18 พฤศจิกายน 2548 16:16 น.
แอนนาจิว
ไม่ใช่อย่างที่เธอต้องการ
แล้วมาบอกอะไรตอนนี้
ตอนที่ฉันมีแต่ความรักความหวังดี
ฝันไปไกลเกินจะรั้งกลับมา
คงเพิ่งมาคิดออกเมื่อเจอเขา
ใช่อย่างนี้หรือเปล่าจึงเห็นฉันไม่มีค่า
คนโลเลอย่างเธอฉันไม่ขอเจอให้เปลืองน้ำตา
ทั้งเสียใจ เสียดายเวลา หลงทำดีต่อเธอมาเป็น ปี-ปี
17 พฤศจิกายน 2548 16:06 น.
แอนนาจิว
กลัวทำไมกับระยะทางที่ห่างไกล
กับหัวใจนี่สิน่ากลัวกว่า
ในเรื่องของความรักขอเพียงเชื่อมั่นกันและกันในเวลา
จะกี่ขอบฟ้าก็ไม่อาจกั้นความห่วงหาในใจ
แต่ถ้าเพียงใจที่ไม่มั่นคง
แม้อยู่ใกล้ก็ลืมหลงได้ง่าย-ง่าย
คำว่ารักแม้ไม่อาจพูดให้ฟังเพราะห่างไกล
แต่ความเข้าใจจะช่วยลบล้างความหวั่นไหวในเวลา
ขอให้เชื่อมั่นกันและกันในวันนี้
อย่าให้ความห่างไกลทำลายความรู้สึกดี-ดีที่มีค่า
ฉันก็ยังเป็นฉันที่มั่นคงตลอดมา
แล้วเธอล่ะเป็นคนไกลตา...ที่มั่นคงไหมในเวลาที่ต้องไกล