26 สิงหาคม 2551 10:45 น.
แสนแก้ว
ขอบคุณทุกความรู้สึกที่มีให้
ขอบคุณกำลังใจที่มอบให้กับฉัน
ขอบคุณรอยยิ้มที่ส่งให้กัน
ขอบคุณความห่วงหาที่มีให้ฉัน...ขอบคุณมากจากใจ
เพราะหากวันนี้ไม่คุณ
เพราะหากวันนี้ไม่มีมืออุ่น ๆ คอยกุมไว้
เพราะหากวันนี้ฉัน...ไม่เหลือใคร
วันข้างหน้า...จะเป็นยังไงฉันก็ยังไม่รู้เลย
26 สิงหาคม 2551 10:34 น.
แสนแก้ว
เธอบอกว่าที่ผ่านมา
คิดว่าเราเป็นเพียงเพื่อนกันเท่านั้น
ไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษกว่าเพื่อนกัน
แต่การกระทำระหว่างเรานั้น...มันไม่ใช่
เธอบอกว่าที่ผ่านมา
ไม่เคยคิดว่าฉันคือคนรู้ใจ
เป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ ไม่ไปไหน
มาบอกกันตอนนี้มันจะได้อะไร...
ในเมื่อทั้งหมดหัวใจฉันมีแค่เธอ
12 สิงหาคม 2551 11:06 น.
แสนแก้ว
วันแม่เวียนมาถึงในปีนี้
ก็ไม่รู้กี่ปีแล้วที่หนูไม่ได้กราบแม่เหมือนคนอื่นเขา
อยากให้แม่กลับมา...อยู่เป็นครอบครัวของเรา
ไม่อยากให้วันแม่ต้องเศร้า..ต้องอยู่เหงา ๆ กับน้ำตา
เพราะไม่อยากให้แม่ต้องห่วงหนู
ต้องแกล้งสู้...ไม่เหนื่อย...ไม่ล้า
แต่แท้ที่จริงแล้ว...ภายในใจเจ็บหนักหนา
หนูอยากบอกให้แม่รู้ว่า....หนูรักแม่
และอยากให้แม่กลับมาอยู่กับหนูเร็ว
4 สิงหาคม 2551 14:25 น.
แสนแก้ว
ไม่มีอะไรต้องเสียใจ
ในเมื่อเธอไม่ได้มีค่ามากมายขนาดนั้น
ก็แค่คนธรรมดาคนนึงทึ่ผ่านเข้ามาทักทายกัน
หมดเวลาก็จบกัน...จะคิดมากทำไม
ที่ร้องไห้...ที่มีน้ำตา
ก็อย่านึกว่าเธอมีคุณค่าเข้าใจไหม
ไม่ได้เสียใจ...ไม่ได้เสียดาย...แต่สุขใจ
ที่สุดท้ายตัวเสนียดจัญไร...ก็เดินออกจากชีวิตไป
เท่านั้นเอง
25 กรกฎาคม 2551 17:14 น.
แสนแก้ว
ทุกครั้ง...ที่เธอมีปัญหา
ฉันต้องถอยหลังออกมาอยู่ทุกครั้ง
ทุกปัญหาของเธอฉันทำได้ดี...แค่รับฟัง
ไม่มีสิทธิ์แนะนำอะไรสักครั้ง...ไม่เคยมี
เป็นเหมือนส่วนเกินของชีวิต
มีความคิด...แต่ต้องเก็บไว้ในใจแบบนี้
เหตุผลของฉัน...ไม่เคยเข้าท่า...ไม่เคยดี
ก็ยังแอบน้อยใจอยู่ทุกที...ว่าทุกวันนี้...เราเป็นอะไรกัน
ถ้าเป็นส่วนหนึ่ง...ของชีวิตเธอ
วันนี้ฉันคงไม่เจอกับคำพูดแบบนั้น
คำพูดที่เธอรู้ดี...ว่ามันทำร้ายจิตใจกัน
ถ้าคิดว่าคบแก้เหงาไปวัน ๆ ก็บอกกัน...ฉันจะได้ไป