25 สิงหาคม 2549 21:41 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฉันคือหนึ่งดอกไม้ที่อ่อนล้าในสายลมหนาว
ทนความปวดร้าวในเปลวแดดที่แผดเผา
สั่นสะท้านยามสายฝนโปรยละอองแผ่วเบา
ท่ามกลางความเหงาฉันอยู่ลำพังโดยไม่มีใคร
ที่ผ่านมา...มีเพียงคืนวันอันเหว่ว้า
กับรอยน้ำตาที่หล่อเลี้ยงหัวใจยามอ่อนไหว
ฤดูกาลหมุนผ่าน...บางเรื่องของวันวานยังอยู่ในใจ
ก้มหน้ารับความเป็นไป...ยิ้มให้กับฟ้าวันใหม่ทุก ๆ วัน
แล้ววันหนึ่ง...สายลมอุ่น ๆ ก็พัดผ่านมา
นำใครคนหนึ่งจากปลายฟ้ามาสู่ฉัน
จากวินาทีนั้น...โลกก็เปลี่ยนไปชั่วพลัน
บางสิ่งที่เคยฝันก็กลับกลายเป็นความจริง
เธอเข้ามาดึงความทุกข์ออกจากใจของฉัน
ดึงความเศร้าที่เกาะกุมในคืนวันให้หายเป็นปลิดทิ้ง
เติมเต็มสิ่งดีดี ทุกความรู้สึก ด้วยหัวใจอย่างแท้จริง
ทำให้ฉันได้เป็นผู้หญิงที่โชคดีไม่แพ้ใคร
รอยยิ้มที่อ่อนหวานและแววตาห่วงหาคู่นี้
ฉันรับรู้ดีถึงความอาทรมากมีที่ยิ่งใหญ่
มืออุ่น ๆ ที่เกาะกุม นิ้วก้อยที่เกี่ยวคล้องสายใย
หนึ่งคำมั่นว่าเราจะรักกันตลอดไปนานเท่านาน
อ้อมกอดเธออบอุ่นที่สุดในโลก
ทุกความเศร้าโศรกเหมือนได้มลายพัดผ่าน
ขอตอบแทนทุกความหมายด้วยใจดวงนี้ตลอดกาล
ขอบคุณนะคะ...เจ้าชายผู้กล้าหาญ ..ฉันรักเธอ..
5 กรกฎาคม 2549 00:25 น.
แอ็ปเปิ้ล
เป็นเพียงเพื่อนห่าง-ห่าง
รับฟังใจบาง-บาง ยามเธออ่อนไหว
นานมาแล้วกับหลายเรื่องราวที่เป็นไป
ฉันเห็นความอ่อนล้าของใจที่เธอมี
เป็นเพียงเพื่อนห่าง-ห่าง
รับรู้ถึงความอ้างว้างในใจเธอนี้
จากวันเป็นเดือนล่วงเลยเป็นปี
มิตรภาพดีดีถักทอความผูกพัน
เป็นเพียงเพื่อนห่าง-ห่าง
ที่เธออาจวางฉันไว้ในความฝัน
หรืออาจปล่อยไว้ท่ามกลางคืนวัน
และนึกถึงกันในยามที่เศร้าใจ
เพื่อนห่าง-ห่าง คนนี้ก็ยินดีเสมอ
หากจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอนั้นยิ้มได้
หากหนทางข้างหน้ามองไปไม่เห็นใคร
หลับตาไว้ ฉันแอบมองอยู่ในใจตลอดมา
ในความเป็นเพื่อนห่าง-ห่าง
ยังมีที่ว่างให้เธอปล่อยวางความอ่อนล้า
ก่อนรุ้งจะทักถอให้เห็นก็ต้องใช้กาลเวลา
ก่อนหัวใจจะเติมเต็มอีกสักคราคงไม่ต่างกัน
ในความเป็นเพื่อนห่าง-ห่าง
ในองศาที่แตกต่างอยากให้รู้เธอยังมีฉัน
กี่ร้อยเรื่องราวที่ถาโถมมาในแต่ละวัน
ขอฉันได้แบ่งปันเพียงเสี้ยวหนึ่งก็ยังดี
อยากให้ฟังถ้อยคำหนึ่งของเพื่อนห่าง-ห่าง
ฉันยังวางเธอไว้ในความหมายของใจดวงนี้
หยุดพักสักนิดแล้วค่อยเดินทางไปหารักแท้ที่มี
จะส่งกำลังใจไปทุกนาทีและร่วมยินดีไปกับเธอ
เป็นเพียงเพื่อนห่าง-ห่าง
ที่อาจแตกต่างไปจากคนใกล้ชิดเธอเสมอ
แม้ความรู้สึกที่สัมผัสจากฉันอาจจะไม่เลิศเลอ
แต่ก็ขอทำหน้าที่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอตลอดไป
25 มิถุนายน 2549 18:07 น.
แอ็ปเปิ้ล
เธอมีที่ว่างเหลือให้คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า
ค่ำคืนเงียบเหงามองฟ้าเห็นดาวบ้างไหม
บรรยากาศรอบกายหนาวหรือร้อนเพียงใด
มีความสุขกับวันคืนที่ผ่านไปบ้างหรือไม่คนดี
วันนี้เธอได้ยิ้มแย้มบ้างหรือยัง
ภาระการงานทำเธอเหนื่อยบ้างไหมเวลานี้
แล้วความไกลห่างระหว่างเราเป็นเพียงระยะทางที่มี
หรือเป็นระยะหัวใจที่ไม่คงที่จึงทำให้เหินห่างกันไป
กำลังเปิดเพลงอะไรฟังอยู่
หัวใจรับรู้ ถึงความทรงจำเก่า ๆ เหล่านั้นบ้างไหม
สักเศษเสี้ยวความรู้สึกมีให้ฉันบ้างหรือเปล่าคนไกล
หรือว่าทุกอย่างกำลังจะเลือนหายไปแล้วจากหัวใจเธอ
คำถามเดิม ๆ จากหัวใจดวงเก่า
ในความผูกพันที่เงียบเหงาฉันรู้ดีในคำตอบนั้นเสมอ
ว่าฉันไม่เคยได้อยู่ในชีวิต ไม่เคยมีตัวตนในโลกของเธอ
เป็นเพียงสายลมละเมอ ที่พัดผ่านมาและพัดผ่านไป
เดินทางรอนแรมมาให้ใจสองเราได้รู้จัก
แต่ไม่มีความหมายใด ๆ ในความรักอันอ่อนไหว
ใจบาง-บาง จึงได้แต่เก็บความรู้สึกไว้มากมาย
ฉันคงเป็นได้แค่ความทรงจำของเธอที่ใกล้จะลางเลือน
คำถามเดิม ๆ จากหัวใจดวงเก่า
ที่สุดแล้วตัวเรา ไม่มีความหมายแม้แต่ความเป็นเพื่อน
ทุกถ้อยคำ ทุกทีท่าหมางเมินที่เธอมีคือสิ่งคอยย้ำเตือน
จะไม่ทำให้ความรู้สึกของเธอต้องเปรอะเปื้อนกับสิ่งที่ฉันเป็น
คิดถึงฉันไหม คำเดิม ๆ ละลายไปในหัวใจคนตั้งคำถาม
ความรักที่ไม่มีค่าให้นิยาม เพียงฝันแล้วตื่นขึ้นมาก็มองไม่เห็น
ถูกแล้วล่ะ...ฉันก็แค่คนอ่อนไหว ที่รักใครไม่เป็น
เพียงเหตุผลเดียว ก็ต้องซ่อนเร้น แม้ฉันจะรู้ดีอยู่แก่ใจ
คำสัญญาจากฟากฟ้าคงปลิวหายไปในสายฝน
เมื่อกาลเวลาผ่านพ้นจะไม่มีคำถามกวนเธอให้หวั่นไหว
ถ้าหากวันหนึ่งความรู้สึกของเรารับรู้ตรงกันได้ เธอคงเข้าใจ
ว่านั่นคือ..เรื่องเดียว..ที่ตลอดมาหัวใจฉันอยากจะบอกเธอ
4 มิถุนายน 2549 09:51 น.
แอ็ปเปิ้ล
นั่งลงตรง จุดเดิมของ ความรู้สึก
ในส่วนลึก ยังมีเธอ อยู่ในนั้น
แม้วันนี้ จะเป็นเพียง คนไกลกัน
ที่ผ่านมา บันทึกฝัน แล้วจากไป
เก็บเรื่องราว ครั้งเมื่อคราว เคยใกล้ชิด
วันที่เรา เติมชีวิต ให้กันใหม่
มีความเหงา คอยรุมเร้า ภายในใจ
กลับเปลี่ยนไป เมื่อมีเธอ เดินเข้ามา
ฟ้าหลังฝน เริ่มงดงาม เมื่อวันนั้น
เธอเติมฝัน ที่ขาดหาย ให้มีค่า
เราข้ามผ่าน ความเหน็บหนาว ของเวลา
ผลักดันเข็ม นาฬิกา ให้เคลื่อนไป
ได้เรียนรู้ ที่จะรัก และแบ่งปัน
ได้แลกเปลี่ยน ซึ่งความฝัน อันยิ่งใหญ่
ได้เดินทาง บนถนน สายหัวใจ
ได้ซึบซับ ทุกความหมาย ไว้ด้วยกัน
แม้วันนี้ หลายเรื่องราว จะเลยผ่าน
หยุดภาพฝัน ของวันวาน ไว้แค่นั้น
จดจำเพียง ว่าครั้งหนึ่ง เคยรักกัน
หัวใจเรา เคยผูกพัน เหนือใคร - ใคร
ฉันจะจำ ภาพเธอไป ในแบบนี้
ทุกนาที ของหัวใจ ที่เคลื่อนไหว
แม้วันนี้ เธอจะยืน อยู่ข้างใคร
ให้รู้ไว้ หัวใจฉัน เคียงข้างเธอ
29 พฤษภาคม 2549 18:10 น.
แอ็ปเปิ้ล
สายฝนเดือนพฤษภายังคงโปรยปราย
พัดพลิ้วละอองไหลผ่านนอกหน้าต่างบานนั้น
ความเหงาเกาะกุมทั่วฟ้าแม้แต่หัวใจฉันก็เช่นกัน
ภายนอกราตรีที่เงียบงันมีเพียงสีสันของความมืดมน
เนิ่นนานเท่าไรกว่าจะผ่านพ้นค่ำคืนนี้
ตั้งแต่กำลังใจที่มีปลิวหายไปในสายฝน
ภูมิคุ้มกันเริ่มอ่อนแอความเศร้าเข้ามาปะปน
คลื่นความเหงาเพิ่มแรงถี่สับสนในหัวใจ
เที่ยงคืนสี่สิบห้า...ฉันยังนอนไม่หลับ
ไม่มีดาวให้นับ ดวงจันทร์ลาลับไร้แสงส่องไสว
เปิดอ่านไดอารี่ที่เธอเขียนให้ก่อนจะจากฉันไป
ไออุ่นที่คุ้นเคยยังสัมผัสได้ในทุกถ้อยคำ
อยากจะกอดเธอเหลือเกินเวลานี้
อยากบอกรัก ให้เธอผู้แสนดีได้ฟังอยู่ซ้ำ-ซ้ำ
ทุกวินาที เธอยังเคลื่อนไหวอยู่ทุกอณูความทรงจำ
แม้ความจริงจะคอยย้ำว่าเธอเป็นใครที่ไม่มีวันกลับมา
จากหัวใจส่วนลึกที่พร่างพรูด้วยความคิดถึง
ขอเพียงได้คำนึงถึงความรักที่ใฝ่ฝันหา
จากนี้ ขอมีเธออยู่ท่ามกลางความรู้สึกทุกวันเวลา
อยากให้ความในใจของฉันดั่งไปถึงฟากฟ้า
ให้เธอรับรู้ว่า "รักเธอเหลือเกิน"
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
1819
