4 พฤษภาคม 2548 14:17 น.
แฮ็ม
ฉันมีความรักในเงาตา
มีวันเวลาไว้เพียงห่วงหาอยู่ไกล้ ไกล้
มีความรู้สึกเพียวฝังลึกอยู่ภายในใจ
และมีหัวใจเพียวเพื่อเก็บความนัยใจไว้คนเดียว
เธอมีใครอยู่ในหัวใจหรือเปล่า
ฉันเป็นคนหนึ่งที่อยากอยู่ตรงนั้น
ฉันขอพูดแบบลูกผู้ชายแล้วกัน
วันฉันนี้น "ชอบเธอ"
ช่วยบอกเขาด้วย...ว่าคิดถึง
แวะเวียนมาหาบ้าง...ยามคำนึง
เพียงเสี้ยวหนึ่งของนาที...ก็ยังดี
คิดถึงนะ...คิดถึงมาก
อย่าลืมคนห่างคนนี้
อย่าลิมคิดถึงฉันบ้างนะคนดี
คิดถึงฉันเพียวเสี้ยวนาที
เพียงแค่นี้ฉันก็ "พอใจ"
4 พฤษภาคม 2548 14:09 น.
แฮ็ม
คนอย่างเธอดีตรงไหนใยต้องง้อ
จะไม่ขอรอเธอให้เปล่าเปลียว
เพิ่มรู้เหอว่าไม่รักสักนิดเดียว
ที่ข้องเกี่ยวเพราะต้องการให้สำรอง
เก็บคำว่ารอไปเหอะ
ไม่อยากให้สมองปื้อนเปรอะเหลวไหล
ขนาดแผ่นดินเดียวกันทุกวันยังนอกใจ
ถ้าข้ามน้ำข้ามทะเลไปคงสะกดไม่ได้ว่... อะไรคือ "รอ"
4 พฤษภาคม 2548 13:16 น.
แฮ็ม
ความคิดถึงเป็นที่หนึ่งของหัวใจ
ความห่วงใยรู้ไหมให้ห่วงหา
สิ่งเดียวนี้ที่ใจค่อยพึ่งพา
ยามไกลตาขอข้ามฟ้ามาห่มใจ
ห่างกันคนละฟากฟ้า
อาจมีบ้างเวลาน้ำตาไหล
อย่าท้อนะคนดีที่อยู่ไกล
ฉันจะส่งความคิดถึงไปให้เธอ...
ถ้าอ่านหนังสือตอนนี้ขอให้ได้เกรอ A
ถ้าเป็นเด็กเกเรขอให้ตุ๊กแกกินตับ
ถ้าไม่คิดถึงกันขอให้คืนนี้นนอนไม่หลับ
ถ้าคืนนี้ส่งความคิดถึงกลับขอให้หลับผันดี...
4 พฤษภาคม 2548 13:05 น.
แฮ็ม
พยายามทำตามที่ได้ยินมา
ที่ว่ากันว่ารักแท้คือการให้
ไม่เรียกหรือหวังถึงสิ่งใด
ไม่ต้องสนใจว่าจะมึใครหันมองมา
แล้วเธอก็ไมเคยหันมามองจริง ๆ
ทุกสิ่งที่ทำไปเหมื่อนไร้ค่า
"รักแท้" เป็นแค่คำปลอบโยนคนเจ็บชา
ไว้หลอกคัวเองว่าไม่ได้เสียน้ำตาอย่างงี่เง่า
เท่า-นั้น-เอง
4 พฤษภาคม 2548 02:08 น.
แฮ็ม
บอกตามตรงว่าฉันนั้นเสียใจ
กับการทุ่มเท่ไปอย่างไรค้า
ทุกครั้งก็เหมื่อนคร้าวผ่านมา
ช่างเย็นข้าอย่ากรู้ว่าทำไหม
ความรู้สึกต่อฉันที่เธอมี
อธิบายกว่านี้จะได้ไหม
ทุกครั้งพบเหมื่อนทำร้ายใจ
อย่ากรู้ใยเธอเดินครึ้งทาง
ไมไม่มีคำว่ารักก็ไม่ว่า
หากสบตาพบเจอทักทายบ้าง
แม้สองเราไม่ได้เดินร่วมทาง
เป็นเดียวเพื่อนเท่านั้นก็ยังดี...
หน้าส่วนตัว
827
