25 พฤศจิกายน 2546 18:23 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฉันคือใครบนโลกกว้าง
คอยเดินทางตามเก็บฝัน
ที่ร่วงหล่นเมื่อวานวัน
มาเติมฝันอันยาวไกล
นับล้าน-ล้าน เส้นทาง
นับหมื่นฝันที่หล่นหาย
ตะวันขึ้นและดับ นับความเดียวดาย
ฉันคือใครในคืนวันที่ผ่านมา
ในสายลมที่พัดพร่ำไหว
ในใบไม้ที่แกว่งไกวอย่างโรยล้า
ในเม็ดฝนที่ปะปนหยดน้ำตา
ในความเหว่ว้าวันนั้นฉันคือใคร
ฉันไม่ใช่สายลมแห่งความอาทร
ฉันเป็นเพียงผู้เร่ร่อนในความอ่อนไหว
ฉันไม่ใช่แสงจันทร์หรือดาวดวงใด
ฉันเป็นเพียงผู้มีหัวใจแห่งศรัทธา
ฉันอาจอบอุ่นและเหน็บหนาว
ฉันอาจอ่อนหวานและก้าวร้าวไม่ห่วงหา
ฉันอาจเข้มแข็งในความอ่อนแอเสมอมา
ฉันอาจยิ้มและเสียน้ำตาได้พร้อมกัน
ฉันคือใคร.ในความรู้สึก
ในส่วนลึกเธอมองฉันเป็นแบบไหน
หากฉันคือคนไม่สำคัญอะไร
ก็อยากให้รู้ไว้ฉันคือความรักที่มีให้เธอ
17 พฤศจิกายน 2546 18:32 น.
แอ็ปเปิ้ล
พระอาทิตย์ยังสาดแสง
แต่หัวใจอ่อนแรงเหมือนขาดความอบอุ่น
พระจันทร์ยังทอแสงละมุน
แต่เหมือนว้า ๆ วุ่น ๆ ที่หัวใจ
ไม่ได้เหงาสักหน่อย
แค่เวลาเคลื่อนคล้อยเลยอยากร้องไห้
ไม่ได้อ้างว้าง ไม่ได้เหว่ว้า ซะเมื่อไร
แค่ข้าง ๆ ไม่มีใครเลยนึกกังวล
ไม่เคยคิดน้อยใจ
แค่เผลอเศร้าไปกับฟ้ากับฝน
ไม่ได้อยากมีใครสักคน
แค่เธอเข้ามาปะปนในฝันของฉันเอง
ไม่เลยไม่เคยคิดถึง
แค่นึกอยากซึ้งไม่กับบทเพลง
แค่มองฟ้าแล้วใจมันเคว้ง
แค่เผลอกดเบอร์โทรเธอเท่านั้นเอง ไม่มีอะไร
เปล่าเลย....ไม่ได้รักเธอ
แค่เผลอให้เธอแอบอยู่ในใจไม่รู้เมื่อไร
ขอโทษนะ...ที่เหตุผลมันไม่ตรงกับหัวใจ
เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิด...ไม่รู้จะทำยังไงจริง ๆ
12 พฤศจิกายน 2546 14:58 น.
แอ็ปเปิ้ล
ลืมตาขึ้นมาในเช้าของวันเหงา
หน้าต่างบานเก่ายังเปิดรับแสงตะวันฉาย
ถนนสายเดิมยังดำเนินเรื่องราวอย่างเดียวดาย
ใบไม้ยังโปรยปรายปลิดใบตามกาลเวลา
ดอกไม้นอกระเบียงเริ่มผลิบาน
ซุกซ่อนความเหงาที่ขับขานอย่างเชื่องช้า
ฝูงนกผลัดเปลี่ยนเวียนวนบนนภา
ฟ้าสีฟ้ายังดูคุ้นตาแม้บางเวลาจะเปลี่ยนไป
สายลมลำเพยยังพัดอ้อยอิ่ง
หยดน้ำค้างทิ้งตัวลงดินอย่างพลิ้วไหว
เหตุการณ์เดิม ๆ ยังคงผ่านตาในทุกเช้าของวันใหม่
กับความรู้สึกที่เคลื่อนตัวไปภายใต้แสงตะวัน
ลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าของวันเหงา
ถนนสายความรักที่ทอดยาวยังอยู่ในฝัน
ความคิดถึงยังล่องลอยไปในความเงียบงัน
เช้าวันหนึ่ง...ของฉันยังมีใครคนนั้นแอบซ่อนอยู่ในใจ
8 พฤศจิกายน 2546 16:30 น.
แอ็ปเปิ้ล
เสมือนมีชีวิตอยู่เพราะอากาศ
เสมือนใจเต้นไหววาดเพราะความรัก
เสมือนโลกกลม ๆ เวียนหมุนคนให้รู้จัก
เสมือนผ่านมาทายทักให้ใจได้อุ่นตาม
เหตุใดผู้คนถึงมีรอยยิ้ม
เหตุใดใครคนหนึ่งถึงน้ำตาปริ่มกับคำถาม
เหตุใดความรักจึงมากนักคำนิยาม
เหตุใดคนหนึ่งคนถึงมีความหมายในหัวใจ
อะไรคือสิ่งที่เราต้องการอย่างแท้จริง
อะไรคือบางสิ่งที่เราทำได้
อะไรคือกฎเกณฑ์ความเหมาะสมที่มีไว้
อะไรคือความยิ่งใหญ่แห่งรักที่มีให้กัน
หากอากาศคือความรักและความรักคืออากาศ
หากต้องขาดอากาศเราจะขาดใจไหม
แล้วถ้าขาดความรักใจคงจะขาดตามไปทันใด
ก็คงไม่มีเหตุผลอะไรต้องอธิบาย
ว่าทำไมถึงไม่ยากให้เธอไปจากกัน
31 ตุลาคม 2546 22:33 น.
แอ็ปเปิ้ล
คล้ายคล้ายว่าหัวใจเรารู้สึก
คล้ายคล้ายว่าส่วนลึกเธอมีฉัน
คล้ายคล้ายว่าเราต่างผูกพัน
คล้ายคล้ายเรายังมีกันตลอดมา
เหมือนเหมือนว่าคิดไปเอง
เหมือนเหมือนว่าหลงไปกับเพลงที่เชื่องช้า
เหมือนเหมือนหลับฝันเพื่อตื่นขึ้นมา
เหมือนเหมือนว่าเธอจะจากไป
คล้ายคล้ายว่าเธอรักกัน
คล้ายคล้ายว่าฉันอาจคือคนที่ใช่
คล้ายคล้ายเรามีกันและกันในหัวใจ
คล้ายคล้ายจะมีแต่เราเรื่อยไปนับนิรันดร์
เหมือนเหมือนจะโหยหา
เหมือนเหมือนรักจะพัดผ่านไปแล้วนั้น
เหมือนเหมือนเธอไม่มีใจจะให้กัน
เหมือนเหมือนฉันเป็นเจ้าหญิงนิทราที่ไม่อยากลืมตา
เป็นอะไรไปนะ.....หัวใจ
เพียงความรู้สึกพลิ้วไหวหัวใจเหมือนจะโรยล้า
สับสนในตัวตนและความรักใครหนึ่งคนที่ให้มา
หรือเพราะรักเธอมากขึ้นเสียเต็มประดา
เหมือนเหมือนเธอไม่แคร์ก็พาลแต่จะน้อยใจ/font>
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
2133
