผู้ชายทุกคนสามารถปฏิบัติได้
เหมือนประเพณีที่สืบทอดต่อกันไป
ก็ไม่รู้จะมีแฟนทำไมให้สิ้นเปลือง
เปลืองตัวเปลืองใจเปลืองเวลา
ทำเหมือนเราไม่มีค่าคุยเขื่อง
รักคนโน้นจีบคนนี้อยู่เนืองเนือง
ยังทำเป็นไก๋ไม่รู้เรื่องรู้ราว
ผู้หญิงเราอย่าละซึ่งศักดิ์ศรี
กุลสตรีอย่ามัวแต่นั่งหาว
คนไม่รักจริงอย่าไปต่อความยาว
จบกันไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราวแหละดี
(อาจดูก้าวร้าวไปนิดแต่เพราะสงสารเพื่อนจับใจ...) และ ขออภัยผู้ชายที่รักจริงที่มีรักแท้ทุกคนนะคะ...ถ้าบังเอิญผ่านเข้ามาอ่าน
26 สิงหาคม 2545 01:38 น.
โคลอน
หากรักของฉันไม่มีความหมาย
เธอลืมง่ายดายได้ขนาดนั้น
นับตั้งแต่นี้จะไม่มีวัน
ที่ใจของฉันจะหันกลับไป
หากรักของฉันไม่ดีเพียงพอ
จะไม่ร้องขอคืนวันเริ่มใหม่
ในเมื่อต้องเจ็บรักไปทำไม
ถอนตัวถอนใจก่อนจะสายเกิน
25 สิงหาคม 2545 16:20 น.
โคลอน
ปลายปากกาของคนไหวอ่อน
กับบทกลอนของคนห่วงหา
ทุกอักษรแทนคำสัญญา
ทุกเวลาแทนความจริงใจ
ปลายอารมณ์ของคนคนหนึ่ง
ความคิดถึงสะท้อนหวามไหว
วันเวลาที่ผันเปลี่ยนไป
ความในใจคือฉันรักเธอ
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
957
