25 พฤศจิกายน 2547 14:56 น.
แอ็ปเปิ้ล
ทะเลดาว..งดงามอยู่ในรัตติกาล
กระซิบฝันจากฟากฟ้าผ่านสายลมหนาว
เสียงของหัวใจ..บอกเล่าความคิดถึงพร่างพราว
หน้ากระดาษสีขาว..ยังเก็บเรื่องราว...ความผูกพัน
แสงจันทร์กระจ่างส่องผ่านม่านฟ้า
รอยห่าง..ต่างองศา..เก็บไว้ซึ่งความฝัน
หยดน้ำค้างไหลผ่าน ความทรงจำ แห่งคืนวัน
แม้ราตรีนี้เงียบงัน...แต่ความรู้สึก นั้นยาวไกล
ฝูงหิงห้อยเปล่งแสงประชันกับหมู่ดาว
ระยิบ พริบพราว ดั่งเสียงดนตรีที่พลิ้วไหว
ไอหมอกจางลอยล่อง ดาวบนฟ้าที่นี่สวยจับใจ
ในฟากฟ้าของคนไกล...มองเห็นเหมือนกันไหม..วานบอกที
ในองศาที่แตกต่าง..หากเรามองดาวดวงเดียวกัน
ให้รู้..เธอยังมีฉันอยู่ข้าง - ข้าง ร่วมอธิษฐานใต้ฟ้าตรงนี้
ผ่านบทเพลงรักในสายลมหนาว..เพลงของเราในวันดีดี
โอบล้อมผ่านเธอให้อบอุ่นทุกนาที..ที่เราห่างไกล
คนดี..ของฉัน ลมหนาวผ่านมาอีกครา
ฉันส่งความห่วงหา ให้ทดแทนผ้าห่มผืนใหญ่
ส่งผ่าน..ความรัก...หนึ่งกำมือ แม้อาจดูไม่มากมาย
แต่นั้น คือ ทั้งหมดใจ อยากให้เธอเก็บไว้..แนบใจ..ตลอดกาล
******************************************************
เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง
เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นกลางแจ้ง
เหมือนลมหนาวเดือนเมษา...
พัดพาเอาใจอ่อนล้า กลับคืนแรม
เหมือนคนกำลังมีรัก
เหมือนคนละทาง พบคนรู้จัก
เหมือนเจอของสำคัญที่หล่นหาย
เหมือนร้ายมันดีกลายเป็นดีมากเลย
ที่ฉันนั้นได้มาพบกับเธอ ชีวิตฉันจึงได้เจอ
โอ้..เธอทำให้ฉันรู้จัก
...ความรัก... ที่ไม่มีเงื่อนไขใด
ได้มาเติม..มีเธอนั้นเป็นคนให้ หัวใจ...อยากให้เธอรู้
แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร
ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ
ที่ฉันได้จากเธอ..ได้รับโดยไม่ต้องขอ
ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร
ฝ า ก ผ่ า น เ พ ล ง รั ก ใ น ส า ย ล ม ห น า ว
แ ด่ หั ว ใ จ ผู้ มี รั ก ทุ ก ด ว ง
บ น โ ล ก ก ว้ า ง ใ บ นี้..
23 พฤศจิกายน 2547 10:21 น.
แอ็ปเปิ้ล
...ฟ้าสีคราม...
จากมุมหนึ่งลึก ๆ ของความรู้สึก
อยากให้เธอเก็บช่วงเวลา ดี ดี ที่มีความหมาย
เก็บทุกเรื่องราวของความสุข..
ให้เป็นวันที่สวยงามตลอดไป
เปรียบดั่งดอกไม้ที่แย้มบานตอนรุ่งเช้า
มีความรักที่พริ้วไหวท่ามกลางความอบอุ่นทุกฤดูกาล
เปลี่ยนจากสีสันแห่งกาลเวลา..........
เป็นสีสันแห่งความสุขชั่วนิรันดริ์
ขอให้มีชีวิตที่งดงามดังใจหวัง
ขอให้ทุก-ทุกวันเป็นวันที่สดใส
ขอให้ทุก-ทุกก้าวเป็นก้าวที่มั่นใจ
ขอให้วันใหม่ก้าวไกลไปกว่าเดิม....
HAPPY BIRTHDAY
ยี่สิบสาม พฤศจิกายนเวียน มาบรรจบ
เป็นวันครบ รอบอีกปี มีหนึ่งหน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหลาย จงบันดล
ให้เธอนั้น สุขเปรี่ยมล้น ในวันนี้
****************************************************
...แอ็ปเปิ้ล...
ณ มุมหนึ่ง สุดสาย ที่ปลายฟ้า
ทะเลหมอก และ ดอกหญ้า พลิ้วไสว
ริ้วละอองแห่งสายลม สุดเส้นน้ำ ปลายรุ้งไกล
ร้อยทางฝัน หมื่นความหมาย โปรยพร ในวันเกิดเธอ
ให้ทุกรุ่งอรุณของชีวิตนั้นสดใส
ดั่งตะวัน ที่เฉิดฉายอยู่เสมอ
ให้หัวใจชื่นบาน ดั่งดอกไม้งามในโลกของเธอ
ให้ทุกย่างก้าว พบเจอกับเรื่องราวที่แสนดี
ให้ความฝัน งดงามและล้ำค่า
ดั่งดารา พร่างกระพริบ ส่องแสงสี
ให้ความสุข พริ้งพรายอยู่ข้างกายในทุกที่
ให้ความรัก หอมหวานดั่งดอกไม้ในราตรี ตลอดกาล
ในฟากฟ้า ดวงดารา จรัสแสง
ไม่อ่อนแรง เปลวไฟฝัน ยังขับขาน
ส่องสว่าง ความอบอุ่น ในจักรวาล
เก็บเรื่องราว ความสุขสันต์ ...แด่นักเดินทาง...พันดารา
***********************************************************************
Happy Birthday ศิษย์พี่พันดาว อิอิ
และแล้วก็ได้เวลาร่วมฉลอง ครบรอบ 60 ปี (แก่ขึ้นเป็นกอง) ครึ ๆ ๆ
ขอให้สุขสันต์ สดใส มีความสุขมาก ๆ นะคะ
ด้วยความจริงจากใจ ของสองสาวรวยเสน่ห์ แอ็ปเปิ้ล & ฟ้าสีคราม หุหุ
และที่ขาดไม่ได้ ขอให้แก๊งค์ แอ็ปเปิ้ลสีฟ้า พันดาราสีคราม จงเจริญ เย้ ๆๆๆๆ o^___________^o
i i i i i i i i i i i i i i i i i
(#X#X#X#X#X#X#)
(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
(...*...*...*...*...*...*...*...*...*...*...)
( -+ - + - + - + - + - + - + - + - + - + - +-)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
11 พฤศจิกายน 2547 16:15 น.
แอ็ปเปิ้ล
คนดี..ของฉัน
หากวันหนึ่งเธอนั้นแหงนมองฟ้าแล้วพบกับความว่างเปล่า
หากถนนที่เธอเดินไปพบเจอแต่หมอกควันอันทึบเทา
หากความรักที่กอบเก็บมาเนิ่นยาวถึงเวลาต้องสูญหายไป
ฉันจะกุมมือ..และบอกกับเธอว่า
อย่าผูกเปลแห่งความเหว่ว้า ในห้องเหงาอันหวั่นไหว
กลับมาเส้นทางแห่งความหมาย..อันเป็นนิยามของคำว่า..ลมหายใจ
โลกนี้ช่างกว้างใหญ่...เธอไม่ใช่คนแรก และคนสุดท้ายที่เสียน้ำตา
เปิดหน้าต่างของชีวิตออกมาดูโลกภายนอก
ดวงตะวัน...กระซิบบอกเรียกความฝันของเธอกลับมาหา
สายลม...ขับกล่อมจิตวิญญาณที่บอบช้ำบนกาลเวลา
รัตติกาล..ได้นำพาความสงัดคลุมกายเธออย่างแผ่วเบา
เพียงแค่ช่วงชีวิตที่สะดุด..แต่ยังไม่หยุดลง
การเริ่มต้นยังคงรอคอยแม้แต่ผู้ซึ่งเรียกขานตัวเองว่า...ว่างเปล่า...
ความฝัน ความหวัง โบกมือเรียกเธอตลอดเวลาใต้ฟ้าสีเทา
ความปวดร้าว ในวันเก่า เพียงแค่ริ้วรอยของกาลเวลาที่ไม่นานก็ผ่านไป
ยืนมือมาที่ฉันนะคนดี...
แล้วฉันจะพาเธอก้าวผ่านช่วงเวลาความเศร้านี้ไปพบกับความสดใส
หัวใจดวงหนึ่งที่พร้อมเติมเต็ม...อาจไม่กว้างใหญ่เท่าฟ้าไกล
แต่จะโอบล้อมเธอด้วยความห่วงใย...เพื่อพาเธอก้าวไปพบวันใหม่ที่งดงาม
*****************************************************************
ใครคนหนึ่งบอกกับฉันว่า...
ชีวิตเหมือนกับซากกระดาษสีขาว...ที่ยังรอคอยสีสัน มาแต่งแต้ม
ครั้นขีดเขียนความหมายของอักษรของชีวิตได้สำเร็จ
ไม่นาน...ริ้วรอยของความรู้สึกนั้น ก็จะลบเลือนไปกับกาลเวลา
และเหลือเพียงกระดานใจที่ว่างเปล่า ที่ยังรอคอยการกลับมา
สำหรับการค้นหาที่ไม่อาจสิ้นสุดของใจ ได้เลย.....
ขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อน ๆ ที่กำลังจะก้าวข้ามผ่านช่วงเวลาแห่งความเศร้านี้ไปนะคะ ^______^
14 ตุลาคม 2547 17:49 น.
แอ็ปเปิ้ล
เธอเอ่ยคำลา...ในวันที่ฟ้าของฉันเป็นสีเทา
โลกที่ไม่มีเธอมันเงียบเหงาเหมือนตะวันได้ลาหาย
ฉันนั่งอยู่ในวงล้อมของแสงดาวที่ทอประกาย
แต่ในหัวใจฉันเดียวดาย...พร่างพรายด้วยน้ำตา
สุดกำลัง...ที่จะยื้อให้เธอคืนกลับ
คำว่ารัก...เป็นเพียงความลับ ที่ซุกซ่อนอยู่ในใจอันเหว่ว้า
หนึ่งคำรักที่เธอฝากไว้...เทียบไม่ได้กับหนึ่งคำลา
หมื่นคำขอร้องให้เธอคืนกลับมาคงเป็นได้เพียงแค่ฝันไป
เคยถามใจของฉันบ้างหรือเปล่า
ทุกครั้งที่ได้ฟังบทเพลงของเรา ฉันยังร้องไห้
ประโยคสุดท้าย...ที่เธอบอก แล้วสักวันฉันจะได้พบคนที่เข้าใจ
แต่คนที่เป็นทุกความหมาย...กำลังเดินออกไปจากชีวิตกัน
ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม...คืนวันที่แสนดี
ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม...เสียงของเธอที่จะบอกคิดถึงฉัน
ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม...ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ทุกความหมายที่เคยร่วมฝัน
ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม...เธอ กับ ฉัน ...ความรักที่มีให้กันถึงวันที่ต้องจบลง
***************************************************************
แสงตะวันที่ไกลห่าง
เริ่มจะจากฉันไป เหมือนมันตอกย้ำ ซ้ำในใจ
ว่าไม่มีเธอข้างกาย มองทางไหนก็ดูว่ามืดมน
ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีสิ่งใดที่เป็นไปอย่างที่ฝัน
ไม่มีแล้ว รักที่เคยผูกพัน รักที่มีให้กัน
ไม่มีวัน วันนั้นอีกต่อไป
แม้ว่าฉันรักเธอเท่าไร แม้ว่ายังห่วงใย
แต่คงไม่มีทางจะรั้งเธอต่อไป เพราะใจเธอเปลี่ยนไปแล้ว
ทิ้งอดีตที่ว่างเปล่า...ทิ้งไปกับสายลม
ทุก ๆ เหตุการณ์ที่หมองหม่น อย่าทนอย่าทรมาน
ปล่อยชีวิตเก่า ๆ ให้เลยผ่าน ทิ้งไม่กับเมื่อวาน
เพราะว่า...วันนี้...ฉันไม่มีเธออีกแล้ว...
11 ตุลาคม 2547 18:10 น.
แอ็ปเปิ้ล
ใครคนหนึ่ง...ตั้งคำถามกับฉันว่า
มีอะไรบ้างในโลกนี้...ที่ไม่เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา
ฉันได้แต่นิ่งไป...ไม่มีเสียงคำตอบใดเล็ดลอดออกมา...
นอกจากความเงียบงันที่มีอยู่ในหัวใจ
บางที...ฉันอาจอ่อนแอเกินกว่าที่จะยอมรับความจริง
ความจริง ในเงื่อนไขของกาลเวลา
เวลาที่ข้ามผ่านไปอย่างช้า ช้า ในทุกขณะที่เราหายใจ
แต่เหมือนฉันกำลังพยายามหมุนเข็มนาฬิกาให้เดินกลับหลัง
กลับเข้าไปอยู่ในภวังค์แห่งความทรงจำ ความทรงจำดีดีที่ฉันมีเธอ
**************************************************************************
หากฉันและเธอ
เป็นเพียงภาพฝันที่ต้องจากกันเมื่อตื่น
ก็ขอให้ค่ำคืน ของวันนี้ยาวนานกว่าคืนไหน ไหน
หากฉันและเธอ
เป็นเพียงสายลมที่พัดมาเจอกันเพื่อพัดผ่านไป
ก็ขอให้เป็นสายลมอุ่นที่หมุนวนอยู่ในหัวใจนานเท่านาน
เมื่อความรัก...ถูกลบเลือนด้วย..คำว่าลาก่อน
ฉันก็จะคิดว่านี่คือ..คำอวยพรในบทลาที่อ่อนหวาน
เมื่อความผูกพัน...ถูกแทนที่...ด้วยความว่างเปล่าตลอดกาล
ฉันก็จะคิดว่านี่คือ...ตำนาน...ที่หลอมทุกความรู้สึกของเราไว้ด้วยกัน
หัวใจฉันมันบอบบางกว่าสิ่งใด
แต่ฉันรับรู้ได้..ว่ามันยิ่งใหญ่...เมื่อเธอเดินทางเข้ามาในวันนั้น
และวันนี้...หัวใจบาง ๆ ต้องกลับไปเป็นเช่นเดิมอย่างวานวัน
มันก็คุ้มแล้วสำหรับฉัน...
ที่อย่างน้อยก็ได้เรียนถึงบางสิ่ง...ในคำว่ารัก...จากเธอ
*******************************************************************************
คืนนี้ไม่รู้จะเป็นอย่างไร
คนรักเค้าก็มาบอกลา
บอกเค้าว่าไม่เป็นไรหรอกนะ
จะเก็บเอาความเสียใจกลับมาคนเดียว
ใจฉันเริ่มสั่น ใจฉันยิ่งสั่น ยิ่งหวั่นในใจ
อยู่ในห้องคืนนี้ที่เดียวดาย
อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ ข่มใจตัวเอง
ไม่เสียใจ ต้องทนได้ ต้องไม่เป็นไร
พรุ่งนี้มาจะได้เจอกับวันที่สดใส
ไม่เป็นไรให้มันผ่านไป
อย่าไปจำ อย่าไปสนใจ เข้านอนซักที
นอนซะ นอนแล้วคงจะหาย
ลืมซะคล้ายว่าเป็นแค่ฝัน
นอนซะ จะไม่เป็นไรหรอกนะ
ยังมีเรื่องอีกมากมายให้เราจดจำ
หน้าส่วนตัว
1379
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
