17 กันยายน 2550 15:06 น.
โคลอน
ขอบคุณคนแปลกหน้าที่ทักทาย
ให้ผ่อนคลายจากความขุ่นมัวหมอง
อาจเป็นความบังเอิญตามครรลอง
ที่วันนี้เธอมองอย่างเข้าใจ
เราอาจได้พบกันเพียงสั้นสั้น
แต่ช่วงเวลานั้นกลับสดใส
เพราะโลกนี้ไม่ได้หมุนผ่านไป
แล้วทิ้งคนเหงาใจไว้ลำพัง
ขอบคุณคนแปลกหน้าที่เข้ามา
ฝากสายตาอันอบอุ่นอีกครั้ง
แม้ไม่มีคำปลอบประโลมดัง
เฉกเช่นฟังจากคนที่คุ้นเคย
ยังรับรู้ได้ถึงความอ่อนโยน
จนเอนโอนยากจักทำชาเฉย
ความรู้สึกที่เหมือนถูกละเลย
กลับชดเชย ณ วันที่พบเธอ
4 กันยายน 2550 16:12 น.
โคลอน
คนช่างฝันคนหนึ่งมีเรื่องเล่า
ก่อนเคยเศร้าซึมเซื่องไม่สดใส
จนวันหนึ่งมองเห็นแสงรำไร
มาช่วยเปิดจิตใจที่ทึมเทา
ไม่ใช่แสงตะวันอันเจิดจ้า
หรือแดดกล้าเหมือนเช่นในวันเก่า
เป็นเพียงแสงริบหรี่ที่บางเบา
อยู่เคียงข้างยามเงาเราเคลื่อนไป
ไม่ใช่แสงจันทราที่เรืองรอง
แต่ยากจะจับจองเมื่อตรองไตร่
เป็นเพียงแสงสว่างส่องกลางใจ
ที่โหยหายามไกลก็เพียงพอ
คนช่างฝันวันวานแสนวุ่นวาย
คงเสียดายหากมัวแต่เศร้าต่อ
อาจไม่เห็นว่ามีใครเฝ้ารอ
เพราะมัวแต่ตัดพ้อท้อชะตา
30 สิงหาคม 2550 10:11 น.
โคลอน
นั่งลงคิดขีดเขียนประดิษฐ์คำ
เรียบเรียงลำนำกลอนก่อนห่างหาย
แต่ไฉนเหมือนลืมแสนเสียดาย
คงมิวายใช้กาลไปเปล่าเปลือง
จินตภาพมลายกลายปรับเปลี่ยน
หลงวนเวียนแม้เพียรไม่ครบเครื่อง
หยิบตำราเสาะหาแสงรองเรือง
เผื่อจะเปรื่องปราดได้อย่างใครใคร
ยังวาดหวังวนเวียนอยากเรียนรู้
และนั่งกู้จินตไม่หวั่นไหว
ก่อนวสันต์ร้างลาห่างกันไกล
เหมันต์ใกล้หัวใจอาจชินชา
เมื่อความหนาวยะเยือกเยื้องย่างกราย
มิละลายจินต์จับคลับคล้ายฝ้า
เหมือนมีหมอกหมองหม่นทาบทับมา
ยากจะหาแสงทองส่องจิตใจ
17 สิงหาคม 2550 14:50 น.
โคลอน
อยู่กับความเงียบงันในหัวใจ
ไม่เห็นใครข้างเคียงเมียงมองหา
คงคลับคล้ายสายลมที่พัดมา
แล้วหายไปลับตาเช่นก่อนเคย
ยามสัมผัสสายลมเย็นยิ่งนัก
แวะเวียนทักสักพักก็ชาเฉย
หากสายลมผ่านมาแล้วละเลย
ก่อนจากไปช่วยเผยเอ่ยความนัย
บอกให้คนที่รอรู้สักนิด
ในความคิดมีสิทธิ์อยู่ใช่ไหม
ที่เฝ้ารออย่างนี้อยู่เรื่อยไป
หรือว่าไม่วานบอกตอกย้ำที
เมื่อถึงคราที่ลมหมุนทวนกลับ
จะได้ปรับหัวใจที่เต้นถี่
ลดจังหวะหัวใจให้พอดี
ไม่ไหวหวั่นยามที่ลมพัดมา
27 กรกฎาคม 2550 16:00 น.
โคลอน
ทำดีกับแม่แท้ วันเดียว
วันอื่นบ่แลเหลียว ห่างบ้าน
เหมือนข้าวที่รอเคียว มาเกี่ยว พอฤา
หากไม่ใส่ปุ๋ยคร้าน ยากแท้เติบโต
การกระทำแจ่มแจ้ง ชัดเจน
เกินกว่าวาจาเอน อ่อนอ้อน
แม้นพูดอย่างจัดเจน ยากจับ จิตนา
รักแม่ลองคิดย้อน อย่าได้ลืมหลง