23 เมษายน 2546 12:14 น.
โคลอน
รู้จักกันมานับแล้วเนิ่นนาน
แต่ไม่เคยหวานกับเธอใช่ไหม
คะขาคำนี้ลองขานเมื่อไร
ระวังตัวไว้ความนัยนั้นมี
คนซื่อหน้าใสแม้ไม่ออดอ้อน
แต่ใจนั้นอ่อนให้เธอเต็มที่
ปากแข็งไปงั้นเพราะฟอร์มยังมี
ให้หวานกว่านี้ทำไม่ค่อยเป็น
ขืนเธอให้ปรับปรุงตัวเสียใหม่
คงถูกหัวใจแย้งความคิดเห็น
แม้อาจจะดูไม่ยากไม่เย็น
แต่ลองมาเป็นตัวฉันดูซี
25 มีนาคม 2546 16:51 น.
โคลอน
ถึงคนไกล...
เขยิบมาใกล้สักนิด
ไม่ต้องถึงกับแนบชิด
แค่พอสะกิดหัวใจ
ถึงคนไกล...
มองไปที่ดาวลูกไก่
จะเห็นแววตาใส-ใส
จ้องมองกลับมาที่เธอ
ถึงคนไกล...
คืนไหนไร้ดาวไม่เก้อ
เพราะแค่หลับตาก็เจอ
ถ้าเธอมีฉันข้างใน
21 มีนาคม 2546 01:16 น.
โคลอน
ไม่รู้เหตุผลว่าเพราะอะไร
ฉันถึงจากไปทั้งที่ใจเหงา
เศษส่วนเวลาแยกความเป็นเรา
วันคืนเก่า-เก่าล่องลอยเลือนลาง
อยากย้อนกลับมาเพราะความห่วงใย
แต่เมื่อหัวใจพร้อมจะอ้างว้าง
รักที่เคยอยู่ไม่มีวันจาง
ก็เกิดช่องว่างขึ้นไม่รู้ตัว
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีที่มา
หากลองค้นหาก่อนรักร้าวรั่ว
หัวใจของเราคงไม่หมองมัว
เหตุผลพันพัวกลัวความเป็นจริง
9 มีนาคม 2546 23:56 น.
โคลอน
ไม่อยากคิดถึงคนอีกฟากฟ้า
เพราะกลัวน้ำตาจะไม่หยุดไหล
เมื่อต้องโดดเดี่ยวโดยไม่มีใคร
มองฟ้ากว้างไกลว่างเปล่าเหลือเกิน
คงมีเพียงฉันที่นั่งจับเจ่า
กับเรื่องเก่า-เก่าก่อนเราห่างเหิน
ไม่รู้เมื่อไหร่ความจำส่วนเกิน
จะมีทางเดินออกจากหัวใจ
25 กุมภาพันธ์ 2546 16:38 น.
โคลอน
ถึงเราจะอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน
แต่หัวใจฉันกลับดูเงียบเหงา
แม้จันทร์เปล่งแสงยังเป็นสีเทา
ความรักของเราช่างอยู่แสนไกล
ดวงดาวบนฟ้ามากมายดาษดื่น
แต่ไม่อาจฟื้นหัวใจเราได้
ในคืนที่ฉันมองไม่เห็นใคร
ฟ้างามเพียงไรก็ไม่เพียงพอ