12 ธันวาคม 2545 19:26 น.
แอ็ปเปิ้ล
เมื่อเวลาเดินไปไม่เคยหยุด
เมื่อหัวใจไม่สิ้นสุดจะหมดหวัง
แม้จะผ่านกี่หมื่นฝันที่แตกพั
ทุกร่องรอยความเจ็บช้ำจะเปลี่ยนเป็นพลังให้เธอ
กี่เหตุผล...กี่คำถาม
กอบเก็บนิยามความรักอยู่เสมอ
ฝันเป็นเพียงฝัน...ไม่อาจจะพบเจอ
ปลดปล่อยมันไปเถอะเธอ...หากสิ่งนั้นมันเกินทน
และวันนี้...มีบางอย่างอยากให้รู้
ฉันจะอยู่...เพื่อแบ่งปันความสับสน
ปลายฟ้าแห่งนี้จะไม่ทำให้เธอต้องทุกข์ทน
และไม่เคยหวังซึ่งผล...ตอบแทนอะไร
ชีวิตนี้...จะดีกับเธอให้นานที่สุด
และวันนั้นฉันจะหยุดคือวันที่เธอผลักไส
หากสิ่งที่ฉันเป็นมันทำให้เธออึดอัดใจ
วันนั้น...ฉันจะไป...ไปพร้อมกับใจที่ยังรักเธอ
8 ธันวาคม 2545 21:04 น.
แอ็ปเปิ้ล
ดึกดื่นยามนี้...นอนไม่หลับ
ออกมายืนมุมเดิมที่ที่เก็บความลับของคนช่างฝัน
นอกระเบียง...ที่มี ฟ้า + ดวงดาว + พระจันทร์
และสายลมพลิ้วไหวที่เคียงข้างกันไม่ห่างไป
ดาวระยิบกระพริบซ้ำ ๆ
คล้ายจะสะกิดใจช้ำ ๆ ให้ร้องไห้
พระจันทร์ไม่เต็มดวงเหมือนความรักที่มีไม่เต็มใจ
ฟ้ากว้างเกินไป...สายลมรักพัดไปไม่เต็มแรง
ความคิดถึง...มีล้นใจ
ความห่วงใยที่ส่งไปคอยแอบแฝง
ทีละเล็ก ทีละน้อย ค่อยแสดง
หวังเพียงมิให้เธอแคลง แหนงหน่ายกัน
หลับหรือยังนะคนดี
รู้หรือเปล่า...ว่ามีใครอยากเข้าไปอยู่ในฝัน
อยากบอกเธอว่าคิดถึงทุกคืนวัน
ในราตรีที่ยาวนานอยากให้เธอหลับฝันดี
คืนนี้...ช่างยาวนานสำหรับฉัน
เธอบอกให้ถามดาว...ว่าใครกันรักฉันคนนี้
ทุกสิ่งเงียบงันดาวไม่ตอบฉันสักที
เข้านอน...ดีกว่า แล้วรอให้เธอมาตอบแทนดาวที่นี่
ว่าใครกันที่รักฉันจริง....
5 ธันวาคม 2545 19:31 น.
แอ็ปเปิ้ล
ในวันที่หัวใจมีเธอ
เหมือนโลกหมุนสิ่งดีดีมาให้เจอไม่ขาดสาย
ในคืนหนึ่งที่นับดาวบนฟ้าไกล
เหมือนดาวน้อยใหญ่เป็นตัวแทนว่าเธออยู่ที่นี่ใกล้ๆ ตา
ความเหงาที่แฝงมากับสายลมหนาว
เหมือนจะคอยบอกเล่าเรื่องราวของคนที่ปลายฟ้า
หากเธอเหงา...ส่งความห่วงใยไปกระซิบบอกให้ลองหลับตา
แล้วคิดถึงกันทุกครา เหมือนทุกทีที่เหว่ว้า...ฉันคิดถึงเธอ
ฉันอาจไม่ได้งดงามเหมือนกุหลาบขาว
ไม่ได้สุกสกาวเช่นดาวบนปลายฟ้า
ไม่ได้เลิศเลอเช่นใครในสายตา
เพียงเข้ามาเพื่อต่อเติมกำลังใจ
อย่าหวาดกลัวจะเดียวดายในวันท้อ
เพราะฉันจะรอโอบล้อมกล่อมกอดให้
ฉันอาจเป็นเพียงอากาศที่หมุนวนอยู่รอบกาย
แต่นั่นคือความห่วงใย...ที่จะหลอมเป็นรักให้เธอได้สักวัน
1 ธันวาคม 2545 17:39 น.
แอ็ปเปิ้ล
ละอองน้ำเกาะตัวที่หน้าต่าง
มีกระจกใสวางคอยกั้นไว้
บรรยากาศเหงา ๆ ... พลอยให้คิดถึงคนอยู่ไกล
แอบเขียนชื่อเธอลงไปบนกระจกใสบาง
มองดาวระยิบไหวบนปลายฟ้า
แอบคิดไปว่าคนอีกฝั่งคงมองเหมือนฉันบ้าง
แค่นี้ก็อบอุ่นใจในคืนที่อ้าวว้าง
เพียงคิดไปว่าเราก็ต่างมองดาวดวงเดียวกัน
รู้ไหม...ว่าฉันปล่อยใจ
ให้ทำหน้าที่ของมันไปอยู่อย่างนั้น
ความคิดถึงแทรกซึมความห่วงใยนับหมื่นพัน
ในยามที่เราไกลกันแต่ใกล้ใจ
แม้รอบข้างจะมีใครผ่านเข้ามา
แต่คนที่สำคัญเกินกว่าคือเธอนะ...รู้ไหม
ทุกช่วงเวลาของคืนวันที่ผ่านไป
คำตอบเดียวในหัวใจ..ย้ำให้รู้ไว้...มีเพียงเธอ
28 พฤศจิกายน 2545 19:07 น.
แอ็ปเปิ้ล
สุดเส้นขอบฟ้าสีคราม
โค้งรุ้ง...ทอดข้ามผ่านงดงามหลือหลาย
พระอาทิตย์ตก...คลื่นทะเลกระทบหาดทราย
อีกไม่นาน...ฟ้ากว้างจะประดับประดา
ด้วยดาวมากมาย..ยามค่ำคืน
ความเหงาของสายลมพลิ้ว
หัวใจคล้ายจะปลิดปลิวไปตามระลอกคลื่น
เป็นเพราะบรรยากาศมันเหงา
หรือหัวใจฉันหลุดลอยไม่กลับคืน..
ใบหน้าไม่ระรื่นเพราะเปื้อนชื้นไปด้วยหยาดน้ำตา
อยากให้เธออยู่ตรงนี้กับฉันจัง
เพราะทุกครั้งที่ออกเดินทางหัวใจมันล้า
เธอคงไม่รู้...เพราะเธออยู่ไกลเกินกว่าจะมองมา
แต่ภายใต้ผืนฟ้า ฉันรับรู้ว่า...เราคิดถึงกัน
กอบเม็ดทรายมาก่อปราสาท
จินตนาการวาดภาพเป็นเมืองแห่งฝัน
มีฉันมีเธอและสิ่งดีดีเชื่อมใจให้เราผูกพัน
มีความรักเป็นสื่อสัมพันธ์ให้เราคงมั่นตลอดไป
แม้วันนี้จะมีฉันเพียงคนเดียว
ที่เดินทางท่องเที่ยวไปไหนต่อไหน
หวังเพียงไม่นาน...ที่เราจะได้จูงมือกันไป
ออกเดินทางไป...บนโลกกว้างใหญ่..ด้วยกัน
หน้าส่วนตัว
812
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
