19 เมษายน 2546 12:53 น.
แอ็ปเปิ้ล
หากคุณมีอาการ...
กระวนกระวาย...กระส่ายกระสับ
กินไม่ได้ นอนไม่หลับ อยู่อย่างนี้
เจ็บแปลบที่กลางใจ มองอะไรก็ไม่เข้าที
งมงายมาแรมปี ลืมคนไม่รักดี ทำไม่ลง
สูตรเด็ดเคล็ดลับจากคุณแม่
สืบทอดเจตนา สมาคมไร้คนแล ตามประสงค์
จากรุ่นปู่ รุ่นย่า ร่วมบรรจง
ปรุงแต่งชงเครื่องดื่มให้ชื่นใจ
อกข้างซ้ายระบมหรือช้ำหนัก
ถูกคนรักหักมาจากที่ไหน
เชิญมาพักมาดื่มเพิ่มแรงใจ
ใบบัวบก น้ำรสล้ำ เชิญลิ้มลอง
สรรพคุณทางยาเค้ากล่าวไว้
แก้ร้อนใน...เป็นไข้(ใจ)...เพราะกลัดหนอง
ช้ำในรัก...ร่ำไห้น้ำตานอง
ต้องดื่มเบิ้ล...ยกกำลังสอง...อย่างฉับพลัน
ได้สติ...สตัง..มาเมื่อไหร่
ลืมไปเลย...รักร้ายกาจ...ขนาดนั้น
ถอยมาได้นับว่าบุญ...ไม่เสียขวัญ
ถึงจะแพ้..ก็รับประกัน...ว่าภูมิใจ
ดื่ม...ดื่ม...ดื่ม...เพื่อสุขภาพ(ใจ) นะคนดี
ชาย หญิง บนโลกนี้มีเป็นล้านใช่สิ้นไร้
เสียไปแล้วก็เสียไป...หาเอาใหม่
ขออวยชัยให้ประสบพบรักจริง...
19 เมษายน 2546 12:18 น.
แอ็ปเปิ้ล
บนโลกกว้างใบใหญ่สุดสายตา
ภายใต้ฟ้ากับกาลเวลาที่ผ่านผัน
หมื่นล้านตะวันลับคืนกลับสู่แสงจันทร์
สายลมเปลี่ยนทิศทางฝัน...แต่หนึ่งใจของฉันไม่เปลี่ยนแปลง
บนโลกกว้างใบใหญ่สุดสายตา
จะติดปีกความห่วงหาไปกับดาวที่พราวแสง
ส่งความคิดถึงผ่านสะพานรุ้ง...ข้ามฟ้าไกลทลายกำแพง
กี่หมื่นเหงาที่กลั่นแกล้งจะเปลี่ยนเป็นลมพัดแรงให้หายไป
บนโลกกว้างใหญ่สุดสายตา
จะขีดเขียนข้อความที่ล้ำค่าส่งไปให้
ระบายรักเติมสีสันวันห่างไกล
เรียงร้อยศรัทธาเชื่อมต่อหัวใจให้เราใกล้กัน
บนโลกกว้างใบใหญ่สุดสายตา
หนึ่งคำสัญญายังเต็มเปี่ยมด้วยคำมั่น
ตราบใดที่เธอยังคง...ความผูกพัน
ทุกความรู้สึกของฉันก็จะยัง...มั่นคง
บนโลกกว้างใบใหญ่สุดสายตา
ฉันมองดาวบนฟ้าอย่างใหลหลง
มองดาวของใจที่ฝันใฝ่อย่างซื่อตรง
ผูกสายใยข้ามโยง **จากคนรอ** ที่รักเธอนะ** คนไกล
18 เมษายน 2546 19:35 น.
แอ็ปเปิ้ล
คืนนี้...พระจันทร์สวย
อยากให้เธอ..อยู่ด้วยกัน...ที่ตรงนี้
ร่วมแบ่งปันความรู้สึกที่ฉันมี
ถ่ายทอดสิ่งที่เห็นเป็นบทกวีด้วยกัน
แต่ความจริงเธออยู่แสนไกล
ไม่รู้...ฟ้าพราวใสที่เธออยู่ทางนั้น
จะมองเห็นแสงนวลอุ่นจากดวงจันทร์
แล้วสัมผัสความผูกพัน...เหมือนกันหรือเปล่านะคนดี
ส่งยิ้มกับพระจันทร์ดวงโต
ฝากความคิดถึงมากโขจากฟ้าที่นี่
เดินทางไปแนบใจให้คนไกลรู้สึกดี
บอกย้ำอีกทีว่าฉันคนนี้ยังเหมือนเดิม
ท่ามกลางบรรยากาศที่แปรปวน
สายลมร้อนพัดหวนเหมือนส่งเสริม
สนับสนุนให้ความเหงาเข้ามาเติม
ฉันจึงหมั่นขยันเพิ่มความห่วงใย
คนดี...แม้เราจะอยู่ไกลกัน
จากวันนี้ถึงวันนั้นไม่รู้จะอีกนานแค่ไหน
ที่ต้องมองฟ้า...น้ำตาซึม ๆ อยู่เรื่อยไป
แต่เพราะมีเธอเต็มหัวใจ...จึงเข้มแข็งได้กับการรอ
คืนนี้...พระจันทร์สวย
แต่ไม่มีเธออยู่ด้วยในวันท้อ
ไม่เป็นไรคนดี...แค่ที่ตรงนี้มีเธอให้คิดถึงก็เกินพอ
พรใดใด...วันนี้...จะไม่ขออีกแล้วจันทร์
11 เมษายน 2546 10:55 น.
แอ็ปเปิ้ล
อาจเพราะต้นไม้...ไม่มีชีวิต
จึงไม่ยึดติดกับเศษใบที่ร่วงหล่น
ลมพัดความผูกพันไปก็ไม่ร้อนรน
ยืนอยู่ได้ไม่สับสนเหมือนคนอ่อนแอ
ฉันดูมองเหม่ออย่างไร้จุดหมาย
มีเพียงลมหายใจที่ไร้คนแยแส
กำลังเป็นสิ่งใด ๆ ที่ใครไม่แคร์
จึงร้องไห้กับความอ่อนแออยู่ร่ำไป
นั่นเพราะฉัน....มีชีวิต
มีความรัก...ที่ไม่อาจปลิดได้เหมือนใบไม้
และที่สำคัญ...ฉันมีหัวใจ
เธอจึงเป็นหนึ่งของความหมาย...
ที่ไม่อาจปลิดได้...จากใจฉันเลย
10 เมษายน 2546 14:26 น.
แอ็ปเปิ้ล
เพราะชีวิตแขวนอยู่บนความอ้างว้าง
ฉันจึงไม่มีทางมองเห็นแสงสว่างในวันพรุ่งนี้
เมื่อดวงตะวันของใจ....ที่ฉันมี
คือเธอคนนี้...ที่ไกลแสนไกล
การเดินทางที่มี...ที่เป็นฉัน
ไม่อาจขาดความผูกพันจากเธอได้
ทุกอักษรแห่งบทกวีสะเทือนใจ
ดูช่างว่างไร้....สิ้นเรื่องราว
หากตะวันอบอุ่นต้องดับลง
โลกของฉันก็คงต้องเหน็บหนาว
การเดินทางตลอดมาช่างนานยาว
คงหยุดทุกย่างก้าวด้วยน้ำตา
หากเธอคืออุ่นเดียวในชีวิต
ที่ฉันต้องยึดติดอยู่จนวันหน้า
ก็โปรดอย่าดับแสงตะวัน...ด้วยคำลา
เห็นไหมว่า...มันเจ็บร้าว...มากเพียงใด
หากฉันต้องก้าวสู่ความโดดเดี่ยว
โลกที่มีฉันคนเดียวคอยร้องไห้
สิ่งสุดท้ายจะไม่ขอเธอมากไป
ขอมองตะวันของใจผ่านน้ำตา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
1067
