15 ตุลาคม 2545 07:08 น.
โคลอน
ไม่ว่าฟ้าหมองหม่นหรือสดใส
ตะวันจะเริ่มใหม่หรือลาเลื่อน
ดวงดาวจะพร่างพราวหรือลางเลือน
แสงจันทร์จะเคลื่อนคล้อยลอยลับไกล
ใจของฉันจะอยู่เคียงคู่เธอ
และมั่นคงเสมอไม่หวั่นไหว
แม้เวลาอาจพาเราห่างไกล
แต่รักฉันโยงใยไปถึงเธอ
11 ตุลาคม 2545 07:40 น.
โคลอน
If you love someone,put their he in a circle.In stead of a heart. because hearts can break. But circle go on forever
ฉันเก็บความรักไว้ในหัวใจ
จึงเจ็บช้ำไปแม้ใครไม่เห็น
ทรมานมากกว่าความจำเป็น
จมอยู่กับความชาเย็นเพื่อรอ
การรอคอยที่มั่นคงของฉัน
ขาดสะบั้นจนใจหวั่นทดท้อ
นี่หรือสิ่งที่ตัวเองเฝ้ารอ
เพียงคำว่าขอโทษที่ผ่านมา
คำสารภาพที่เพิ่งได้ยิน
ทำให้จบสิ้นกับความเหว่ว้า
ต่อไปไม่ต้องรอการกลับมา
หัวใจเริ่มชาน้ำตาหายไป
ในช่วงเวลาที่ฉันรอคอย
เธอกลับปล่อยใจรักคนชิดใกล้
เข้าใจแล้วความรักคืออะไร
เพราะบทเรียนที่ได้ขอบใจจริงๆ
9 ตุลาคม 2545 11:46 น.
โคลอน
ฉันอาจเฉยชากว่าที่เธอคิด
แต่ก็มีสิทธิ์จะทำใช่ไหม
กับคนที่เคยรักและไว้ใจ
กลับมาทำไมไม่อยากเจอะเจอ
แค่เรื่องอดีตอย่าเก็บไปคิด
ขอโทษที่ผิดกับความพลั้งเผลอ
คำพูดเก่า-เก่าฟังมาจนเบลอ
ไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร
คำว่าขอโทษเสียใจที่มี
รับไว้โดยดีขอบคุณที่ให้
น้ำตาที่เคยหลั่งรินรดไป
วันนี้พอใจที่ได้กลับคืน
5 ตุลาคม 2545 17:17 น.
โคลอน
ฝนตั้งเค้าพายุเข้าแทรกแซง
ผีเสื้อนกแมลงบินกันว่อน
เอาใจช่วยให้กลับถึงรังนอน
ก่อนพายุฝนช้อนตัวเจ้าไป
หากอยู่ไกลมาพักที่ตรงนี้
คงอีกนานกว่าที่ฟ้าจะใส
อย่าคิดมากมัวพิรี้พิไร
เดี๋ยวเป็นหวัดกันไปไม่คุ้มเลย
ฉันจะคอยเฝ้ามองอยู่ห่าง-ห่าง
เมื่อฟ้าจางก็แค่ลากันเฉย-เฉย
อย่ากังวลอะไรต่อไปเลย
มาทำความคุ้นเคยก่อนจากลา
26 กันยายน 2545 00:58 น.
โคลอน
ฉันขอเป็นสายฝนที่ชุ่มฉ่ำ
หากวันใดระกำช้ำหม่นหมอง
ฝนเม็ดน้อยจะค่อยโอบประคอง
ด้วยละอองน้ำใจที่ให้เธอ
แม้เป็นแค่หยาดฝนบนฟ้ากว้าง
ก็ขออยู่เคียง-ข้างเธอเสมอ
หากวันใดเงียบเหงาน้ำตาเอ่อ
ให้มองเหม่อขึ้นมาบนฟ้าไกล
แม้ไม่ใช่ปุยนุ่นอ่อนละมุน
ที่คอยให้ไออุ่นกรุ่นสดใส
ก็ขอเป็นน้ำฝนชโลมใจ
ด้วยความรักและห่วงใยให้เธอ