28 กันยายน 2549 22:28 น.
แอนนาจิว
ไอ้คนบ้า....
จะมาดีกับเจนทำไมมากมาย โมโหบ้างก็ได้นะ ไม่ใช่อภัยทุกอย่าง
ถ้าเจนเคยตัว เจนจะโทษพี่นะ อย่าดีกับเจนนักเลยค่ะ
เพราะยิ่งพี่ดีกับเจนมากเท่าไร เจนก็รู้สึกผิดกับพี่มากขึ้นเท่านั้น
เอาเป็นว่าขอบคุณสำหรับความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้เจนนะ
ยินดีรับมันค่ะ..... พี่ทำให้เจนรู้อะไรหลายๆ อย่าง
หลายอย่างที่การปฏิบัติไม่เหมือนในทฤษฎี ไม่ว่าข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น
เจนก็ยังอยากเป็นคนที่พี่ใส่ใจอยู่อย่างนี้เสมอนะคะ
27 กันยายน 2549 21:22 น.
แอนนาจิว
อยากให้เธอรู้จัง ว่าฉันคิดถึงเธอแค่ไหน อยากเจอเธอแค่ไหน ตอนนี้ทำได้ก็
เพียงแค่ เก็บมันเอาไว้.....รอช่วงเวลาที่เราจะได้กลับมาเจอกันอีก ฉันเคยฝัน
ไว้ว่า วันนึงจะมีใครซักคนนึง ที่เข้ามาในชีวิตของฉัน เป็นคนที่ทำให้ฉันได้มีคน
ให้ได้รัก ห่วงใย และคิดถึง รู้มั้ยว่าเธอทำให้ฝันของฉันเป็นจริงแล้วล่ะนะ ขอบ
คุณมากๆนะคะคนดี ที่วันนี้ทำให้ฉันมีวันนี้...........ถ้าวันนึงเธอผ่านมาแล้วได้
เจอข้อความนี้ อยากให้รับรู้ไว้นะคะ ว่า ฉัน...รัก...เธอ
24 กันยายน 2549 22:23 น.
แอนนาจิว
ก็รู้สึกใจชาๆ....อืม คงไม่มั้ง ที่ได้ฟังเธอพูดอะไรบางอย่างออกไป ก็มีแค่ความหวัง
ขึ้นมาอีกครั้งนึง ที่อยากจะพาเธอไปเที่ยวในที่ๆเธออยากจะไป แต่ท้ายที่สุดก็มา
จบลงตรงที่เธอบอกว่า...มีคนพาไปแล้ว...ซึ่งก็ไม่ใช่ฉัน ความหวังที่คิดไว้กลับพัง
ทลายลงทันที ก็พยายามเข้าใจกับคำว่า อิสระ ของเธอนะ ความสุขของเธอมันก็คง
ทำให้ฉันรู้สึกดีไปด้วยนะ เที่ยวให้สนุกล่ะ แล้วอย่าลืมกลับมาเล่าให้ฉันฟังนะ ว่า
เธอสนุกแค่ไหน