28 พฤศจิกายน 2547 12:07 น.
แสนแก้ว
ไม่อยากเป็นมือที่สาม
ไม่อยากถูกกล่าวหาว่าเลวทรามต่ำช้า
ไม่อยากให้ใครมาด่าว่า
ไม่มีน้ำยา...หน้าไม่อาย
แต่ความรักเป็นเรื่องเห็นแก่ตัว
ไม่มีใครอยากเป็นคนชั่วหรอกใช่ไหม
แต่จะให้ทำยังไง...เรื่องหัวใจ
สั่งมันได้ที่ไหน...ใครทำได้...ช่วยบอกที
จึงต้องยอมเป็นมือที่สาม
ยอมเป็นคนเลวทรามแบบนี้
ผิดกฎหมาย...หรือเปล่าตอบที
ถ้าคนที่สามยินยอมแบบนี้...แล้วทำไม
จะว่าแย่ง...ก็ไม่ค่อยชั่ว
ไม่ได้มั่ว...ก็รู้ตัว...ว่าไม่ใช่
เพราะคนกลาง...เขาเลือกฉัน...ขัดข้องอะไร
เก่าแล้ว...ก็อยู่ส่วนเก่าไป...อย่าเที่ยวระรานใคร มันเกินคน
28 พฤศจิกายน 2547 11:52 น.
แสนแก้ว
น้ำตาที่ไหลบ่า...มาตอนนี้
แทนความภักดี...ที่ฉันคนนี้เคยมีให้
จากวินาทีนี้...ที่เธอก้าวเดินไป
ฉันสัญญา...จะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
เขาคนนั้น...ยังคงคอยเธออยู่
กลับไปเฝ้า...ไปคอยดู...คอยห่วงหา
ทิ้งฉันไว้...ที่ตรงนี้...อย่ามองมา
อย่าทำเหมือน...กับว่า...อาวรณ์กัน
ฉันยังยืน...อยู่ได้...หากไร้เธอ
แม้น้ำตา...จะท่วมเอ่อ...อยู่แบบนั้น
แต่ถ้าเขา...ขาดเธอ...ไม่เหมือนกัน
ฉันเข้าใจ...ว่าเจ็บนั้น...เป็นอย่างไร
ฉันเกิดมา...เพื่อเป็นเพียงผู้แพ้
แม้บางทีจะขี้แย...ไม่เอาไหน
แต่เมื่อถึงวัน...วันนี้...ไม่เป็นไร
ฉันไม่อยาก...ได้ชื่อว่า...แย่งคนใครเท่านั้นเอง
บอกตรง ๆ ไม่อยากเป็นมือที่สาม โชคดี กลับไปหาคนของเธอเถอะนะ
27 พฤศจิกายน 2547 13:39 น.
แสนแก้ว
หากฉันไม่สามารถอยู่บนโลกนี้
อีกไม่กี่นาที...ฉันต้องจากไปไกลนักหนา
ขอให้เธออยู่...เคียงข้างกันก่อนจากลา
โอบกอดฉัน...ภายใต้...อกชาที่คุ้นเคย
คำขอครั้งสุดท้ายจาก...คนเคยรัก
อย่าเพิ่งหาญหัก...แล้วเดินจากไปเฉย ๆ
นึกว่าเป็นคำขอร้อง...อย่าละเลย
หากเธอคิดว่าเธอ...เคยรักกัน
คำขอ...ของฉันไม่มากไป
หากเทียบกับความรักมากมายที่ให้เธอเมื่อก่อนนั้น
แค่ 1 นาที ให้เธออยู่ข้าง ๆ กัน
คงไม่ทำให้เวลาของเธอนั้นหมดไป
เข้าใจฉันสักนิด...นะคนดี
อย่าจากฉันไปตอนนี้เลย...ได้ไหม
อีก ไม่กี่นาที...แลกกับความรู้สึกดี ๆ ในใจ
เมื่อหมดลมเมื่อไหร่...ค่อยทิ้งกันไปนะเธอ
21 พฤศจิกายน 2547 12:18 น.
แสนแก้ว
หากการที่เธอทิ้งฉันไป
มันทำให้เธอมีความมั่นใจเพิ่มขึ้น
จะทิ้งฉันสักร้อยที จะไม่ฝืน
แต่อย่ามายืน...แล้วแกล้งบีบน้ำตา
ในเมื่อตัดสินใจว่าจะไป
แล้วทำไมยังต้องกลับมาหา
เหตุผลที่บอกกับฉันมา
เพียงแค่ว่าอยู่กับฉันแล้วไม่มั่นใจ
ตลกแล้วหละเธอ
วันที่ฉันน้ำตาเอ่อ เธออยู่ไหน
คำขอโทษจากปากเธอไม่ได้ช่วยอะไร
หัวใจที่แตกไปมันยาก..จะต่อคืน
ไปเถอะ...นั่นประตู
อย่าให้ฉันต้องมองดูเธอแบบทนฝืน
ทุเรศ...ลูกตา..รักที่เคยมีมา...ฉันขอคืน
ขอร้องอย่าให้ฉันต้องทนกล้ำกลืน
โดยการต้องฝืนใจให้รักเธออีกเลย
21 พฤศจิกายน 2547 12:07 น.
แสนแก้ว
ขอบคุณ...คนดีของฉัน
ขอบคุณ...ที่ยังอยู่ข้างกันไม่ไปไหน
ขอบคุณ...ความห่วงหาอาทร...ความห่วงใย
ขอบคุณ...ไหลที่ให้พิงวันอ่อนล้า
ขอบคุณ...คนดีของฉัน
ขอบคุณ...ที่ยังเคียงข้างกันวันเหว่ว้า
ขอบคุณ...อกกว้างยามมีน้ำตา
ขอบคุณ...มือหนา ๆ ที่คอยจูงฉันไป
ขอบคุณ...คนดีของฉัน
ขอบคุณ...หัวใจที่เธอมอบให้
ขอบคุณ...ทุกสิ่งทุกอย่างจากหัวใจ
ขอบคุณ...มากมาย...ขอบคุณที่วันนี้ยังมีเธอ