จำได้ไหม ? ที่นี่ - - ที่ไหน ความฝันมากมาย กระจัดกระจาย ถูกทิ้งขว้าง รกร้าง เพียงเพราะรักห่าง จนเลือนลาง ปล่อยตะกอน ความอ้างว้าง ให้เกาะกุม 1 วัน 1 เดือน หรือ 1 ปี ต้องนับลมหายใจอีกกี่นาทีถึงจะคุ้ม มีชีวิตในโลกแคบ - - คอยหลบมุม เกี่ยวความเศร้า เติมรอยเหงา ให้รุมสุมเดียวดาย วันวานไม่อาจเรียกกลับคืนมา แต่ชีวิตเธอยังมีค่าเพื่อเริ่มต้นในวันใหม่ จำได้ไหม ? ที่นี่ - - ที่ไหน รู้จักโลกกว้างไกล แต่ทำไมถึงไม่รู้จักใจตัวเอง หลงทิศฝันไปบ้าง - - ไม่เป็นไร ตั้งสติ กลับมาดูแลใจ อย่าให้ใครมาข่มเหง อิทธิพลใด ๆ ไม่มีอำนาจเหนือใจเราเอง กลับมาเถอะคนเก่ง ที่นี่ "บ้านหัวใจ" ยังรอเธอ ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::::+::+::+::+::+::+::+:: ... รู้จักคนมากมาย ... ... รู้จักโลกกว้างไกล ... ... แต่อย่าลืมรู้จักหัวใจตัวเองนะ ... ทุกครั้งที่เธอเจ็บ อยากให้รู้ว่า มีใครอีกคนเจ็บกว่าเธอ
ฉันไม่ได้เยาะเย้ยในความพยายาม แต่โปรดอย่าถามว่า "ยังรักกันไหม ?" หนามแหลมที่แทงอกยังปกคลุมสุมหัวใจ เหมือนหนังรักอันหม่นไหม้ เรียกน้ำตาได้ท่วมจอ ฉากจบในวันนั้น คือ ฉันที่บาดเจ็บ แม้กอบเก็บทุกคำหวานมากราบกรานร้องขอ ความแล้งน้ำใจเธอยื่นให้ฉันอย่างเพียงพอ ฉันสั่นกลัวและทดท้อ จนต้องขอหลีกทาง เขามาทีหลัง แต่เรียกคะแนนสงสารได้มากกว่า ฉันสะอื้น นองน้ำตา บนหนทางอันอ้างว้าง เธอกอดเขา ปลอบขวัญ แล้วทิ้งฉันไว้ข้างทาง สัญญารักที่ร่วมสร้าง เธอถากถางจนเกลี้ยงใจ คำขอร้องของเธอ - - วันนี้ใช้ไม่ได้ผล ฉันแค่ปุถุชน รู้ร้อนหนาว รู้หวั่นไหว รู้เจ็บ รู้จำ รู้ว่าใครคือคนทำให้ปวดใจ คำว่ารัก ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ จะถอนคดีร้าย ๆ ที่เธอทำ แผลใจของฉัน คือ หลักฐานชิ้นดี อย่าคิดปิดคดี - - โทษฐานที่ทำฉันบอบช้ำ ไม่ต้องกลัวฉันเอาคืน แค่อยากหยิบยื่นอโหสิกรรม ถ้าอยากไถ่บาปที่ทอดทิ้งฉัน ขอบอกสักคำให้เข้าใจ ได้โปรดลืมฉัน - - ถือเป็นการกุศล อุทิศแด่รัก และผู้คนที่สูญสิ้น จนร้องไห้ ปล่อยฉันไปชั่วชีวิต หนี้รักจะถูกลบความผิดจากหัวใจ แค่นี้ทำให้ฉันได้ไหม - - แล้วจะแผ่เมตตาให้เอาบุญ ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ดอกไม้ กลายร่าง เป็นก้อนหิน อ่อนไหวจนเคยชิน แต่ก็เข้มแข็งได้ คำเตือน : อย่าเข้าใกล้ฉันเกินความจำเป็น ฉันติดเชื้อ "รักจัด กัดเจ็บ" เธออาจบาดเจ็บโดยไม่รู้ตัว
จากวันนั้น - - สู่วันนี้ ความรักที่มียังคงกลายเป็นเรื่องเล่า โลกหมุนเวียนผู้คนผ่านบนถนนหัวใจเรา แต่ไม่เคยหยุดเขาให้อยู่เป็นเงาเคียงข้างกัน นับไม่ถ้วนในหยดน้ำตา ความสุขผ่านเข้ามาก็เหมือนฝัน คนรักคนเดียวในหลายล้านคนเธออยู่ไหนกัน คนสุดท้ายที่ฉันจะฝากชีวิตด้วยรักและผูกพันตลอดไป ฉันต้องเดินทางข้ามผ่านสิ่งใดบ้าง กว่าน้ำค้างในดวงตาจะเหือดหาย กว่าโลกที่เงียบเหงาจะเป็นโลกที่ไม่เดียวดาย ก่อนลมหายใจสุดท้ายจะหยุดทำหน้าที่ในสักวัน คงจะมี "รักแท้"รออยู่ที่ดินแดนใดสักแห่ง จะเก็บเรี่ยวแรงรอใครสักคนที่พาความรักมาพบฉัน จะถนอมรักทั้งหมดที่มีให้ทวีความหมายทุกคืนวัน คงจะมีสักวันที่เธอกับฉันจะหากันเจอ
เมื่อวานได้มีโอกาสดูภาพยนต์เรื่อง สบายดี - - หลวงพระบาง บรรยากาศสวยมาก ๆ เลยคะ มีฉากหนึ่งที่พระเอกไปงานแต่งงานของเพื่อนนางเอก พระเอก :: คุณว่าเค้ารักกันจริงหรือเปล่า นางเอก :: เค้าก็ต้องรักกันสิ เค้าถึงแต่งงานกัน พระเอก :: มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เคยไหม ที่เราอยู่กับคนที่รักเรา แต่หัวใจเราเฝ้าคิดถึงแต่ใครอีกคน นางเอก :: บางทีคนเราก็เลือกไม่ได้ พระเอก :: แต่ถ้าเป็นผมนะ ผมจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้อยู่กับคนที่เรารัก ตัวฉัน :: อืม ..... (ความรู้สึกคว้าง) สำหรับฉัน ถ้าฉันรักใครมาก ๆ ฉันจะปล่อยให้เค้าไป ตามเส้นทางที่เค้าต้องการ แม้ว่าทางนั้น จะไม่มีฉันร่วมทางไปด้วยอีกแล้วก็ตาม พอมาถึงตรงนี้ ก็นึกไปถึงภาพยนต์อีกเรื่องหนึ่ง The Leap Years : หยุดหัวใจ ไว้รอเธอ มีคำพูดประโยคหนึ่งบอกไว้ว่า บางทีคนเราเลือกที่อยู่กับคนที่เราไม่ได้รักเขามาก หรือไม่ได้สำคัญมากที่สุดสำหรับเขา มันเป็นเพราะเขาไม่มั่นคงมากพอที่จะอยู่รอคนที่สำคัญที่สุด และเรารักมากที่สุด นั่นก็เพราะว่า เขากลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว (กลัวเหงา)" ดินแดนแห่งความรัก จะมีใครเข้ามาเปลี่ยนชีวิตฉันไปจากนี้ไหม ไม่อาจรู้ แต่ถึงยังไง คนรัก ที่เคยรัก ก็ยังรัก ขอบคุณเธอ และขอบคุณใครอีกคนที่กำลังเดินทางมา
ฉันร้องไห้ไปกลับสายฝน การกลับมาของใครบางคนทำฉันให้หวั่นไหว โชคชะตากำลังเล่นตลกกับฉันอีกแล้วหรือไร วงจรความรักที่ตัดไปจึงยังไม่ยอมหลุดจากกัน ทุกอย่างยังเหมือนเดิมในความรู้สึก ในส่วนลึก- - ยังดีใจที่เธอไม่ลืมฉัน แต่คงสายเกินไปที่จะนับหนึ่งใหม่เพื่อรักกัน จิตสำนึกความเจ็บช้ำมันเตือนย้ำให้จบไป ขอโทษที่วันนี้ไม่ใจอ่อน เพราะความรักมันถูกทับซ้อนในความหม่นไหม้ หน้าที่ของเรานับจากนี้ คือ ต่างคน ต่างไป กลับไปไม่รู้จักกันดีไหม--เพราะวันนี้เธอไม่ใช่คนเดิม
การกลับมาของเธอ สร้างความสับสนให้หัวใจฉันมากมายนัก ดีใจ - - ที่เธอยังไม่ลืมฉัน แต่เสียใจ - - ที่วันนี้ เธอไม่ใช่คนเดิม ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน แต่คงไม่กลับไปเหมือนเดิม
น้ำตาเหือดแห้งเพียงมือคุณสัมผัส ความโศกเศร้าที่แน่นอัดภายในใจก็พลันหาย ชีวิตที่ทุกข์ท้อเพียงเสียงคุณกล่อมก็ผ่อนคลาย เรื่องราวร้าย ๆ ยุติได้ภายใต้อ้อมกอดละมุน จะมีดวงตาคู่ใดอาทรฉันได้เท่านี้ ในความรักที่หวังดีแสนล้านความอบอุ่น ลดอุณหภูมิความเหงาเติมความห่วงใยเจือจุน แค่โลกนี้มีคุณ--ฉันก็ไม่กลัวสิ่งใด แม้จะเป็นเพียงคำปลอบประโลมในความฝัน แต่ก็มากพอให้ชีวิตฉันก้าวต่อไปในวันใหม่ ความรักไม่เคยสิ้นสุดแม้วันที่คุณหยุดหายใจ อบอุ่นล้นจากภายใน และแผ่กระจายถึงฟ้างาม
คำว่า "ความรักในวันพรุ่งนี้" สำหรับฉันมันยาวไกลนัก เนิ่นนานเสียจนไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกไหม ฉันจึงมีชีวิตอยู่เพื่อความรัก ณ ปัจจุบัน ณ ช่วงเวลาขณะนั้น อย่างทุ่มเทให้มากที่สุด เท่าที่ฉันจะทำได้ ทุกครั้งที่สัมผัสได้ว่ายังมีคุณอยู่ ไม่ว่าจะใกล้ หรือไกลแสนไกล ความเหงาทั้งหมดที่เคยมี ก็อันตรธานหายไปหมด ความกลัว เป็นเพียงเศษธุลีเล็ก ๆ แค่เพียงกระพริบตา ฉันก็พร้อมจะผ่านมันไปอย่างง่ายดาย เพียงคุณกุมมือฉันไว้ - - ความอันตรายที่รออยู่ข้างหน้า ก็กลายสภาพเป็นความอบอุ่น ปลอดภัย เพียงเรากอดกันและกัน - - เปรียบดั่งหัวใจได้ถูกเติมพลัง และถึงแม้มันจะเป็นการกอดกันในภาพฝันก็ตามที ความอบอุ่นก็แผ่ซ่าน ซึมเข้าไปในทุกอณูหัวใจ เหมือนกับนิรันดร์กาล จึงไม่มีสักครั้ง ที่โลกจะหมุนให้เราหลุดออกจากวงจรความรัก ตราบใด ที่เรายังศรัทธา และเชื่อมั่น ในความรักของกันและกัน เราจะได้พบกันอีกครั้ง - - สักวันฉันจะไปหาคุณ :: แด่--ผู้หญิงที่เป็นทุกสิ่งในชีวิต ::
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
Lovings
แอ็ปเปิ้ล เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
3141
