25 มิถุนายน 2549 18:07 น.

คำถาม...จากหัวใจดวงเก่า

เธอมีที่ว่างเหลือให้คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า
ค่ำคืนเงียบเหงามองฟ้าเห็นดาวบ้างไหม
บรรยากาศรอบกายหนาวหรือร้อนเพียงใด
มีความสุขกับวันคืนที่ผ่านไปบ้างหรือไม่คนดี

วันนี้เธอได้ยิ้มแย้มบ้างหรือยัง
ภาระการงานทำเธอเหนื่อยบ้างไหมเวลานี้
แล้วความไกลห่างระหว่างเราเป็นเพียงระยะทางที่มี
หรือเป็นระยะหัวใจที่ไม่คงที่จึงทำให้เหินห่างกันไป

กำลังเปิดเพลงอะไรฟังอยู่
หัวใจรับรู้ ถึงความทรงจำเก่า ๆ เหล่านั้นบ้างไหม
สักเศษเสี้ยวความรู้สึกมีให้ฉันบ้างหรือเปล่าคนไกล
หรือว่าทุกอย่างกำลังจะเลือนหายไปแล้วจากหัวใจเธอ

คำถามเดิม ๆ จากหัวใจดวงเก่า
ในความผูกพันที่เงียบเหงาฉันรู้ดีในคำตอบนั้นเสมอ
ว่าฉันไม่เคยได้อยู่ในชีวิต ไม่เคยมีตัวตนในโลกของเธอ
เป็นเพียงสายลมละเมอ ที่พัดผ่านมาและพัดผ่านไป

เดินทางรอนแรมมาให้ใจสองเราได้รู้จัก
แต่ไม่มีความหมายใด ๆ ในความรักอันอ่อนไหว
ใจบาง-บาง จึงได้แต่เก็บความรู้สึกไว้มากมาย
ฉันคงเป็นได้แค่ความทรงจำของเธอที่ใกล้จะลางเลือน

คำถามเดิม ๆ จากหัวใจดวงเก่า
ที่สุดแล้วตัวเรา ไม่มีความหมายแม้แต่ความเป็นเพื่อน
ทุกถ้อยคำ ทุกทีท่าหมางเมินที่เธอมีคือสิ่งคอยย้ำเตือน
จะไม่ทำให้ความรู้สึกของเธอต้องเปรอะเปื้อนกับสิ่งที่ฉันเป็น

คิดถึงฉันไหม คำเดิม ๆ ละลายไปในหัวใจคนตั้งคำถาม
ความรักที่ไม่มีค่าให้นิยาม เพียงฝันแล้วตื่นขึ้นมาก็มองไม่เห็น
ถูกแล้วล่ะ...ฉันก็แค่คนอ่อนไหว ที่รักใครไม่เป็น
เพียงเหตุผลเดียว ก็ต้องซ่อนเร้น แม้ฉันจะรู้ดีอยู่แก่ใจ

คำสัญญาจากฟากฟ้าคงปลิวหายไปในสายฝน
เมื่อกาลเวลาผ่านพ้นจะไม่มีคำถามกวนเธอให้หวั่นไหว
ถ้าหากวันหนึ่งความรู้สึกของเรารับรู้ตรงกันได้ เธอคงเข้าใจ
ว่านั่นคือ..เรื่องเดียว..ที่ตลอดมาหัวใจฉันอยากจะบอกเธอ