6 พฤษภาคม 2548 15:56 น.
แฮ็ม
เธอเลือกที่จะขาดสิ่งไหน
ไม่มีอากาศ...ก็ไม่มีลมหายใจ
ไม่มีความรักยังหายใจได้...เหมื่อนทุกวัน
อากาศไม่ต้องเสาะแสวงหา
แต่ความรักจะได้มาต้องบากบั่น
อากาศได้มาง่าย ๆและมีอยู่มากมายร้อยพัน
ส่วนความรัก แม้เพียงผัน...ก็สุขใจ
อากาศแทบไม่มีน้ำหนัก
ส่วนความรัก ใครก็เห็นว่ายิ่งใหญ่
อากาศไม่เคยสร้างความเสียใจ
หากความรัก ทำไมต้องร้องให้ มีน้ำตา
อากาศทำให้ทุกชีวิตดำรงอยู่
และความรัก ทำให้ลมหายใจทุกอณูมีคุณค่า
อากาศมองเห็นได้ยากด้วยสายตา
ส่วนความรัก เห็นด้วยตารู้ด้วยใจ
มีอากาศโลกก็เป็นอย่างที่เป็นอยู่
มีความรักโลกจะกลายเป็นสีชมพูหวานไหว
สำหรับอากาศ เข้า-ออก ตามลมหายใจ
แต่ความรักหากมีไว้...ก็ไม่อยากสูญเสียไปสักนิดเดียว
ดูแลรักษาอากาศว่าลำบาก
ดูแลความรัก ยิ่งยุ้งยาก หากไม่ชอบแลเหลียว
อากาศมากเท่าไร...ก็ไมกลมเกลียว
ความรักแม้บางเบาก็แน่เหนียว...และผูกผัน
ส่วนประกอบของอากาศสามารถบรรยาย
แต่ความรักไม่อาจอธิบายด้วยคำสั้น ๆ
อากาศ อาจดี-แย่ แต่ละวัน
ส่วนความรักนั้น จะยังคงอบอุ่นกรุ่มหัวใจ
"ความรัก" กับ "อากาศ"
หากถามฉันว่าจะเลือกขาดสิ่งไหน
แม้อากาศจำเป็นสักเพียงใด
ในโลกที่ความรักสิ้นไร้... ก็ไม่อาจทนอยู่ได้เช่นกัน...
6 พฤษภาคม 2548 15:40 น.
แฮ็ม
คำว่า "รัก" นั้นมี ร.เป็นตัวแรก
และได้แยกแตกจาก ร. เป็น ก.ไก่
ไม้หันอากาศคั่นกลางหว่างดวงใจ
เราจึงได้คำว่า "รัก" จัดวิวาห์
ดอกรักบานเต็มที่วันนี้แล้ว
เมื่อหยาดแก้วรินหยดรดหัตถา
โซ่ชีวีสีทองคล้องชีวา
จงนำพานำรักสู่หลักชัย
ให้สดชื่นสมหวังในทั้งสอง
ช่วยประคองรักนี้ที่สดใส
สมาส-สมรักหวานเนิ่นนานไป
สามปีให้ลูกมีสักสี่คน...
6 พฤษภาคม 2548 15:33 น.
แฮ็ม
ตั้งแต่เยาว์เข้ารียนเขียนหนังสือ
อาารย์คิอผู้ให้ใผ่ศึกษา
อนุบาลขึ้นประถมเป็นต้นมา
อบรมข้าฯเลื้อมใสด้วยไมตรี
พอเริ่มชั้นมัธยมในปีแรก
ใจก็แตกสะดุดรักโฉมฉวี
เป็นรักแรกที่พบเธอคนดี
เป็นไมตรีแน่ที่แท้พอ
กาลเวลาแปรเปลี่ยนใจเราสอง
สุดหม่นหมองเศร้าแท้เสียจริงหนอ
เธอทำให้รักเราต้องติด ร.
จะไมขอแก้ "ร" จะคอยเธอ...
4 พฤษภาคม 2548 14:17 น.
แฮ็ม
ฉันมีความรักในเงาตา
มีวันเวลาไว้เพียงห่วงหาอยู่ไกล้ ไกล้
มีความรู้สึกเพียวฝังลึกอยู่ภายในใจ
และมีหัวใจเพียวเพื่อเก็บความนัยใจไว้คนเดียว
เธอมีใครอยู่ในหัวใจหรือเปล่า
ฉันเป็นคนหนึ่งที่อยากอยู่ตรงนั้น
ฉันขอพูดแบบลูกผู้ชายแล้วกัน
วันฉันนี้น "ชอบเธอ"
ช่วยบอกเขาด้วย...ว่าคิดถึง
แวะเวียนมาหาบ้าง...ยามคำนึง
เพียงเสี้ยวหนึ่งของนาที...ก็ยังดี
คิดถึงนะ...คิดถึงมาก
อย่าลืมคนห่างคนนี้
อย่าลิมคิดถึงฉันบ้างนะคนดี
คิดถึงฉันเพียวเสี้ยวนาที
เพียงแค่นี้ฉันก็ "พอใจ"
4 พฤษภาคม 2548 14:09 น.
แฮ็ม
คนอย่างเธอดีตรงไหนใยต้องง้อ
จะไม่ขอรอเธอให้เปล่าเปลียว
เพิ่มรู้เหอว่าไม่รักสักนิดเดียว
ที่ข้องเกี่ยวเพราะต้องการให้สำรอง
เก็บคำว่ารอไปเหอะ
ไม่อยากให้สมองปื้อนเปรอะเหลวไหล
ขนาดแผ่นดินเดียวกันทุกวันยังนอกใจ
ถ้าข้ามน้ำข้ามทะเลไปคงสะกดไม่ได้ว่... อะไรคือ "รอ"
หน้าส่วนตัว
908
