24 มกราคม 2545 18:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
ขอโทษที่เข้ามาในช่วงเวลาหนึ่ง
ไม่มีอะไรที่ทำให้เธอซึ้งได้สักเท่าไร
ยอมรับความพ่ายแพ้โดยยอมจากไป
อาจเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอคงพอใจสักที
เจ็บที่ต้องเป็นแบบนี้ไม่รู้ควรทำเช่นไร
ให้เธอเข้าใจ และมองเห็นใจฉันบ้าง
จะมีไหมบางเวลา สักครั้งที่คิดถึงกัน
คงไม่มีวัน สิ่งที่หวังคงไม่เป็นจริง
ฉันรู้...ว่าเธอคงรำคาญกัน
ที่เห็นฉันยังวุ่นวายอยู่อย่างนี้
ก็อย่างที่บอกว่าอยากเติมเต็มสิ่งดี ๆ
เพิ่งรู้นะว่าสิ่งที่ทำ เธอไม่ถูกใจ
ก็ยอมรับนะว่าอยากมีเธอ
ยังคงเป็นเธอที่ใจคิดถึงเสมอ
อยากรับความห่วงใย ยังอยากได้ยินเสียงเธอ
แต่ฉันไม่มีข้อต่อรองมาเสนอให้เธอคนเดิมกลับมา
สักวันเธออาจจะเข้าใจ
ที่ทำไปคงหลงเหลือความหมายในใจเธอบ้าง
ขอความเป็นเพื่อนที่ให้กำลังใจบนเส้นทาง
บางเวลาที่เธออ้างว้างอยากให้รู้ฉันอยู่ข้าง ๆ ใจเธอ
20 มกราคม 2545 16:19 น.
แอ็ปเปิ้ล
เหตุและผลมากมายข้างในใจ
บอกให้รู้ฉันไม่อาจหยุดมันไหว
ฝืนความรู้สึกที่ต้องทำตรงข้ามใจ
ห้ามเท่าไรฉันก็ยิ่งทรมาน
วันเวลาคงเดินทางมายาวไกล
นาฬิกาใจจึงหยุดเดินแค่ตรงนี้
ฉันจมดิ่งในความฝันของวินาที
ที่มีเธอมีฉันยังผูกพัน
กระซิบบอกที่ใจเธอในความฝัน
ใจของฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน
บอกทุกอย่างที่มีอยู่ข้างใน
เพราะไม่อาจบอกเธอได้ในความจริง
ไม่ใช่ความผิดของเธอเลย
เพราะเธอไม่เคยมีฉันอยู่ในใจ
ฉันเองที่ผิดที่อ่อนแอมากเกินไป
ความรู้สึกดีดีที่ให้ไปจึงดูไม่พอ
ช่วยปลุกฉันให้ตื่นจะได้ไหม
ตื่นมาพบกับความจริงในวันนี้
ปลุกให้ฉัน รู้สึกตัว บ้างซะที
ว่าความหมายที่มีนั้นหมดลง
16 มกราคม 2545 17:02 น.
แอ็ปเปิ้ล
อยากจะโอบกอดปุยเมฆขาว
ล่องลอยไปถามหมู่ดาวเคยเหงาบ้างไหม
รู้สึกเหมือนกันหรือเปล่าเมื่อยามที่ไม่มีใคร
อ้างว้างเดียวดายจนใจอ่อนแอ
คลับคล้ายคลับคราเหมือนจะได้ยินเสียง
เป็นถ้อยสำเนียงของใครบางคนที่ยังห่วงหา
ส่งความคิดถึงมาจากซีกหนึ่งของฟากฟ้า
แล้วฉันก็รู้ว่า เป็นเพียงสายลมที่พัดนำพาให้หูฉันฝาดไป
วันเหงาเหงาทำให้ใจฉันอ่อนไหว
เพียงแค่ใบไม้ปลิดใบร่วงลงสู่พื้นดิน
มีเสียงกระซิบที่แว่วมากระทบใจให้ได้ยิน
เหนื่อยเหลือเกินเมื่อความหวังนั้นจบสิ้น
กับทุก ๆ สิ่งที่ไร้ซึ่งความจริงใจ
บางทีฉันก็อยากจะเป็นคนบ้า
ไม่ต้องรับรู้ในสิ่งที่ผ่านมาว่าเจ็บปวดแค่ไหน
ไม่ต้องมาคอยคิดถึงใครให้เหนื่อยใจ
อยู่ไปวัน ๆ กับความฝันที่ไร้ตัวตน
หากในความเป็นจริง
รอบกายทุกสิ่งรับรู้ความรู้สึกฉันได้
ดอกไม้ ดวงดาว ท้องฟ้าไกล
อยู่เป็นเพื่อนในวันเหงา เหงา ก็คงดี
บางทีฉันอาจจะไม่เหงา
เวลาที่ขาดเค้าก็คงจะมีเพื่อน
สงสัยฉันคงจะเลอะเลือน
เพราะอยากมีเพื่อนเป็น ดอกไม้ ดวงดาว ท้องฟ้าไกล
***ฉันต้องเดินไปทางไหนไม่รู้ รู้ต้องอยู่กับความเหงาเท่านั้น***
16 มกราคม 2545 16:48 น.
แอ็ปเปิ้ล
ผิดเหรอ..ที่คนหนึ่งคนมีเพียงหนึ่งใจ
แค่เพียงหนึ่งใจที่มอบให้ใครแค่เพียงหนึ่งคน
จะสนหรือไม่สนก็แล้วแต่คนคิดต่างกันไป
แต่ใจหนึ่งใจคงไม่เปลี่ยนไปให้ใครอีกหนึ่งคน
ความรักเป็นสิ่งวุ่นวายสับสน
ระหว่างคนสองคนที่ยากจะเข้าใจ
จึงเกิดเป็นเส้นทางกั้นใจสองใจ
ให้ห่างกันออกไปไม่มีวันได้พบเจอ
แต่มันไม่จบแค่ตรงนั้น
เมื่ออีกฝ่ายยังมั่นคงในรักเสมอ
เฝ้ารอสักวันเมื่อถึงวันนั้นอาจได้พบเจอ
จนบางทีพลั้งเผลอหลงลือดูใจตัวเอง
เป็นห่วงเป็นใยแค่ใครคนหนึ่ง
เค้าอาจไม่รู้สักคนว่าใครบางคนห่วงหา
เหมือนเศษดินแห้งๆ ที่รอให้ฝนโปรยลงจากฟ้า
ให้หยดน้ำที่หล่นลงมาแทรกซึมรักษาใจ
อาจจะดูโง่โง่ที่ยังละเมอเพ้อหา
แค่เพียงอยากรู้ว่าคนฉลาดเค้าทำแบบไหน
ทอดทิ้ง ผลักไส นี่ใช่ไหมคือคนฉลาด
พร้อมที่จะตัดขาดกันอย่างไร้เยื่อใย
หากเป็นตัวฉันคงจะทำไม่ได้
ยอมที่จะโง่ดีกว่าเป็นคนไม่มีหัวใจ
ถ้าฉลาดแล้วทำร้ายใครต่อใคร
คนโง่โง่อย่างฉันคงไม่ทำ
10 มกราคม 2545 13:12 น.
แอ็ปเปิ้ล
ไม่ขอให้คิดถึงกัน
ไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้นจากเธอ
แค่ฉันเป็นฉันที่ยังห่วงเธอเสมอ
จะไม่ฝันละเมอให้เธอมาใส่ใจ
ฉันจะอยู่ตรงนี้
ต่อให้ไม่มีใครคนไหน
ฉันก็จะอยู่ของฉันต่อไป
อยู่กับใจที่คิดถึงเธอเรื่อยมา
ขอแค่ทำตามใจตัวเองสักครั้ง
ต่อให้ความหวังทั้งหมดจะต้องสลาย
แค่นี้มันคงไม่ถึงกับตาย
ถ้าเป็นสิ่งที่ฉันสบายใจก็พร้อมจะทำเพื่อเธอ
เธอไม่แคร์ไม่ว่ากัน
จะไม่พูดอะไรทั้งนั้นให้ลำบากใจเธอเปล่าๆ
อาจมีบ้างที่เหงาก็เหงาเป็นครั้งคราว
เพราะใจฉันเคยเศร้ามาจนชาชิน
ปล่อยให้ความห่างเหินเป็นเรื่องของเธอ
ส่วนใจที่เติมเต็มให้เธอเป็นเรื่องของฉัน
ชีวิตหนึ่งชีวิตที่ได้รู้จักกัน
บอกให้รู้ว่าฉันลืมเธอไม่ลง
รับรู้ไว้ด้วยนะ
ว่าฉันจะเป็นเหมือนเดิมเสมอ
ดีใจที่สิ่งดีดีนำพามาให้รู้จักเธอ
จะเก็บเธอไว้ในใจเสมอและตลอดไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
2326
